แม่รู้สึกผิดกับพี่มากเลยค่ะที่เราเรียนจบป.ตรี ตั้งแต่วันแรกที่ผลประกาศออกมาอย่างเป็นทางการว่าเราจบ แม่ก็เอาแต่พูดว่าพี่จะน้อยใจมั้ย พี่คงน้อยใจแน่เลย จนเรารู้สึกเสียใจแล้วค่ะที่เรียนจบ เพราะตอนแรกที่จะเข้ามหาลัยเราก็เกือบจะไม่ได้เรียนแล้วเพราะแม่พูดมาเลยว่าอย่าเพิ่งเรียนดีมั้ย แต่เราก็พยายามจนในที่สุดก็ได้เรียน โดยเรากู้เงินเรียน(กยศ.)ค่ะ จนตอนนี้จบมาได้4เดือน แม่ก็บอกว่าพี่ไม่โทรหาเลย น้อยใจที่พ่อแม่ส่งน้องเรียนได้แต่ตัวจบแค่มัธยมแน่เลย แบบนี้อะค่ะ คือเรากล้าพูดเลยนะคะ ว่าพ่อแม่ส่งเรา40% อีก60คือกยศเลยค่ะ เราอยู่บ้านนั่งรถไปกลับมอเองเพื่อประหยัดค่าหอค่ะ(นั่งรถนี่2ชม.เลยค่ะแค่ขาไปหรือกลับอย่างเดียวนะคะ) เพราะไม่ได้มีเรียนทุกวันอยู่แล้ว เราเข้าเรียนช่วงโควิดด้วยค่ะ เรียนที่บ้านซะส่วนใหญ่ ดังนั้นเงินกยศ.รายเดือนเราเลยให้แม่ค่ะ มีแบ่งไว้จ่ายค่าเน็ตของเราค่ะ แม่ส่งเราจริงจังๆเลยที่แบบต่องให้เงินทุกเดือนๆ บวกกับเราไม่ได้แบ่งเงินกยศ.ให้แม่ก็ช่วงฝึกงานค่ะ แต่เราใช้อย่างประหยัดมากๆ เราอยู่ที่เดิม(เช่าเหมือนเดิม) แต่ตอนนี้แม่ไม่ได้อยู่ด้วย เราเลือกที่จะไม่ย้ายที่อยู่เพราะรู้ว่าแม่ไม่มีเงินค่ามัดจำห้องแน่นอน ค่ารถเราจ่ายวันละ80บาทเลยค่ะไปกลับ ค่ากิน เราใช้วิธีซื้อข้าว1ครั้งกิน2มื้อ(ข้าวเหนียวหมูทอด20บาท ตกมื้อละ10บาท) ถึงผ่านมาได้ในแต่ละเดือน เงินกยศหมดไปกับค่าห้อง+น้ำไฟ+ค่าเน็ตค่ะ เงินที่แม่ให้เลยเป็นค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน เราฝึกงาน1ปี สภาพเราคือโทรม ป่วยบ่อยและผอมลง พอเรียนจบเราดีใจมากจริงๆนะคะ เพราะช่วงปี4คือกัดฝันอดทนผ่านมาได้คือลำบากมากจริงๆ และแน่นอนว่าพ่อแม่ก็ส่งเราในปี4ช่วงฝึกจนเราจบ เราภูมิใจในตัวเองและพวกเขานะคะ พอเราได้ยินสิ่งที่แม่พูดตลอดๆว่าพี่จะเสียใจมั้ย เรากลับรู้สึกว่าเราไม่น่าพยายามจนเรียนจบเลยเนอะ เท่านี้ก็คงไม่ต้องมีใครรู้สึกผิดแล้ว