เรื่องของเรื่องคือเราเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มาเรียนมหาลัยแห่งนี้นะคะพอรู้ว่าตัวเองติดมหาลัยก็รีบหาหอไว้กลัวหอเต็มก่อนไปเจอหอหนึ่งที่อยู่ในซอยหนึ่งก็รีบโทรไปจองไว้ก่อนพอใกล้ๆเปิดเทอมเราก็เข้าไปอยู่หอก่อนพออยู่ไปสักพักก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาวันหนึ่งเราฝันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนหน้ากระจกหันหลังอยู่ในห้องเรา เราก็เลยถามว่าเธอเป็นใครเข้ามาอยู่ในห้องเราได้ยังไง เขาเลยหันมาไม่ตอบอะไรแล้วก็ยิ้มเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวมากเราก็สดุ้งตื่นเป็นเวลาน่าจะตี3แล้วก็เห็นผู้หญิงคนนั้นยืนที่หน้ากระจกจริงๆเราก็ตั้งสติหยิบโทรศัพท์กับกุญแจรถได้ก็วิ่งลงจากห้องแล้วก็ขับรถไปหาเพื่อนแล้วบ่นกับตัวเองว่ากูเจออะไรวะ แล้วพอไปถึงห้องโจ้ โจ้ก็ไม่อยู่ห้องเราก็โทรไปหามัน มันก็บอกว่ามาเที่ยวกำลังจะกลับแล้วเราก็บอกว่ารีบๆกลับเลยตอนนี้ โจ้มันก็ว่าเออๆเดี๋ยวรีบกลับพอโจ้มาถึงมันก็ถามว่าเป็นอะไรวะมาหากูเวลานี้เราก็บอกว่าขึ้นห้องไปก่อนเดี๋ยวเล่าให้ฟังพอขึ้นห้องมันก็ถามว่าเล่ามาเป็นอะไรแล้วเราก็เล่าสิ่งที่เราเจอให้มันฟัง มันก็หัวเราะแล้วพูดว่าผีสวยมั้ยวะ ถ้ากูเจอแบบนะกูจะจับทำเมียเลยด้วยความเมาของมัน มันเลยพูดแบบไม่คิดอะไร แล้วมันก็นอนไปเลย เราก็นั่งเล่นโทรศัพท์จนถึงเช้า พอเช้าแล้วเราก็ปลุกมันให้พาไปเอาชุดนักศึกษาที่ห้องมันก็พาเราไป ช่วงบ่ายๆเรามีเรียนเราเลยเล่าเรื่องที่เจอให้เพื่อนในกลุ่มเราฟัง เพื่อนก็บอกว่าไม่มีอะไรหรอกอย่าคิดมากเขาคงเหงาแหละเลยมาให้เจอแล้วก็พากันหัวเราะ อาทิตย์ต่อมาเพื่อนก็มาเล่นที่ห้องเราพากันกินแอลกอฮอล์พอเมาแล้ว โจ้มันเลยเปิดประเด็นขึ้นมาว่า บอกว่าห้องมีผีใช่มั้ย กูอยากเห็นวะผีมันจะเป็นตัวยังไง มันก็เลยชวนเล่นผีถ้วยแก้วเราก็ค้านว่าไม่ให้เล่นมันก็ยืนยันว่าจะเล่นเพื่อนในกลุ่มก็อยากเล่นเราก็ห้ามไม่ได้ก็เลยต้องให้พวกมันเล่นเราก็นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงปล่อยให้พวกมันเล่นไป พอเตรียมทุกอย่างเสร็จมันก็เริ่มเล่นจู่ๆแก้วก็เลื่อนไปที่คำว่า ต พวกเพื่อนก็งงแก้วมันเลื่อนได้ยังไงแล้ว
มิ้นท์ก็เลยถามมีใครได้เลื่อนแก้วมั้ยเพื่อนก็บอกว่าไม่ได้เลื่อนสักคน โจ้มันก็หัวเราะแล้วก็พูดว่ากูเลื่อนแก้วเองแหละพวกก็ทำเป็นกลัวไปได้ แล้วเนยที่เป็นเพื่อนในกลุ่มก็ได้ยินเสียงคนพูดข้างหูว่ากลับไปมันก็รีบเก็บของกลับทันที โจ้มันก็เลยว่าจะรีบกลับทำไมยังไม่เจอผีสักตัวเลยเนยก็ไม่ตอบชวนต้นเพื่อนในกลุ่มอีกคนกลับไป โจ้ก็ว่าช่างเหอะปล่อยให้พวกขี้กลัวไปเรามาเล่นกันต่อตอนนั้นน่าจะเหลือเพื่อน5คนที่ยังอยู่เล่นต่อจากนั้นแก้วก็ล้มโจ้คิดว่าเพื่อนในกลุ่มแกล้งมันคืนมันก็พูดขึ้นมาว่าใครแกล้งกูวะอย่าให้กูรู้นะแล้วก็พากันเลิกเล่นเลย ฟ้าก็พูดขึ้นมาว่าเรากลับกันเถอะมันดึกแล้วก็เลยแยกย้ายกันกลับโดยที่ปล่อยของทุกอย่างไว้ตรงนั้นเราก็ขอไปนอนห้องฟ้าเพราะไม่กล้านอนคนเดียว จู่ๆโจ้มันก็พูดขึ้นมาว่าเซ็งวะไม่เจอผีสักตัวเลยถ้าเจอผีผู้หญิงนะกูว่าจะจับทำเมียสักหน่อยแล้วก็พูดเชิงท้าทายเรากับฟ้าก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วก็พากันกลับ พอวันต่อมาเห็นโจ้ไม่มาเรียน เราก็ถามว่ามีใครเห็นมันมั้ยเพื่อนก็ไม่มีใครเห็นฟ้าก็ว่ามันคงเมาแหละเมื่อคืนมันกินเยอะมากตอนลงจากห้องเราก็เห็นรถมันอยู่ วิชาต่อมามันก็ยังไม่เรียนเรากับฟ้าก็ชวนกันว่าเรียนเสร็จเราไปหามันที่ห้องนะ พอเรียนเสร็จเราก็พากันไปหามันที่ห้อง มันก็ลุกมาเปิดประตูให้สภาพมันหน้าซีดขอบตาดำคล้ำเหมือนคนไม่ได้นอนเราก็เลยถามมันว่าทำไมสภาพเป็นแบบนี้วะมันก็เล่าให้ฟังว่า จำตอนก่อนที่เราจะกลับกันได้มั้ยที่กูพูดท้าทายเขาอะ เราก็ว่าเออจำได้แล้วยังไงต่อ มันก็ว่าพอกูกลับมาถึงห้องแล้วล้มตัวนอนจู่ๆก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆกู เขาค่อยๆขึ้นค่อมตัวกูแล้วก็พูดว่ายังจะจับกูทำเมียอยู่มั้ย กูก็สติแตกจะพูดก็พูดไม่ออกเพราะเขาเอามือปิดปากกูไว้จากนั้นกูก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ตื่นมากูก็เลยโทรบอกแม่ แม่กูก็บอกให้กูรออยู่ห้องเดี๋ยวจะพาไปหาพระมันก็เลยชวนเราไปด้วยเราก็ไปกับมัน พอแม่มันมาถึงก็พาพวกเราไปหาพระ พระพูดขึ้นมามาไอ้หนุ่มไปทำอะไรไว้ทำไมเขาได้ตามมา รีบไปขมาเขาเลยนะไม่งั้นเขาเอาถึงต..แน่พระก็รดน้ำมนต์ให้ แล้วโจ้ก็เล่าทุกอย่างให้พระฟัง พระก็บอกว่ากลับไปขอขมาเลย แม่ได้ยินก็ตบหัวมันแล้วก็พูดว่าทำไมถึงได้ทำเรื่องส้นต..แบบนี้แล้วก็ว่าวันนั้นมีใครเล่นบ้างบอกให้มาหอโจ้เดี๋ยวแม่พาไปขมาเขา โจ้ก็โทรบอกเพื่อนที่มาวันนั้นให้มารวมกันที่หอโจ้ แม่ก็พาไปขอขมาเขาพอขอขมาเสร็จ แม่โจ้ก็กลับ พวกเราก็พากันไปกินข้าวเนยก็เลยเล่าเรื่องที่เจอให้เพื่อนฟังแล้วป้าที่ร้านข้าวได้ยินก็เลยถามว่าพวกหนูพักอยู่หอไหนเราก็บอกชื่อหอไปป้าแกก็พูดมาว่าเมื่อ7-8ปีที่แล้วหอนั้นมันเคยมีคนกินยา ฆตต เห็นว่าเขาเป็นซึมเศร้าแล้วแฟนทิ้งทั้งที่ตัวเองก็ตั้งท้องอยู่ทางหอเลยปิดข่าวที่ป้ารู้เพราะเพื่อนป้าทำงานเป็นมูลนิธิเราก็ได้รู้ว่าที่เราเห็นคงเป็นเขาคนนั้นเขาคงทรมานมากแหละที่ต้องเจอเรื่องราวแบบนั้นเราก็เลยย้ายหอเลยจากนั้นก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนี้อีกเลย
เรื่องเล่าในหอในซอย
มิ้นท์ก็เลยถามมีใครได้เลื่อนแก้วมั้ยเพื่อนก็บอกว่าไม่ได้เลื่อนสักคน โจ้มันก็หัวเราะแล้วก็พูดว่ากูเลื่อนแก้วเองแหละพวกก็ทำเป็นกลัวไปได้ แล้วเนยที่เป็นเพื่อนในกลุ่มก็ได้ยินเสียงคนพูดข้างหูว่ากลับไปมันก็รีบเก็บของกลับทันที โจ้มันก็เลยว่าจะรีบกลับทำไมยังไม่เจอผีสักตัวเลยเนยก็ไม่ตอบชวนต้นเพื่อนในกลุ่มอีกคนกลับไป โจ้ก็ว่าช่างเหอะปล่อยให้พวกขี้กลัวไปเรามาเล่นกันต่อตอนนั้นน่าจะเหลือเพื่อน5คนที่ยังอยู่เล่นต่อจากนั้นแก้วก็ล้มโจ้คิดว่าเพื่อนในกลุ่มแกล้งมันคืนมันก็พูดขึ้นมาว่าใครแกล้งกูวะอย่าให้กูรู้นะแล้วก็พากันเลิกเล่นเลย ฟ้าก็พูดขึ้นมาว่าเรากลับกันเถอะมันดึกแล้วก็เลยแยกย้ายกันกลับโดยที่ปล่อยของทุกอย่างไว้ตรงนั้นเราก็ขอไปนอนห้องฟ้าเพราะไม่กล้านอนคนเดียว จู่ๆโจ้มันก็พูดขึ้นมาว่าเซ็งวะไม่เจอผีสักตัวเลยถ้าเจอผีผู้หญิงนะกูว่าจะจับทำเมียสักหน่อยแล้วก็พูดเชิงท้าทายเรากับฟ้าก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วก็พากันกลับ พอวันต่อมาเห็นโจ้ไม่มาเรียน เราก็ถามว่ามีใครเห็นมันมั้ยเพื่อนก็ไม่มีใครเห็นฟ้าก็ว่ามันคงเมาแหละเมื่อคืนมันกินเยอะมากตอนลงจากห้องเราก็เห็นรถมันอยู่ วิชาต่อมามันก็ยังไม่เรียนเรากับฟ้าก็ชวนกันว่าเรียนเสร็จเราไปหามันที่ห้องนะ พอเรียนเสร็จเราก็พากันไปหามันที่ห้อง มันก็ลุกมาเปิดประตูให้สภาพมันหน้าซีดขอบตาดำคล้ำเหมือนคนไม่ได้นอนเราก็เลยถามมันว่าทำไมสภาพเป็นแบบนี้วะมันก็เล่าให้ฟังว่า จำตอนก่อนที่เราจะกลับกันได้มั้ยที่กูพูดท้าทายเขาอะ เราก็ว่าเออจำได้แล้วยังไงต่อ มันก็ว่าพอกูกลับมาถึงห้องแล้วล้มตัวนอนจู่ๆก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆกู เขาค่อยๆขึ้นค่อมตัวกูแล้วก็พูดว่ายังจะจับกูทำเมียอยู่มั้ย กูก็สติแตกจะพูดก็พูดไม่ออกเพราะเขาเอามือปิดปากกูไว้จากนั้นกูก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ตื่นมากูก็เลยโทรบอกแม่ แม่กูก็บอกให้กูรออยู่ห้องเดี๋ยวจะพาไปหาพระมันก็เลยชวนเราไปด้วยเราก็ไปกับมัน พอแม่มันมาถึงก็พาพวกเราไปหาพระ พระพูดขึ้นมามาไอ้หนุ่มไปทำอะไรไว้ทำไมเขาได้ตามมา รีบไปขมาเขาเลยนะไม่งั้นเขาเอาถึงต..แน่พระก็รดน้ำมนต์ให้ แล้วโจ้ก็เล่าทุกอย่างให้พระฟัง พระก็บอกว่ากลับไปขอขมาเลย แม่ได้ยินก็ตบหัวมันแล้วก็พูดว่าทำไมถึงได้ทำเรื่องส้นต..แบบนี้แล้วก็ว่าวันนั้นมีใครเล่นบ้างบอกให้มาหอโจ้เดี๋ยวแม่พาไปขมาเขา โจ้ก็โทรบอกเพื่อนที่มาวันนั้นให้มารวมกันที่หอโจ้ แม่ก็พาไปขอขมาเขาพอขอขมาเสร็จ แม่โจ้ก็กลับ พวกเราก็พากันไปกินข้าวเนยก็เลยเล่าเรื่องที่เจอให้เพื่อนฟังแล้วป้าที่ร้านข้าวได้ยินก็เลยถามว่าพวกหนูพักอยู่หอไหนเราก็บอกชื่อหอไปป้าแกก็พูดมาว่าเมื่อ7-8ปีที่แล้วหอนั้นมันเคยมีคนกินยา ฆตต เห็นว่าเขาเป็นซึมเศร้าแล้วแฟนทิ้งทั้งที่ตัวเองก็ตั้งท้องอยู่ทางหอเลยปิดข่าวที่ป้ารู้เพราะเพื่อนป้าทำงานเป็นมูลนิธิเราก็ได้รู้ว่าที่เราเห็นคงเป็นเขาคนนั้นเขาคงทรมานมากแหละที่ต้องเจอเรื่องราวแบบนั้นเราก็เลยย้ายหอเลยจากนั้นก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนี้อีกเลย