คือช่วงนี้เราเราทะเลาะกับแม่ค่อนค่างบ่อยในระดับหนึ่งแต่ไม่ได้รุนแรงจนเกินไปเหตุมันเกิดขึ้นคือเราต้องเล่าอย่างนี้ว่า เรื่องเกิดขึ้นเพียงเพราะว่าเราอายุ20ทำงานไปเรียนไปแล้วก็มีแฟนอยู่คนนึงเราเนี่ยอยู่กับแฟนสลับกันอยู่ระหว่างหอที่แฟนอยู่กับหอที่เราอยู่ พ่อกับแม่ก็มักจะน้อยใจให้เราว่าเราลืมเขาหรือต่างๆนาๆ (อันนี้ก็พอจะเข้าใจอารมณ์ได้อยู่เพราะเราเองก็ได้คุยกับเขาน้อยลง) แต่ล่าสุดกับเรื่องงานของเราชอบบ่นว่าเราขี้เกียจไปทำงานแล้วก็พาลไปเรื่องเรียนว่าขนาดไปทำงานยังขี้เกียจไปแล้วจะเรียนจบมั้ยซึ่งเราคิดว่ามันไม่เกี่ยวกันเลยแล้วที่เขาบ่นเราเรื่องงานแบบนี้ก็เพียงแค่เพราะว่าเขาโทรมาหาแล้วเห็นเราหยุดอยู่ที่ห้องไม่ได้ไปเรียนไม่ได้ไปทำงาน(ในวัยหยุดชดเชย)ประกอบว่าก่อนนี้เราลาเรียนไปสองวันเพราะเราเป็นไข้1วันกับเจ็บขาไปเย็บแผลพักไปอีก1วันรวม2วันที่ไม่ได้ไปเรียน ล่าสุดเราทำงานพาทไทม์อยู่เซเว่นแล้วโดนย้ายสาขาไปช่วยงานอีกสาขาเพราะสาขาเดิมที่อยู่คนเยอะเกินจึงโดนสุ่มย้ายไปช่วยร้านนั้นที่คนไม่พอ ซึ่งเราพยายามบอกแม่กับพ่อแต่เขาไม่เข้าใจแล้วโวยวายว่าถ้าไม่ทำผิดทำไมต้องย้าย แล้วว่าให้เราว่าทำอะไรทำไมโดนย้ายโทรมาโวยวายใส่เรา ตอนนั้นเราเลยพูดว่างั้นแม่ลองถามหัวหน้าหนูเลยมั้ยแล้วตัดสายหนีไปเพราะเราเองก็ไม่ใช่คนใจเย็นไม่อยากพูดอะไรไม่ดีใส่เขาไปมากกว่านี้แล้ว เขาก็ยังทักตามมาในแชทว่าถ้ากูพูดอะไรไม่ได้เตือนอะไรไม่ได้ก็ไม่ต้องมาคุยกัน เราไม่รู้จะพูดยังไงแล้วลำพังแค่เรื่องเรียนกับการจะหาที่ฝึกงานแล้วก็ที่ทำงานปัจจุบันเราก็เครียดพออยู่แล้ว เราแค่อยากอยู่สงบๆใช้ชีวิตในแบบของเรา เพราะใชความจริงที่แม่โทรมาตามที่เราบอกไปเขาพูดด้วยคำที่แรงมาก แล้วพูดว่าต้องทำงั้นสิงี้สิ แถมเรื่องกับแฟนเราเขาก็ไม่ค่อยลงล่องกันเท่าไรขิงก็ราข่าก็แรงเราพยายามไม่เข้าข้างใครพูดให้ทั้งฝ่ายสุดท้ายเป็นเราอีกตามเคยที่ถูกคำพูดแรงๆทั้งหลายทำร้ายใจ เราควรทำยังไงดี