กาลครั้งหนึงมีเด็กคนนึงที่ครอบครัวเลี้ยงดูแลเด็กคนนี้ดีมาก เด็กคนนี้อยากได้อะไรพ่อกับแม่ก็ตามใจ อยากได้อะไรพ่อแม่ก็ซื้อให้ เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ กาลเวลาผ่านไป เด็กคนนี้ได้โตขึ้นแต่พ่อเริ่มมีผู้หญิง เริ่มติดการพนัน จนทำให้ครอบครัวเริ่มจะไม่อบอุ่นเหมือนแต่ก่อน
เด็กคนนี้ก็เริ่มมีปัญหาครอบครัว เป็นตราบาปเล็กๆ ที่ติดอยู่ในใจ พอเด็กคนนี้เรียนจบ พ่อก็ส่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เด็กคนนี้เริ่มเห็นพ่อแม่ทำงานหนัก
ก็เลยขอออกจากมหาลัยตั้งแต่ปีแรก เพื่อที่จะมาช่วยพ่อแม่ทำงานหาเงิน ช่วยแบ่งเบาครอบครัว แต่พอเด็กคนนี้ได้ทำงาน ในระยะเวลา 2-3 ปี
เขาไม่เคยปฏิเสธงานที่หัวหน้าให้ทำ เขาพยามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เป็นภาระของทีม
แต่แล้ววันนึงที่ทำงานเขา หัวหน้าบอกกับเขาว่า
คอยถ่วงความเจริญเพือน พาคนอื่นเขาเสีย และช่วงเวลาที่เขาโดนหัวหน้าว่า เหตุการที่บ้านก็แย่ลง
พ่อที่ติดผู้หญิง ติดการพนัน เงินของพ่อเขาก็เริ่มไม่พอ เริ่มกู้หนี้ พอพ่อของเขากู้เงินจนเป็นหนี้ก้อนใหญ่มาก
เขาก็ยังไม่หยุด เขาเลยขอให้เด็กคนนี้กู้เงินให้พ่อ เด็กคนนี้ก็ยอมกู้เพราะอยากที่จะช่วยพ่อ แต่ขอไม่ให้บอกแม่ว่ากู้เงิน ติดหนี้ต่างๆ
แต่แล้ววันนึงแม่ก็ได้รู้ความจริงทั้งหมด ครอบครัวเด็กคนนี้ทเลาะกันครั้งใหญ่ แต่เด็กคนนั้นก็ผ่านเรื่องราวนั้นไปได้โดยให้ พ่อสัญญาว่าจะเลิกทั้งหมด สัญญาว่าจะไม่กลับไปทำอีก เวลาผ่านไปได้ไม่ถึงปี พ่อก็กลับไปทำแบบเดิม
เด็กคนนี้ทั้ง เหนื่อย เศร้า ไม่มีความสุข สภาพจิตใจก็ดิ่งลงๆ ที่บ้านก็จะแตก ที่ทำงานก็โดนว่า ทำอะไรก็ไม่ได้ เขาไม่รู้จะแก้ปัญหาเขาชีวิตยังไง เขาก็ทำได้แค่ยิ้มรับบอก กับตัวเองว่าไม่เป็นไร
แต่เด็กคนนี้มีความฝัน ความฝันเดียวที่ทำให้เขายังใช้ชึวิต ฝันเขาก็แค่อยากเห็น พ่อ,แม่ และ เขา นั่งล้อมวงกินหมุกระทะกันที่หน้าบ้านของตัวเขาเอง แต่เขาไม่สามารถทำฝันนั้นได้ เขาทำได้แค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ว่าสักวันฝันของเขาจะเป็นจริง เด็กคนนี้เขาก็แค่ ไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณ์ของหัวหน้า ถ้าเขาผิดจริงๆ จะด่าจะว่าเขาไม่เป็นไรเขารับได้ แต่สิ่งที่เขาโดน
มีงานชิ้นนึงที่ผิด แต่เด็กคนนี้ไม่ได้เป็นคนทำชิ้นงานชิ้นนั้น แต่เขากับโดนหัวหน้าว่า โดนเปรียบเทียบนู่นนี่ เขาทำได้แค่ยิ้มและตอบว่าครับ
เขาก็แค่อยากเลิกงานกลับบ้าน มาเจอพ่อแม่ นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน ชีวิตเด็กคนนี้ต้องการแค่นี้
ปล. เด็กคนนี้ฝากขอบคุณทุกๆคนที่อ่านจนจบ เขาก็แค่อยากให้ใครก็ได้สักคนรับฟังปัญหาของเขา
สวัสดีครับ ผมมีนิทานเรื่องนึงอยากให้พวกคุณได้ลองอ่าน
เด็กคนนี้ก็เริ่มมีปัญหาครอบครัว เป็นตราบาปเล็กๆ ที่ติดอยู่ในใจ พอเด็กคนนี้เรียนจบ พ่อก็ส่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เด็กคนนี้เริ่มเห็นพ่อแม่ทำงานหนัก
ก็เลยขอออกจากมหาลัยตั้งแต่ปีแรก เพื่อที่จะมาช่วยพ่อแม่ทำงานหาเงิน ช่วยแบ่งเบาครอบครัว แต่พอเด็กคนนี้ได้ทำงาน ในระยะเวลา 2-3 ปี
เขาไม่เคยปฏิเสธงานที่หัวหน้าให้ทำ เขาพยามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เป็นภาระของทีม
แต่แล้ววันนึงที่ทำงานเขา หัวหน้าบอกกับเขาว่า คอยถ่วงความเจริญเพือน พาคนอื่นเขาเสีย และช่วงเวลาที่เขาโดนหัวหน้าว่า เหตุการที่บ้านก็แย่ลง
พ่อที่ติดผู้หญิง ติดการพนัน เงินของพ่อเขาก็เริ่มไม่พอ เริ่มกู้หนี้ พอพ่อของเขากู้เงินจนเป็นหนี้ก้อนใหญ่มาก
เขาก็ยังไม่หยุด เขาเลยขอให้เด็กคนนี้กู้เงินให้พ่อ เด็กคนนี้ก็ยอมกู้เพราะอยากที่จะช่วยพ่อ แต่ขอไม่ให้บอกแม่ว่ากู้เงิน ติดหนี้ต่างๆ
แต่แล้ววันนึงแม่ก็ได้รู้ความจริงทั้งหมด ครอบครัวเด็กคนนี้ทเลาะกันครั้งใหญ่ แต่เด็กคนนั้นก็ผ่านเรื่องราวนั้นไปได้โดยให้ พ่อสัญญาว่าจะเลิกทั้งหมด สัญญาว่าจะไม่กลับไปทำอีก เวลาผ่านไปได้ไม่ถึงปี พ่อก็กลับไปทำแบบเดิม
เด็กคนนี้ทั้ง เหนื่อย เศร้า ไม่มีความสุข สภาพจิตใจก็ดิ่งลงๆ ที่บ้านก็จะแตก ที่ทำงานก็โดนว่า ทำอะไรก็ไม่ได้ เขาไม่รู้จะแก้ปัญหาเขาชีวิตยังไง เขาก็ทำได้แค่ยิ้มรับบอก กับตัวเองว่าไม่เป็นไร
แต่เด็กคนนี้มีความฝัน ความฝันเดียวที่ทำให้เขายังใช้ชึวิต ฝันเขาก็แค่อยากเห็น พ่อ,แม่ และ เขา นั่งล้อมวงกินหมุกระทะกันที่หน้าบ้านของตัวเขาเอง แต่เขาไม่สามารถทำฝันนั้นได้ เขาทำได้แค่หลอกตัวเองไปวันๆ
ว่าสักวันฝันของเขาจะเป็นจริง เด็กคนนี้เขาก็แค่ ไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณ์ของหัวหน้า ถ้าเขาผิดจริงๆ จะด่าจะว่าเขาไม่เป็นไรเขารับได้ แต่สิ่งที่เขาโดน
มีงานชิ้นนึงที่ผิด แต่เด็กคนนี้ไม่ได้เป็นคนทำชิ้นงานชิ้นนั้น แต่เขากับโดนหัวหน้าว่า โดนเปรียบเทียบนู่นนี่ เขาทำได้แค่ยิ้มและตอบว่าครับ
เขาก็แค่อยากเลิกงานกลับบ้าน มาเจอพ่อแม่ นั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน ชีวิตเด็กคนนี้ต้องการแค่นี้
ปล. เด็กคนนี้ฝากขอบคุณทุกๆคนที่อ่านจนจบ เขาก็แค่อยากให้ใครก็ได้สักคนรับฟังปัญหาของเขา