คือเราอายุ22ปีแล้วค่ะแต่พ่อยังมองว่าเราเด็กอยู่ตลอด เวลาเราจะพูดอะไรทำอะไรกลายเป็นต้องคอยกังวลว่าพ่อจะบ่นจะว่ามั้ย แล้วเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ติดอยู่ในใจมากค่ะ เมียใหม่พ่อคนนี้เข้ามามีบทบาทในชีวิตเราตั้งแต่ตอนประถมได้เลยแต่ในตอนนั้นเรายังเด็กเลยไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา แต่พอโตมาเราเริ่มมองคนออกฟังคำพูดแตกเลยได้รู้ว่าเขาดีแค่กับพ่อเราส่วนตัวเรานั้นเขาไม่โอเค คือจะบอกว่าก็เข้าใจในส่วนนึงที่เขาไม่โอเคเพราะเราก็ไม่ใช่ลูกเขา แต่เวลาเราไปหาพ่อที่บ้านหรือเวลาไปเที่ยวด้วยกันกับพ่อ เขาจะชอบโทรตามโทรจิกทั้งวันว่าเมื่อไหร่จะกลับ อยู่ไหนแล้ว เป็นมาตั้งแต่เราเด็กๆจนปัจจุบัน แล้วถ้าหากไปไหนแล้วเมียใหม่พ่อไปด้วยเราจะไม่สามารถอยากได้สิ่งของที่เราต้องการได้เลย พอเราบอกพ่อว่าอยากได้อันนี้นะจะซื้ออันนี้นะจะทำสิ่งนี้นะ เขาก็จะรีบขัดขึ้นมาทันทีเลยว่าทำไปทำไมซื้อไปทำไมไม่จำเป็นหรอก(อ่านแล้วอาจจะดูเหมือนหวังดี แต่จริงๆนางแค่ไม่อยากให้พ่อเรามาเสียเงินกับเราเลยค่ะไม่ว่าจะค่าอะไรนางขัดทุกอย่าง)แต่ในจุดนี้พ่อเรารักเรามากเรารู้ดีเพราะพ่อให้เราในสิ่งที่ต้องการได้ทุกอย่างไม่เคยฟังเสียงเขา แต่เวลาเราได้ยินเมียใหม่พ่อพูดแล้วมันรู้สึกหงุดหงิดทุกทีว่าทำไมพ่อถึงจะซื้อของให้เราไม่ได้ เรา(ตอนโตแล้ว)เคยแอบมีเถียงเมียใหม่พ่อเล็กน้อยเวลาเขาพูดจาเหน็บแนมเราแซะแม่เราซึ่งไม่เข้าใจว่าแซะแม่ทำไมทั้งๆที่แม่เราไม่เคยไปยุ่งกับเขาเลย แต่กลายเป็นว่าพ่อแอบมาปรามเราทีหลังว่าอย่าทำแบบนี้อีกเรายังเด็กอย่าไปยุ่งกับเรื่องของผู้ใหญ่เลยถ้าไม่ชอบเขาเราก็แค่เงียบๆไปไม่ต้องพูดอะไร แต่เราไม่เคยคิดจะพูดกับพ่อจริงจังๆเลยนะคะว่าไม่ชอบเขาเกลียดเขาเพราะในส่วนของพ่อ พ่อดูแลเราซัพพอร์ตเราได้ดีมากจริงๆค่ะเราเลยไม่เคยดื้อกับพ่อเลยพ่อสั่งพ่อพูดอะไรเราเชื่อฟังหมด แต่จนปัจจุบันมันเหมือนเรายิ่งโตเรายิ่งรู้สึกว่าการที่เมียใหม่เขาคอยปฏิบัติตัวแบบนี้พูดแบบนี้กับเรามันไม่ใช่สิ่งที่เขาทำได้แค่ฝ่ายเดียวทำไมเราถึงต้องยอมเป็นฝ่ายอยู่นิ่งๆเป็นเด็กเรียบร้อยให้เขารังแก เราอยากพูดออกไปมากๆเลยค่ะว่าถ้าพ่อยังเลือกที่จะอยู่กับคนนี้เราก็ไม่อยากมายุ่งเกี่ยวกับพ่อเลยแต่ก็ยังไม่กล้าค่ะเพราะเราไม่เคยพูดก้าวก่ายเรื่องนี้เลยอย่างมากแค่แอบมองแรงใส่เมียใหม่พ่อ เรากลัวพ่อจะคิดมากด้วยค่ะเพราะเขาก็เป็นคนกลาง🥲