ฉันจะทำยังไงดีตอนนี้ฉัน ฉันรู้สึกไม่มีที่พึ่งแล้ว ฉันไม่มีใครให้พึ่งแล้ว แล้วดูเหมือนจะไม่มีตั้งแต่ แล้วฉันก็ยังไม่รู้ว่า อนาคตจะเป็นไง  ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันชอบอะไร ฉันถนัดอะไร ฉันอยากทำอะไร แถมฉันก็ไม่มีใครให้ปรึกษาคิดดูสิว่า ตอนนี้ฉันแย่ขนาดไหนฉันคิดถึงเพื่อน  ฉันจำได้แค่เธอชื่อโซดาแล้วบ้านเธอก็จนเพื่อนตอน
อนุบาล3 ตอนที่ฉันโดน บูลี่ว่าอ้วนดำก็มีแค่เธอคนเดียวที่ ปกป้องฉันถ้าฉันรู้ว่าเธอจะไม่อยู่กับฉันแล้ว ถ้ารู้ว่าฉันจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วฉันควรจะ ใส่ใจเธอมากกว่านี้ ฉันที่เป็นเพื่อนที่แย่มากๆเลย ฉันอยากเจอเธอ เธอคือความสุขของฉันนะเธอคือเพื่อนคนแรกและเป็นเพื่อนแท่คนแรกและดูเหมือนจะเป็นเพื่อนแท่คนเดียวของฉันในตอนนี้
ฉันคิดถึงเธอนะแล้วฉันก็อยากเจอเธออีกนะตอนนี้ฉันก็เหมือนตอนเด็กเลย