เราเครียดบ่อยมากในช่วงนี้ เรื่องของเรื่องคือเราทะเลาะกับเพื่อนที่สนิทด้วยจนแตกแยกออกมา มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากแค่บางครั้งพวกเขาก็แซะเราบ้างไม่ได้ถือสาอะไร แต่เรื่องเรียนเราไม่ได้เรื่องจริงๆค่ะ เราถนัดเป็นบางวิชาแต่วิชาที่ไม่ถนัดเราก็พยายามแล้ว เราอยากเรียนจบ
ไม่อยากให้ครอบครัวเราเป็นห่วง คือเราพยายามที่จะฝืนตัวเองทำสิ่งที่ไม่ชอบไม่ถนัด เรากดดันตัวเองมากไปทำให้ร้องไห้ทุกวัน เรารู้ว่าอนาคตสำคัญแต่วิชานี้เราไม่ไหวจริงๆ เพื่อนอีกคนที่อยู่กับเราก็ถนัดเรื่องเดียวกัน เราไม่รู้จะพึ่งใครแล้วค่ะ สมองเราไม่ได้จริงๆ บางครั้งเราก็อยากจะกลับไปคืนดีกับเพื่อนกลุ่มเดิมแต่พวกเขาดูเหมือนจะไม่อยากเห็นหน้าเรา เหมือนรังเกียจกันแล้วทั้งๆที่เราขอโทษไปหลายครั้งเขาก็ไม่ฟัง เราไม่ไหวกับการเรียนเพราะปกติบางวิชาเราก็พึ่งพวกเขา พวกเขาก็พึ่งเราในบางครั้ง เราไม่ไหวจริงๆค่ะ บางทีเราก็คิดว่าเราอ่อนแอเกินไปนะ55
เรื่องเครียดในวัยเรียน
ไม่อยากให้ครอบครัวเราเป็นห่วง คือเราพยายามที่จะฝืนตัวเองทำสิ่งที่ไม่ชอบไม่ถนัด เรากดดันตัวเองมากไปทำให้ร้องไห้ทุกวัน เรารู้ว่าอนาคตสำคัญแต่วิชานี้เราไม่ไหวจริงๆ เพื่อนอีกคนที่อยู่กับเราก็ถนัดเรื่องเดียวกัน เราไม่รู้จะพึ่งใครแล้วค่ะ สมองเราไม่ได้จริงๆ บางครั้งเราก็อยากจะกลับไปคืนดีกับเพื่อนกลุ่มเดิมแต่พวกเขาดูเหมือนจะไม่อยากเห็นหน้าเรา เหมือนรังเกียจกันแล้วทั้งๆที่เราขอโทษไปหลายครั้งเขาก็ไม่ฟัง เราไม่ไหวกับการเรียนเพราะปกติบางวิชาเราก็พึ่งพวกเขา พวกเขาก็พึ่งเราในบางครั้ง เราไม่ไหวจริงๆค่ะ บางทีเราก็คิดว่าเราอ่อนแอเกินไปนะ55