ในวันที่ตกต่ำที่สุด ไปขอเพื่อนค้ำประกันให้หน่อย เพราะตอนนั้นหนี้ 700,000

ในวันที่ตกต่ำที่สุด ไปขอเพื่อนค้ำประกันให้หน่อย เพราะตอนนั้นหนี้ 700,000 เพื่อนไม่ค้ำให้เราก็ไม่ว่ากัน ร้องห่มร้องไห้ อย่างน้อยได้ระบายก็ดี  

ผ่านมาสองปี ได้ทำงานร่วมกันใหม่ มารู้ทีหลังว่า เขาเอาเรื่องเราไปเล่าให้คนอื่นฟังว่าเราไปร้องไห้ให้เขาค้ำประกัน ในใจก็โคตรโกรธ แต่จำเป็นต้องทำงานร่วมกัน ก็เลยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตอนนี้ผ่านมาจน 5 ปี เราหมดหนี้ มีครบทุกอย่าง (เพราะทำพวกงานเสริมด้วย แทบไม่ได้นอน แฟนก็ช่วยอีกแรง) แต่ เพื่อนคนนั้นเป็นหนี้สินพรุงพรัง เงินไม่พอหมุน กู้บ้าน รถ โดนโกงแชร์ ลูกก้อป่วย ตอนนี้ไม่รู้ยืมใคร ก็หันมายืมเราสามหมื่น บอกไม่งั้นรถจะโดนยึด ก็มาร้อวห่มร้อวไห้ตรงเรา เหมือนเราวันนั้นที่ไปร้อวไห้กับเขาเป๊ะๆ

ตอนนี้เรามึนไปหมด เราบอกขอกลับไปคิดดูก่อนนะ แต่ไม่กล้าปรึกษาแฟน เงินเก็บพอมีแล้วสามแสนหก แต่ก็นึกตอนตัวเองลำบาก ต้องควักเหรียญไปทำงาน ก็เลยไม่อยากให้ยืม ตอนนี้เราอยู่ตัวสบายๆ จริงๆก็ช่วยได้ แต่ตอนวันนั้นเราลำบากจริงๆ พอพูดเรื่องค้ำประกัน เขาก้อห่างๆเราไปเลยสองปี ไม่เคยถามสารทุกสุขดิบ ไม่เคยถามมีใช้บ้างไหม หรืออุดหนุนของที่เราขาย โกรธตรงเขานินทาเราให้คนอื่นฟังด้วย แต่เราเองก็ขี้สงสาร แต่ในใจเอาตรงๆก็สงสารตัวเองด้วย ยืมไปเขาจะคืนไหม เพราะหนี้เขาก็ทั้งแชร์อีก รถอีกบ้านอีก ลูกอีก จะหมุนทันหรอ แค่กินรายวันยังแทบไม่รอด อาชีพเสริมอะไรเขาก็ไม่มี

เป็นเพื่อนๆให้ยืมไหม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่