คือเราเรียนวิศวะมหาลัยนึงในกรุงเทพมาได้ปี1แล้วรู้สึกว่ายิ่งเรียนเรายิ่งไม่รอดเลยค่ะ ทั้งเรื่องการเงินที่บ้าน ทั้งเรื่องที่เรียน  ในช่วงที่เราจบม.6 ที่บ้านเราลาออกมาทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆที่ต่างจังหวัด ในช่วงแรกๆก็โอเคนะคะเหมือนจะคล่องตัว แต่พอเราเรียนไปสักพักมันเริ่มมีค่าใช้จ่ายเข้ามาเรื่อยๆ ค่าหอ ค่าเรียนพิเศษ ค่าต่างๆนาๆ เราพยายามช่วยที่บ้านประหยัดค่าไฟ เพราะตามที่รู้ๆกันว่าค่าไฟหอแพงมาก พยายามกินวันละ100บ้าง เราพยายามใช้จ่ายอย่างระมัดระวังแล้ว แต่พอบางครั้งที่จำเป็นต้องใช้เงินจริงๆ เช่นถึงช่วงที่ต้องจ่ายค่าเทอม ค่าเรียนพิเศษ ค่าหอ ที่บ้านเรายังไม่มีให้เราก็เข้าใจว่าเป็นช่วงขาลงของธุรกิจที่เขาทำอยู่อีกอย่างรายได้ที่บ้านจะมาเป็น4เดือนครั้ง ซึ่งพอในทุกๆเดือนมันจำเป็นต้องจ่ายค่าหอในแต่เดือนๆ ที่บ้านก็จะยืมคนอื่นมา จนเรารู้สึกว่าแบบบางครั้งเราเป็นตัวสร้างหนี้ขึ้นมาเรื่อยๆ คือเราคิดว่าถ้าตอนแรกเราเลือกเรียนครูใกล้ๆบ้านที่ต่างจังหวัด ที่บ้านเราอาจจะสบายกว่านี้ไม่ต้องไปสร้างหนี้ขึ้นมา ส่วนเรื่องเรียนพิเศษเรารู้สึกว่ามันจำเป็นจริงๆ คือเราเรียนในห้องไม่รู้เรื่องเลย รู้สึกลำบากใจทุกครั้งที่ไปเรียนแบบเพื่อนทั้งห้องทำโจทย์ท้ายคาบกันได้แทบทุกคนเพราะไปเรียนพิเศษมาแล้ว เรายังนั่งเเปลสไลด์อาจารย์ทีาเป็นภาษาอังกฤษอยู่เลย ตอนนี้อยู่ปี2แล้วเราก็ยื่นกู้กยศไป ซึ่งไม่รู้ว่าจะได้เงินตอนไหนเหมือนกันค่ะเห็นเขาพูดๆกันว่าครั้งแรกได้ช้าหน่อยนะ เรามีความคิดที่จะอยากดรอปเรียนหาเงินสักปี แต่คิดไปคิดมาช่วงปิดเทอมเราไปทำงาน จ่ายค่าหอ ค่ากินก็หมดแล้ว สิ้นเดือนแต่ละเดือนเหมือนสิ้นใจ ช่วยคิดหน่อยค่ะว่าเราจะหาทางออกยังไงดี เราไม่อยากให้ที่บ้านลำบากด้วย จะออกแต่ค่าเทอมที่จ่ายไปก็เสียดายค่ะ