วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องชีวิตของเรากับแฟน เรากับแฟนตอนนี้คบกันมาก็ประมาณ 9 ปีแล้ว เราคบกันมาตั้งแต่ม.2จนตอนนี้เรียนอยู่ปี4 แล้วค่ะ แต่เราก็ยังไม่ได้เปิดตัวแฟนกับที่บ้านแบบเป็นทางการ เราจะเล่าย้อนกับไปตอนคบกัน... เรากับแฟนชอบกันมาตั้งแต่ ม.2 แน่พ่อเราเป็นคนที่ดุมาก ถึงขั้นเห็นเราเล่นโทรศัพท์แล้วคุยกับผู้ชายต้องปาโทรศัพท์เราทิ้งทั้งๆไม่มีเหตุผลหรือถามอะไรเราสักคำ แต่ตอนนั้นก็เข้าใจพ่อว่าเรายังคงเด็กมากๆไม่อยากให้มีแฟนไม่อยากให้เสียการเรียน และพอมาวันนึงเราอยู่ ม.3 เราก็คบกับคนนี้มาตลอดเราบอกความจิงกับแฟนเราทุกอย่างว่าพ่อเราไม่โอเคที่เราจะมีแฟนตอนนี้แต่เขาก็อยุ่กับเรามาตลอดโดยไม่เคยทำให้เราอึดอันใจเลยและพาเราเปิดตัวกับที่บ้าน พี่น้องของเขา พาเราไปเที่ยว เลี้ยงข้าวเราดูแลเราเหมือนลูกอีกคนเลยก็ว่าได้ และจะมีอยู่ช่วงนึงที่พ่อเรากลับต่างจังหวัดไปรับหลานมากรุงเทพ เราเลิกเรียนกับมาพ่อปาของใส่เราแล้วด่าเรา ไปถ่ายรูปกับใครผู้ชาย อย่าหัดนอแหลให้มาก ตั้งใจเรียน แล้วพ่อก็ตบหน้าเรา เราโครตจะเสียใจเราว่าทำไมต้องขนาดนั้นด้วย และที่พ่อเรารู้ว่าเรายังคบกับแฟนอยู่เพราะ ญาติๆที่ต่างจังหวัดเขามาคุยเล่นกับพ่อว่าลูกสาวมีแฟนแล้วหรอ ? นั้นแหละค่ะทุกคนตัวสร้างเรื่อง..🥺 ตั้งแต่นั้นมาเราก็ปิดบังพ่อทุกอย่างว่ามีแฟนแต่เราก็เรียนตั้งใจเรียนช่วยกันเรียนมาตลอดจนเรียนจบ ม.6 แต่เราบอกแม่ บอกพี่สาว มาน้าๆทุกคนว่าเรามีแฟนยกเว้นพ่อของเราค่ะ เพราะพ่อเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเลย ทุกครั้งเวลาไปเที่ยวกับแฟนก็บอกกับพ่อว่าไปกับเพื่อน ตลอด แต่บอกความจริงกับแม่ ทุกคนคงจะสงสัยใช่มั้ยคะว่าทำไมแม่ถึงไม่ช่วยคุยกับพ่อ เพราะแม่เราเขาไม่ค่อยกล้าคุยกับพ่อหรือแม้แต่จะตัดสินใจอะไรให้เราไปเที่ยวก็ให้เราคุยกับพ่อเองตลอด แต่แม่ก็ไม่เคยว่าเราเลย เราก็เสียใจนะที่แม่ช่วยอะไรเราไม่ได้คุยให้พ่อก็ยังคงบ่นเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิม จนตอนนี้เราจะเรียนจบแล้วแต่เราก็ยังทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แฟนคนนี้ก็ยังอยู่ข้างๆเราเสมอมาไม่ได้เรียกร้องอะไรแต่เราก็รู้ว่าในใจของเขาก็คงเสียใจไม่น้อย หรือมีความน้อยใจครอบครัวเราบ้าง เห้ออ เราเองก็ไม่หนักแน่นพอกลัวแต่คนพูดคนอื่น พอเราปรึษาพี่เรา พี่เราก็บอกเวลาจะออกไปไหนเขาก็ไม่ให้ไปจะทำไรก็ยาก ถ้าเรียนจบละบอกเขาอย่างน้อยเขาก็อ้างอะไรไม่ไก้เรื่องเรียน ส่วนงานก็มีงานทำแล้ว เราก็เข้าใจนะทุกคน แต่เราแค่รู้สึกว่ายังไงสุดท้ายแล้วคนนี้คือคู่ชีวิตของเราจริงๆยังไงก็ต้องเปิดตัวแต่ทำไมเราถึงไม่กล้าที่จะทำมันบ้าง น้าเราก็บอกว่าพ่อเราคงบ่นไปช่วงนึงแต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องยอมรับเองแหละไม่ต้องกลัว ส่วนแม่ก็ให้คนตอบไม่ได้ เราโครตอึดอัดใจเลย พอตอนนี้เราจะต้องไปงานแต่งน้าของเรา (คนละคนกับที่บอกว่าให้เปิดตัวไปเลย) พวกพี่ของเราที่สนิทบอกให้ชวนแฟนเราไปด้วยสิ แฟนเราก็ถามว่าเค้าไปด้วยได้มั้ย พอวันนี้เราตัดสินใจเดินไปถามแม่ว่า แม่งานแต่งน้าหนูพาแฟนหนูไปด้วยได้มั้ย แม่มองหน้าเราแล้วพูดว่า อะไรหน้าแบบคิ้วขมวด เราเลยพูดอีกรอบ แม่บอกแล้วแต่ พอพี่สาวเราเดินเข้ามา แม่ก็บอกไปถามพี่ พี่เราก็ให้คำตอบเดิม แล้วแม่ก็พูดว่าไปถามพ่อไป เห่อ รู้มั้ยว่าแฟนเรารักแม่เรามากนะ และรักครอบครัวเรามาซัพพอตครอบครัวเราหลายๆอย่าง อยู่ข้างหลังเรามาตลอด ทุกครั้งที่บ้านเราเดือนร้อนเราแค่บอกแฟนเรา แฟนเราซัพพอตทันทีไม่ว่าจะเรื่องอะไร ถ้าแฟนเราได้ยินแบบนี้จากแม่เราก็คงเสียใจไม่ใช่น้อยที่แม่ไม่เคยคิดที่จะชวนไปเลยคนที่ช่วยก็เป็นนน้า เป็นพี่ที่สนิทแต่ที่ไม่ใช่คนในครอบครัวของเราเลย 😭😭😭จนตอนนี้เราคิดว่าเราอยากจะบอกให้พ่อได้รู้แล้ว เราทนไม่ไหวที่แฟนเราเสียใจน้อยใจมาตลอดแต่ก็ยังคงต้องทนแบบนี้เราเสียใจแทน ถ้าเป็นทุกคนก็คงไม่ทนแล้วทิ้งเราไปแล้วใช่มั้ย เราอยากจะถามทุกคนว่าเราควรบอกพ่อตรงๆเลยดีมั้ย แล้วต่อไปมันจะยังไง เรากลัว 🥹🥺(โครตเกียดตัวเองเลยที่เรื่องแค่นี้กลับไม่กล้าทำ) ทุกคนคิดว่าพ่อเราจะรับได้มั้ยคะ