เราโสดค่ะ ยังอาศัยอยู่กับบ้านของคุณแม่ ซึ่งมีครอบครัวของพี่สาวอยู่ด้วย
(ประกอบด้วยพี่สาว พี่เขย และลูกของพี่สาวอีก3คน)
แต่เราทำงานอีกอำเภอนึง เลยพักที่หอที่ทำงาน กลับบ้านเฉลี่ยเดือนละ 1 ครั้ง ครั้งละ 1-2วันที่เป็นวันหยุด
ตัวเราเองรักและเอ็นดูหลานๆค่ะ คิดถึงแม่ท่านสูงอายุแล้วก็อยากกลับบ้านให้ท่านเห็นหน้าบ่อยๆ 
แต่ความรู้สึกของเราตอนกลับบ้าน  เราจะรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของที่บ้านค่ะ
ยกตัวอย่างเหตุการณ์ เช่น ถ้าเรากลับบ้านเราจะทำความสะอาดบ้าน โซนห้องนอนของเราและบริเวณอื่นในบ้าน
พอมีการจัดของต่างๆที่เราเห็นว่ารกแล้วก็จะถูกคนในบ้านต่อว่า ว่าเขาเองหาของไม่เจอ
หรือเราเห็นว่าโซนตรงนี้ไม่ควรปลูกต้นไม้ต้นนี้ไว้เลยดูเกะกะทางเดิน
ก็มีการตอบกลับมาว่า ได้อยู่บ้านตลอดรึเปล่าล่ะ  ..และอีกหลายๆเหตุการณ์
ที่เรากลับมาคิดทบทวนว่าหรือปัญหามันมาจากตัวเราเอง
ตอนเริ่มทำงานยังอายุน้อย ไม่ค่อยคิดมากเรื่องแบบนี้ แต่พอมีอายุขึ้น
มันเริ่มทำให้เราไม่ค่อยมีความสุขเวลากลับบ้านค่ะ
และการที่โสด ตัวคนเดียวด้วยรึเปล่า รู้สึกพี่สาวไม่ค่อยเกรงใจเราค่ะ (อันนี้คิดเองนะคะ )
เช่น มีช่วงที่พี่สาวเรามีปัญหาการเงิน เขาจะขอให้เราช่วยเหลือตลอด ไม่ว่าจะหลักพันจนถึงหลักหลายแสน 
จนเรารู้สึกว่าเหมือนเราเป็นเอทีเอ็มของที่บ้าน ทั้งๆที่พี่สาวเองก็มีงานมั่นคง
แต่คงบริหารการเงินล้มเหลว กลับให้เราช่วยเหลือตลอด

ปัญหาเหล่านี้เราควรจัดการยังไงดีคะ ทั้งเรื่องความอึดอัดเวลากลับบ้าน หรือเรื่องการเงินของคนในบ้าน
ที่เราสับสนว่าเราต้องซับพอร์ทเขาตลอดแบบนี้จริงหรือ
หรือเราควรแยกออกมาอยู่เอง เพื่อลดปัญหาพวกนี้ 

สอบถามคนโสดท่านอื่นๆ คุณแยกตัวออกมาอยู่เองหรือไม่คะ 
แล้วแยกออกมาอยู่แบบไหน ห้องเช่าหรือทำบ้านเดี่ยวไปเลย
ถ้าเป็นบ้านเดี่ยว มันจะเกินตัวไปไหมคะ ผู้หญิงคนเดียวแล้วอยู่บ้านหลังนึงคนเดียว
เรามีที่ดินที่ซื้อไว้ ยังไม่ได้ทำอะไรกับมันมากนอกจากถมดินไว้
ตั้งใจจะเก็บไว้ทำบ้าน แต่ความคิดวกไปวนมาหลายรอบ
ยังตัดสินใจไม่ได้สักทีค่ะว่าเราแก้ปัญหาตรงจุดไหม
หรือแก้แบบง่ายๆไปก่อน กล้บบ้านน้อยลง อยู่ที่หอที่ทำงานเป็นหลัก

ไม่แน่ใจว่ายาวไปไหมนะคะ พยายามพิมพ์ให้กระชับที่สุดแล้ว --"

แชร์ไอเดียกันค่ะ ขอบคุณทุกท่านนะคะ