เริ่มเรื่องเลยนะครับ เรื่องมาจากที่ผมได้ทะเลาะกันเรื่องมือที่สามที่เกิดขึ้นจากผมแต่ผมก็สัญญากับเขาว่าผมจะไม่ทำอีกจะไม่มีอีกแล้วเราก็ได้คุยดีกันมา
ตลอดทะเลาะกันแถบจะไม่มีแล้ววันนึงเขาได้บอกเลิกผมเพราะเขาบอกว่าเขาคิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่าไม่ต้องระแวงไม่ต้องคิดมาก ผมก็ตามง้อทำทุกอย่างให้เขากลับมา ตามใจทุกอย่าง ซื้อเสื้อผ้าให้ เลี้ยงหมูกระทะ ให้เงินในวันที่ไม่มีกิน ยอมทุกอย่างจริงๆครับ จนวันนึงเขาได้เข้าโรงพยาบาลผมก็ได้ไปเฝ้าแล้วความสัมพันธ์เราก็ดีขึ้นได้มานอนหอเขาแต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป จากที่เคยกอดเราก็กอดน้อยลงเริ่มรำคาญที่เรากอดเขา  จากห่างกันก็โทรกันทุกคืนก็ไม่ได้โทร พอผมเล่นโทรศัพทร์ก็บอกว่ายุ่งเกินไป เราถามอะไรเราก็ผิด  จนมาคืนนึงเขาบอกว่าเขาไปทำงานกับเพื่อนผมก็ให้ไปแต่ด้วยที่ความที่ผมไม่มีอะไรทำเลยออกไปดีดกีตาร์พอประมาณตี3เขาได้ทักมาหาผมว่าไม่ได้กลับแล้ว ผมเลยบอกเขาว่าผมเข้าหอไม่ได้(เพราะคีย์การ์ดอยู่ที่เขา) เขาก็จะให้เราไปนอนกับเพื่อนแต่เพื่อนผมก็ไปหอแล้วซึ่งอยู่ไกล เขาก็บอกว่าเดี๋ยวเอาคีย์การ์ดไปให้น่าเบื่อหว่ะ ผมก็ได้ขอโทษเขา แล้วเขาก็ให้เรานอนคนเดียวที่หอเเขา
...มาถึงตอนท้ายผมอยากถามทุกคนว่าผมควรจะไปต่อไปมั้ยครับ ผมรู้สึกว่าเราอยู่ด้วยกันแต่มันเหมือนเราห่างกัน