สวัสดีค่ะ เรามีเพื่อนคน1 เป็นเพื่อนแต่สมัยมอปลายมาเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันหอเดียวกัน(เพื่อนสนิท) เพื่อนจะย้ำกับเราเสมอมาว่าบ้านเพื่อนไม่มีตังค์อย่างนู้นอย่างนี้กับเราค่ะ เพื่อนขอยืมเงินเราเราก็ให้เสมอนะคะแรกๆเราช่วยเพราะว่าเออน่ายังไงก็เพื่อนจนมันหนักขึ้นเรื่อยๆค่ะ จนมันกลายเป็นหน้าที่เราไปแล้ว(เพื่อนไม่มีรถ) เวลาเราจะไปซื่อข้าวซื้อของต้องพาเพื่อนคนนี้ไปด้วยตลอด เวลาไปมอไปทำกิจกรรมก็จะไปกับเราตลอดเลย ไม่ใช่พึ่งมาเป็นแบบนี้นะคะเป็นแบบนี้มาตลอด2ปี ที่เราใช้ชีวิตในมหาลัย เราอึดอัดจนเราบอกกับเพื่อนว่าบ้างครั้งเราก็อยากอยู่คนเดียวบ้างเพื่อนก็ทำท่าทีแบบเข้าใจนะคะแต่ก็ยังทำเหมือนเดิม เราก้บ่นๆเสมอนะคะว่าน้ำมันเดี๋ยวนี้ก็เเพง(เพื่อให้เพื่อนรู้ตัว) เพื่อนก็ตอบว่าใช่ แต่เพื่อนไม่มีตังค์เราก็บอกเสมอนะคะว่าเราก็ไม่มีตังค์เหมือนกันแต่ต้องเติมน้ำมันเพื่อเราจะไปเรียน พึ่งเข้าใจคำนี้เลยค่ะว่า บ้างคนเห็นการที่เรามีน้ำใจด้วยจนกลายเป็นหน้าที่ ที่เราต้องทำในทุกๆวัน เราอึดอัดมากค่ะ บอกตรงๆก็แล้วบอกอ้อมคอมก็แล้วก็ยังเหมือนเดิม เราต้องแก้ปัญหานี้ยังไงคะ
…………เราช่วยเหลือเพื่อนมาตลอดนะคะตั้งแต่ยื่นสมัครมหาลัย หาหอพัก ย้ายของ ขนของ ก็มีแต่ครอบครัวเราช่วย จนวันนึงแม่เรามาบอกว่าพ่อของเพื่อนมาบอกกับแม่เราว่าทำไมไม่ออกรถให้เราขับไปมอ(ตอนแรกเรายังไม่เอารถมา) จะได้ขับไปเรียนไปกับลูกเขา เราก็งงนะคะว่าทำไมคุณไม่ออกให้ลูกคุณเองมาบอกแม่เราออกให้เราเพื่อให้เพื่อนไปกับเรา…………………