สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เรารู้สึกเหงามากค่ะเรารู้สึกว่าเราคาดหวังกับเพื่อนมากเกินไป คาดหวังว่าเราทำอะไรไปเราจะได้รับกลับมา คือเราอยู่ม3 ตอนขึ้นม1เรามาจากโรงเรียนอื่นคนเดียว มีเพื่อนจากโรงเรียนเก่าที่อยู่คนละห้องกันที่รู้จักแค่1คน เราสนิทกับเพื่อนๆกลุ่มเขา แต่1-2ปีมานี้เรารู้สึกเป็นส่วนเกินค่ะ ในกลุ่มเราจะมีเพื่อนอยู่ 9 คน 7คนมาจากห้องเดียวกัน และรู้จักกันตั้งแต่ป1-ป6 ส่วนอีกคนพึ่งมารู้จักตอนเข้าม1 ทุกคนเหมือนจะมีคู่คนที่สนิทของตัวเองอยู่แล้ว แบบว่าเวลามีกิจกรรมในห้อง เราคงไม่เป็นตัวเลือกของใครหลายๆคนในกลุ่ม เราค่อนข้างสนิทกับคนในกลุ่มนะคะ แต่เวลาเดินกัน ถ้าเราไม่พยายามเดินไปข้างหน้า เขาคงไม่หันหลังรอเรา หรือรอเดินพร้อมกัน เรารู้สึกเป็นส่วนเกินตั้งแต่ขึ้นม2 เราสนิทกับเพื่อนในกลุ่มคนนึงมากๆ เรากับเขาเป็นเพื่อนสนิทกันใช้ชื่อว่านาย อ แต่จะมีเพื่อนคนหนึ่ง ขอใช้ชื่อว่า ก นะคะ ตั้งแต่ ม1เทอม2  ก โดนเพื่อนๆในกลุ่มแบนเพราะนิสัยส่วนตัวอะค่ะ เช่น เห็นแก่ตัว เวลามีงานกลุ่มก็จะไม่ช่วย และนินทาลับหลังคนอื่น ใครทำอะไรไม่ถูกใจจะงอนค่ะ (แต่เวลาตัวเองก็ทำนะคะ) กโดนแบนแบบเพื่อนๆไม่คุยด้วยเลยจนขึ้นม2 ก เป็นคนที่ร้องให้ง่ายมากๆ แบบ โดนแกล้งนิดหน่อยก็ร้องแล้ว เพื่อนๆเลยสงสารค่ะ ช่วงเวลาที่ ก โดนแบน เราคุยกับ อ บ่อยมาก แต่พอขึ้นม2มา พอทุกคนเริ่มกลับไปคุยกับ ก เราก็รู้สึกว่าคุยกับ อ น้อยมากเลยค่ะ โทรไปก็อาจจะคิดสายอยู่ พอทะเลาะกันก็โทรมาหาเรา หรือไม่ก็รำคาน ก เพื่อนๆในกลุ่มก็กลับไปคุยกับ ก เหมือนเดิม ทั้งที่เรายังรู้สึกแปลกๆที่จะคุยกับ ก อยู่ เราเลยรู้สึก left out มากๆค่ะ พอมีงานกลุ่ม เราก็ไม่รู้จะไปอยู่กลุ่มไหน เพราะเราไม่ใช่ตัวเลือกแรกของใครหลายคน เพื่อนบางคนอาจจะไม่ได้บอกแบบนั้น แต่เอาตรงๆ เราก็ดูออกนะคะ เราร้องให้ทุกวัน คุยกับใครก็ไม่ได้ ทีนี้พอม2เทอม2 เพื่อนๆแบน ก อีกครั้ง เพราะ ก ไม่ปรับปรุงตัวเองเลย และรวมหลายๆเรื่อง บอกตรงๆนะคะเรารู้สึกดีมากเลยค่ะ เราพยายามคุยกับ ก แต่เหมือน ก จะไม่ชอบเรา เราก็เลยขอไม่ยุ่งดีกว่า แต่ก็คุยได้นะคะ เราไม่ค่อยชอบ ก เพราะนิสัยของ ก ตั้งแต่ม1 เราไม่เคยเห็นเขาปรับปรุงตัวเลยค่ะ คือตอนที่ ก โดนแบนทุกคนนินทา ก กัน แต่พอเปิดเทอมผ่านไปไม่กี่อาทิตย์ก็กลับมาคุยกัน แล้วก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ ก สนิท กับ อ มากขึ้น และเราสนิทกับ อ น้อยลงค่ะ คุยกันน้อยลง เวลาชวนไปไหนไม่ค่อยไป แต่เวลา ก ชวนจะไปตลอด เดี๋ยวนี้ถ้าเราไม่ทักไปก็ไม่ทักมา มีครั้งนึงตอนเปิดเทอม ม3 เราพยายามเปิดใจให้ ก นะคะ แต่เขาไม่ทำเวรเลย ทำแค่ทิ้งขยะ เราบอกเขาให้ทำเขาก็ไม่สนใจ เก็บกระเป๋านานมาก แค่ทิ้งขนะนี่นับว่าทำเวรมั้ยคะ ? เราต้องกวาดห้อง เช็ดกระดาน จัดโต๊ะ ก้มๆเงยๆ แต่เขาแค่ยกไปทิ้งก็จบแล้ว เราทนมา2-3อาทิตย์ เราก็เตือนเขาอะค่ะ + วีนนิดๆ แต่เราคืดก่อนพูดมากนะคะ ทีนี้เราคิดว่าเขาเคยโดนว่ามาแล้วน่าจะปรับปรุงตัว แต่ไม่เลยค่ะ เขาเอาไปคุยกับเพื่อนว่าเราลำเอียง เขาก็ทำแล้ว อีกคนไม่เห็นทำทั้งที่อีกคนทำนะคะ เราดูทุกการกระทำเขาก่อนเราจะว่าด้วยซ้ำ เราคิดว่าเพื่อนจะดีเฟ้นให้เราบ้าง แต่ไม่เลยค่ะ เพื่อนกลับบอกว่า เราก็ว่าไปงั้นแหละ ถึงจุดนี้เราก็รู้ว่า เราไม่สำคัญจริงๆ ตั้งแต่นั้นเรารู้สึกเป็นส่วนเกินมาตลอด เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ เรารู้สึกแย่มากค่ะที่มีความคิดแบบนี้ เพื่อน อ เหมือนเห็นเราเป็นสนามอารมณ์ คุยกับเราเฉพาะตอนมีปัญหา ไม่ก็อยากจะระบาย เราควรทำยังไงให้ตัวเองรู้สึกดีกว่านี้ดีคะ