คือผมมีเพื่อนผู้หญิงอยู่คนหนึ่งสนิทกันมานาน 5ปีได้มั้ง ผมแอบชอบเพื่อนคนนี้มาก รู้สึกเหมือนจะเริ่มชอบได้ไม่นานนี้เองประมาณ 2 เดือน ที่พึ่งมาชอบเอาตอนนี้เพราะว่า ช่วงนั้นคือท้อกับชีวิตมากทั้งการเรียนนทั้งเรื่องครอบครัวพ่อแม่คือปัญหามันเยอะมาก แล้วมีอยู่คนเดียวที่ยังค่อยอยู่ข้างๆและคอยให้กำลังใจไม่ทิ้งผมเหมือนเพื่อนคนอื่นๆคือไอเพื่อนคนนี้นี่แหละผมก็เลยรู้สึกชอบขึ้นมาเลย.

ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันคิดอะไรกับผม แต่ดูจากทรงแล้วมันคงคิดกับผมแค่เพื่อน คือเคยลองถามมันทีเล่นทีจริงว่าแบบ "เห้ย ถ้าคบกับกูอะ คิดว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหนว้ะ5555" มันเงียบและไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลยเหมือนจะโกรธผมด้วยซ้ำ ผมเลยไม่อยากทำอะไรที่เกินเลยไปมากกว่านี้อีก กลัวจะเสียมันไป แล้วก็ต้องเก็บความรู้สึกนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันอึดอัดอะ ตลอดเวลา 5 ปีกว่าคือคุยกับมันปกติไม่ได้รู้สึกอะไรแต่พอเริ่มชอบมัน อะไรๆที่เคยทำเป็นปกติก็ดูทำยากไปหมด แค่เดินข้างๆกันผมยังทำใจเลย ปกติจะมองหน้าคุยกันแต่มาตอนนี้คือมองไม่ได้เลยเวลาคุยกันผมต้องหันไปทางอื่นตลอด ผมควรทำยังไงดี อยู่แบบนี้มันอึดอัด จะออกมาก็ไม่ได้เพราะถ้าไม่มีมันผมก็ไม่มีความสุข แต่อยู่แบบนี้มันก็กึ่งๆมีความสุขกับความทุกข์อะ มีความสุขที่ได้อยู่กับมัน แต่ก็ทุกข์เช่นกันที่ไม่สามารถบอกความในใจอะไรได้เลย