หลายครั้งก็เหนื่อยใจ แต่เลือกครอบครัวไม่ได้ก็แค่ทำใจ เดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว

งั้นก็เลือกคนรอบๆตัวให้มันดีๆก็แล้วกัน

บางทีก็ท้อก็อิจฉาคนที่เค้ามีในสิ่งที่เราขาด แต่ชีวิตมันก็อย่างนี้ล่ะ 

เลือกเกิดไม่ได้  ใช้ชีวิตไปจนกว่าจะหมดลมหายใจ
คนภายนอกคิดว่าชีวิตเราดีมาก แต่บอกเลยว่าไม่ใช่

พี่น้องไม่มีใครชอบเราสักคน ทุกคนพูดจาแทงใจดำ  ข่มเรา เห็นเราชีวิตดีมีความสุขไม่ได้   เพราะเราไม่เหมือนเขา ทั้งที่เรารักพวกเขา  ทำให้เรารู้สึกว่าเปลืองมาก 

เพื่อนไม่มีใครจริงใจและหวังดีกับเราเลย  ส่วนใหญ่ก็หลอกใช้ นินทา แทงข้างหลัง 

เราก็เป็นคนมีข้อบกพร่อง ไม่ได้เพอร์เฟคแต่ก็ไม่ได้คิดร้ายต่อใคร ไม่แทงข้างหลังใคร  ถ้าสะดวกก็พร้อมช่วยเหลือ  ขอเพื่อนที่คบแล้วสบายใจพากันไปในทางที่ดีก็พอ แต่หาไม่ได้

ก็อยากลืมๆมันไป แต่จำไว้เป็นบทเรียนก็ดี

ไม่ลืม ให้อภัย แต่ขอไม่ผิดซ้ำๆซากๆ

ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองให้ได้ ตามสไตล์ของเรา เพราะชีวิตเป็นของเรา ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง ดูแลตัวเองให้ดีนะ อย่าทรมานตัวเอง และอย่าเอาใจคนอื่นมากเกินไปจนเราเดือดร้อน