อย่างมี 100 บาท บางคนบอกมีตั้ง 100 แต่กลับบ้างคนบอกแค่ 100 เอง ตอนเด็ก ๆ เพราะยังหารายได้ด้วยตัวเองไม่ได้ มันรู้สึกว่า เงิน  ร้อยนึงคือเยอะมาก ๆ แม่ให้เงินไปโรงเรียน วันละ 5-7 บาท การซื้อของหลักร้อยสำหรับเรานี่แพงมาก ๆ แล้ว พอโตขึ้นมาหน่อย เห็นพี่ที่รู้จักซื้อเเว่นตามาสวยดี เลยถามพี่เขาไปว่า ซื้อเเว่นตามาเท่าไรคะ พี่เค้าบอกว่า ซื้อมา 6,000 เรานี่ตกใจมาก ทำไมมันถึงแพงขนาดนั้น โตขึ้นมาอีก ไปงานเลี้ยง งานๆนึง เห็นกระเป๋าของคน ๆ นึงสวยมาก คิดในใจ น่าจะ 199 แหละ แต่ก็ไม่กล้าถามราคา แล้วกลับมาบ้าน หาข้อมูล กระเป๋าใบนั้น แสนห้า วันนั้นแหละเปิดโลกเลย จากที่แทบไม่มีความรู้เรื่องแบรนด์ ตอนนี้รู้เกือบหมด

พอมีโอกาสได้ พาตัวเองไปอยู่ในสังคมคนรวย มันทำให้รู้ว่าพวกเขาใช้สินค้าแบรนด์เป็นเรื่องปกติ ไม่รู้สึกเสียดายเงินที่ต้องจ่าย ราวกับว่าชาตินี้ใช้เงินไม่มีวันหมด รถที่บ้าน มีไม่รู้กี่คันต่อคัน ยังซื้อมาอีก ตั้งหลายคัน จนจะไม่มีที่จะจอดแล้ว รถก็มีแต่รถหรู ๆ พอร์ชเอย เบนลี่เอย เฟอรารี่เอย ล่าสุดเพิ่งจะหลัง โรลส์-รอยซ์ มา
กระเป๋า นาฬิกา นี่ไม่ต้องพูดถึง ถึงกับต้องทำห้องแยกต่างหาก

แต่กับบางคนจะใช้เงินต้องคิดแล้วคิดอีก จะใช้เงินยังไงให้มันพอในแต่ละเดือน