*ขอบคุณภาพจากโลกออนไลน์ ภาพเมื่อสองปีที่แล้ว วันนี้ก็ไม่ต่างกันครับ

 เมฆสีขุ่นตุ่นตุ่น จนเทาเข้ม
คงเติมเต็มน้ำเตรียม ไว้รอท่า
พอลมกอบหอบตุน รุนรุนมา
ถึงพิกัดซัดห่า ลงโครมโครม

    ป่าพร้าวยอดหนัก รักอวดยอด
ลู่ลมลอดโงนเงน เอนลมโหม
เคยเอื่อยอ่อยอ้อยอิ่ง อิงลมโลม
พายุโถมเซถลาเกือบปราชัย

    คลื่นเลม้วนแรง จนระแวงคลื่น
จะม้วนกลืนฉันไป ไหนต่อไหน
ตอนว่ายทวนคลื่นกวน อักอ่วนใจ
ฤาปล่อยให้ไหลไกล ไม่ต้องทวน

ค่อยค่อยรวบรวมได้ สมาธิ
ไตร่ตรองตรินึกตรึก รำลึกหวน…
(คอยกระเถิบห่างคลื่น ที่ครืนครวญ
พร่ำรัญจวน เพียงครู่ อยู่ลิบแล้ว)

…ถึงเพื่อนพ้องน้องพี่ อยู่ดีไหม
ฟ้าคงใสเมฆแซม จนแจ่มแจ๋ว
คงค่ำดาวเกลื่อนพราว วับวาวแวว 
คงยั่วเย้ากระเซ้าแซว กันอึงอล…

สวัสดีครับทุกท่าน คิดถึงมากครับ.