เมื่อไม่นานมานี้ผมได้เจอกับผญคนหนึ่งผ่านแอพแอพหนึ่ง ผมอยู่ในวัยทำงานแล้ว ตัวเค้าอยู่ในวัยกำลังเรียนจบและกำลังฝึกงาน เราแชทกันสักพักหนึ่งแล้วรู้สึกว่าคุยถูกคอกันดี เลยสานสัมพันธืกันต่อผ่านการคุยแชท และมันเป็นการคุยผ่านแชทประมาณสามเดือนได้เพราะเค้ากำลังไปฝึกงานแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศอยู่ ซึ่งผมก็รู้สึกว่าผมสามารถรอได้เพราะคุยถูกคอดี คิดว่าอยากคุยไปเรื่อยๆรอให้เธอกลับมาแล้วค่อยนัดเจอค่อยดูว่าจะสานความสัมพันธุ์ต่อดีมั้ย (ผมยังไม่ได้ตัดสินใจทีว่าชอบเธอรึเปล่า) ระหว่างนั้นเราก็คุยกันเกือบทุกเรื่องเลยครับ คุยกันผ่านแชทบ้าง คอลกันตอนกลางคืนบ้าง เราคุยกันเยอะมากจนหลังๆเริ่มจะไม่มีคำถามอะไรให้ถามเยอะแล้ว 

และแล้วเค้าก็กลับมาจากต่างประเทศมาฝึกงานที่ไทยต่อ ผมเลยขอนัดเจอเค้าครั้งแรกหลังจากคุยออนไลน์กันมาได้สามเดือนกว่า เราเจอกันครั้งแรก ผมพูดตรงๆว่าผมเองก็ไม่ได้ถึงกับมีความรู้สึกคลิกมากขนาดนั้นครับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าเราคุยกันผ่านแชทและคอลไปกันหลายเรื่องจนไม่มีคำถามให้ถามกันต่อหน้าแล้วรึเปล่า แต่เพราะไม่อยากจะรีบตัดสินใจกับเรื่องสำคัญอย่างความสัมพันธ์ผมเลยตัดสินใจที่จะคุยและทักเธอไปต่อหลังเดทแรก เพราะผมเองก็คิดว่าถ้าได้อยู่คุยต่อไปเรื่อยๆ ได้เจอกันบ่อยขึ้น เราอาจจะได้เห็นมุมมองอื่นๆของกันและกันที่จะทำให้เรามั่นใจมากกว่านี้ว่าจะตัดสินใจคบกันหรือเลิกคุยดี 

แต่ดูเหมือนทางฝั่งผู้หญิงเหมือนเค้าจะเริ่มตีตัวออกห่าง เริ่มคุยกับผมน้อยลง เริ่มตอบข้อความช้ามากขึ้น เริ่มพิมพ์สั้นลง ห้วนขึ้น ตอบแค่บางคำถาม เริ่มไม่รับสาย ผมชวนไปไหนก็บอกว่ายังบอกไม่ได้ว่าจะไปได้มั้ย นี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดระยะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่ามาหลังเราเจอกันครั้งแรก

ผมบอกเค้าว่าผมยินดีที่จะจบตรงนี้เลยถ้าเค้ารู้สึกว่ามันไม่ใช่จริงๆแต่เค้าก็บอกว่าอยากคุยต่อเรื่อยๆ ยังรู้สึกดีที่มีผมพิมพ์ข้อความไปหาเค้าในทุกวัน ยังรู้สึกอยากทำความรู้จักกันต่อ 

ผมก็บอกเค้าว่า ผมรู้สึกว่าเค้าไม่อยากคุยกับผมอีกแล้ว ผมไม่รู้สึกถึงความต้องการของเค้าที่มีต่อผมเลยไม่ว่าจะมาจากวิธีการพิมพ์ที่ห้วนขึ้น ระยะเวลาการตอบที่ช้าลงไปมาก หรือการที่เค้าดูเหมือนไม่อยากจะคอลกับผมเหมือนก่อนที่เราจะเจอกัน

เค้าก็บอกว่าเค้าเหนื่อยเพราะเค้ากำลังฝึกงานแล้วไม่มีเวลาให้กับตัวเองเลย ซึ่งผมก็เข้าใจนะถ้าคนคนนึงจะยุ่งงานจนไม่มีเวลาให้ตอบเราระหว่างทำงานเลย แต่ก่อนหน้าที่จะเจอกันมันก็ไม่ได้แห้งขนาดนี้ ตกค่ำเลิกงานมาเค้าก็ยังตอบผมช้าเหมือนเดิม วันนึงแทบไม่ได้คุยอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย โทรไปก็ไม่ค่อยรับ รับสาย พอรับแล้วเสียงก็เหมือนไม่ค่อยอยากคุย 

ผมสงสัยว่าผมต้องทำยังไงดี ลำพังตัวผมเองก็ไม่ได้มั่นใจในตัวเขาถึงขนาดว่ารอเท่าไหร่ก็รอได้ ผมอยากเจอเค้าให้บ่อยขึ้นเพราะจะได้ลองใช้เวลาด้วยกันจะตัดสินใจถูก แต่พออยากจะเจอเค้าก็ดูไม่อยากมาถึงแม้วันนั้นมีโอกาสที่จะว่าง ไม่มีการเสนอวันหรือเวลาอื่นแทน พอผมเสนอว่าหยุดคุยกันดีมั้ยเค้าก็บอกอยากคุยต่อ ผมสัญญากับเค้าช่วงเริ่มคุยว่าจะคุยแค่เค้าคนเดียวจนกว่าเราจะตัดสินใจ เลยแอบรู้สึกน้อยใจหน่อยๆว่าความซื่อสัตย์ของเรามันมีความหมายกับเค้าบ้างมั้ยนะ ผมไม่รู้ว่าเค้าจะเอายังไง ไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ ผมไม่รู้ว่าผมควรอยู่ต่อเพื่อรอดูหรือไปตอนนี้เลยดี 

เลยอยากมาถามความคิดเห็นเพื่อนๆเผื่อมีจุดไหนที่ผมอาจจะมองข้ามไป มีจุดไหนที่ผมไม่เข้าใจผู้หญิง หรือมีแง่มุมยังไงอยากแชร์กัน อยากฟังจากเพื่อนๆเพื่อประกอบการตัดสินใจครับ ขอบคุณครับ