...ไปรวมตัวกันที่โบสถ์ หรือ วัด หรือ สุเหร่า หรือ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาของชุมชนนั้นๆ
...ผมอยู่ที่สหรัฐฯมานานหลายสิบปีแล้ว...เป็นคนชอบติดตามข่าวต่างๆทั่วโลกทุกๆวัน ..ที่จริงก็เพื่อเอามาใช้คาดการณ์ดักจังหวะซื้อขายหุ้นหาเงินเป็นค่าขนมไปแต่ละวันๆ...แต่มีเรื่องน่าสังเกตบางอย่าง จากข่าวที่เห็น(หรือพวกคุณ อาจจะมีบางคนเคยสังเกตเห็นปรากฏการณ์นี้บ้าง ?)... คือ ทุกๆครั้ง คราวใดที่โลกหรือสังคมของแต่ละแห่ง เจอภาวะวิกฤติ หรือ ภัยพิบัติใหญ่ๆทางธรรมชาติ หรือที่มนุษย์ทำลายกันเอง หรือ อะไรก็ตาม ที่ก่อเกิดความรู้สึกสิ้นหวังหรืออาจจะมีอันตรายอย่างมากๆ ต่างๆนานา..ฯลฯ จะสังเกตเห็นว่า ประชาชนในชุมชนนั้น มักจะแห่กันไปรวมตัวสุมหัวกันในสถานที่ของศาสนาของชุมชนนั้นๆ จนแน่นไม่มีที่จะนั่งจะนอน เช่น ที่โบสถ์ หรือวัด หรือ สุเหร่า หรืออื่นๆที่เป็นของศาสนา ฯลฯ พวกเขาไม่ได้ไปรวมตัวกันในเมือง ซึ่งมีสถานที่ใหญ่ๆ แข็งแรงแน่นหนา (..แต่ถ้ามีคนจำนวนมากๆระดับแสนๆ หลายๆแสน จึงจะไปอยู่ตามสนามกิฬาหรือสถานที่ใหญ่ๆในเมือง) แต่ไปอัดเป็นปลากระป๋องกันอยู่ในสถานที่ของศาสนา ... แสดงว่า ที่พึ่งทางใจ เป็นทางเลือกที่สำคัญที่สุดของมนุษย์เรา เมื่อเห็นว่าชีวิตตกอยู่ในอันตรายที่อาจจะถึงตายได้ง่ายๆ ไม่มีทางออกอีกแล้ว
...ในอเมริกา ยุโรป ซึ่งเราก็ยกย่องว่า เป็นประเทศที่เจริญก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์  ก็มีปรากฏการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเรื่อยๆ บางครั้ง  ผมสังเกตเห็นมาเรื่อยๆ อืมม  ก็แปลกดี...เมื่อใดมนุษย์เรารู้สึกหมดที่พึ่ง ศาสนาหรือที่พึ่งทางใจ คือ ทางเลือกสุดท้าย..ใครๆที่ดูหมิ่นศาสนา หรือ ไม่นับถือศาสนาใดๆ ลองพิจารณาไว้เถอะ เมื่อใดที่ชีวิตพวกคุณ เผชิญหน้าภัยพิบัติ ที่ถึงคราวจะเสี่ยงตายสูงมากๆ ถึงตอนนั้น พวกคุณจะรีบวิ่งแจ้นเข้าซุกศาสนาทันที ...
...ดังนั้น การที่ศาสนาใดๆ จะสร้างโบสถ์หรือวิหารใหญ่ๆ โตๆ จงอย่าต่อต้านเลย  แต่ควรช่วยกันด้วยซ้ำ ยังไงๆก็เป็นสถานที่สาธารณะ สำหรับเป็นที่พึ่งของชุมชน ของสังคมนั้นๆ เมื่อถึงคราวภัยพิบัติมาเยือน ในยามปกติ ก็ใช้ประโยชน์ในแง่มุมอื่นๆได้มากมายสารพัดรูปแบบ
...และเมื่อภัยพิบัติผ่านพ้นไป  พวกเขาก็ลืมศาสนาอีก เฮ้อๆๆ เป็นซะอย่างนี้..