เราเนรคุณหรือเปล่าที่เกลียดแม่ แม่เกิดเราห่างจะพี่ถึง10ปีถ้าแม่อยากมีเราตั้งแต่เเรก เราคงเกิดไล่เลี่ยพี่
ตอนเด็กเขาเอ็นดูเราปกติ...ตอนนี้เข้าอายุ18และมีลูกสาว เราโดนทำร้ายและแย่งลูกไป แม่สนับสนุนเขา
และแม่ก็ไปป่าวประกาศว่าเราใจแตกและทิ้งลูกมาทั้งๆที่ต้นเหตุเกิดมาจากคนในบ้านผู้เป็นแม่  เขาเอาเราไปนินทาให้คนอื่นฟังเป็นหนังคนละม้วน ใจจริงเราไม่อยากเก็บเด็กนั่นไว้เลยเพราะมียายแบบนี้...สุดท้ายเหมือนโดนสวมเขา ...กล่อมเราเพื่อให้คลอดเด็กคนนี้ออกมา 
และด่าเราสารพัด ว่าเราทำชื่อเสียงเขาเสียหาย คำพูดของเขาที่พูดออกมานั้นทุกคำมันชักชวนให้เราเกลียดลูกตัวเอง (ความรู้สึกตอนนี้พูดได้เกือบเต็มเลยว่าไม่รู้สึกอะไรกับเด็กคนนี้แล้ว)

เราทำอะไรไม่ได้นอกจากกลับไปที่ห้องนอนร้องไห้บางทีก็ไปร้านค้าบางร้านที่สนิทกันพูดคุย
และทุกคนคุยและพูดกับเราว่า  เองห้ามตายนะ
เราไป3-5ร้านเขาพูดกับเราแบบนี้

แม่กับพ่อและพี่ทะเลาะกันจนพ่อและพี่ออกจากบ้าน
สุดท้ายเหลือเราและเราก้ออกจากบ้านเหมือนพ่อและพี่แต่เราดันพลาดท้อง แม่ชวนทุกคนทะเลาะและมันรุนแรงเราชอบพ่อนะยันวินาทีสุดท้ายหรือทุกวันนี้แกไม่ทุบตีแม่
ยอมพ่อจริงๆ