สวัสดีค่ะ หนูตอนนี้อายุ18 เรียนอยู่ปวช3 หนูเรียนสาขาที่หนูเลือกเองและตอนเรียนก็รู้สึกชอบงานนี้มากๆ
แต่หนูก็ทำงานควบคู๋กับเรียนมาตั้งแต่อายุ15 ทำเสริฟ ทำขายของ ขายขนม ทำมาหลายอย่างมาก เคยมีเหนื่อยมีท้อแต่ไม่เคยถึงกับเสียสุขภาพจิตเลยสักครั้ง
แต่ตอนนี้หนูมาฝึกงานที่แห่งนึง หนูเป็นคนสุดท้ายของห้องที่หาที่ฝึกงานได้เพราะเพื่อนทิ้งไป หนูเลยมาฝึกงานคนเดียวกับที่ฝึกงานที่หาได้และไม่ได้ดูว่าบ.เขาเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนั้นคิดได้ว่าต้องรีบเอาไว้ก่อนเพราะไม่มีเวลาและที่ใกล้ๆอีกแล้ว
จนมาได้ฝึกงานจริง มาอาทิตแรกก็ได้งานมา สามารถทำได้ แต่พอเวลาส่งงานก็มีโดนแก้บ้าง แต่รู้สึกได้ว่าพี่ที่สอนงานใช้คำพูดที่กระทบจิตใจ แต่เราก้เก้บมาคิดว่าเป็นที่เราอ่อนไหวรึป่าว จนทำมาซักพักเริ่มมีปัญหาเหมือนโดนกลั่นแกล้งจากคนร่วมงาน โยนงานมาให้เราช่วยโดยไม่บอกลายละเอียด พอเราทำงานผิดไปเขาก็ส่งคนของเขามาถามและเยาะเย้ยว่าเราทำรึป่าว แล้วคนของเขาก็มาขำเรา แต่เราก็รู้สึกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็ผ่านไป จนผ่านมาเรื่อยๆก็ได้งานมาอีก แต่งานเก่าก้ยังแก้ไม่เสร็จจนทำให้หนูเกิดความเครียดให้ตัวเอง และร็สึกว่างานที่ได้รับนั้นเกินตัวไป แต่หนูก็พยายามทำให้ได้ถึงที่สุด แต่จากการกระทำของเพื่อนร่วมงาน ทำให้เราร็สึกไม่อยากทำงาน ไม่ชอบงานนี้อีกต่อไปแล้ว ไม่อยากตื่นมาทำงาน เวลาพักทานข้าวเวลาเจอคนที่ทำให้เราไม่ค่อยสบายใจเราก็ยังไม่ทานเวลานั้นเลยรอเขาออกไปเราจึงทาน รู้สึกท้อเครียดไม่อยากมาทำงาน แต่เราไม่สามารถลาออกได้ เนื่องจากเราเป็นเด็กฝึกงาน
ถ้าพวกพี่ประสบปัญหาแบบนี้ พวกพี่จะทำอย่างไรต่อไปคะ