คือเราอายุ18แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาเหมือนไม่มีเพื่อนคนไหนที่อยากสนิทกับเราเลยแบบใครคุยกับเราก็จะเกรงๆถ้าถามว่ามีเพื่อนไหมก็มีเป็นกลุ่มนึงค่ะ แต่เหมือนเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันแต่ก็เหมือนเพื่อนๆไม่ได้สนิทกับเราขนาดนั้น เราพยายามทำตัวดีและก็ใจดีและก็ทำตัวเฟรนลี่ตลกๆเพราะอยากมีเพื่อนมีความสุขและชอบเราอยากอยู่กับเราจริงๆ แต่รู้สึกว่าเพื่อนทุกคนที่คบมารู้สึกว่าเห็นเรามีค่าแค่บางเวลาค่ะเหมือนเขาไม่ได้จริงใจกับเราเหมือนเขาจริงใจกับเพื่อนคนอื่น วีนใส่บ้างแล้วก็ขึ้นเสียงใส่ชักสีหน้าใส่ ทำเหมือนไม่ได้อยากคุยกับเราขนาดนั้น คือเราไม่รู้สึกเลยว่าจะมีเพื่อนสักคนที่เห็นเราเป็นเพื่อนจริงๆ ทุกคนทำเหมือนเราไม่ใช่เพื่อนสนิทมองข้ามดราตลอด บางครั้งต้องเอาตัวรอดคนเดียวเพื่อนทิ้งบ้างไม่สนใจเราบ้างแต่เราก็ไม่เคยพูดความรู้สึกอบบนี้ไปให้เพื่อนรู้ค่ะ เพราะเดี๋ยวเพื่อนจะคิดว่าเราทำตัวมีปัญหา คือเรามีเพื่อนมาหลายกลุ่มย้ายมาหลายร.รแล้วค่ะืร.รไหนเพื่อนก็เป็นแบบนี้หมด เหมือนไม่มีใครอยากสนิทกับเรารวมถึงคนที่พึ่งเริ่มจะเป็นเพื่อนกันเราก็รู้สึดเลยว่าเหมือนเขาเกรงๆเราไม่อยากสนิทกับเราทั้งๆที่เราเต็มที่กับเพื่อนสุดจริงใจกับเพื่อนมากช่วยเหลือและหวังดีตลอด ที่เล่าคือความจริงที่เจอมาตลอดค่ะ ไม่ได้คิดไปเอง #ทำไมหรอคะทำไมต้องเป็นเเบบนี้เราไม่มีบุญเครื่องเพื่อนหรอไม่เข้าใจจริงๆค่ะ #ถ้าจะว่าหรือจะพูดให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิมก็อย่าคอมเม้นนะคะแค่นี้ก็คิดมากมากพอแล้ว ขอบคุณค่ะ