เกริ่นก่อนครับ ว่าพื้นฐาน ผมเป็นคนที่ไม่ได้เกิดมาแล้วครอบครัวอยู่พร้อมหน้า ผมเกิดมา จำความได้ก็อยู่กับยายตลอด(ปัจจุบันยายเสีย) ผมเหลือแค่น้องชายที่มีเลือดเดียวกัน ผมอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กตลอด มีอ่ะไรก็แบ่งกัน(ถึงผมจะเป็นฝ่ายที่ให้มากกว่าแบบชัดเจน) ความสัมพันธ์ผมกับน้องชาย ไม่ค่อยดีครับหลังไม่นี้ ผมเป็นคนที่ไม่เคยบอกรักน้อง แต่แสดงออกเอา เวลาพูดกัน ก็ด่ากันตลอดเหมือนพี่น้องทั่วไป..มั้งนะ.. น้องเราเป็นคนใช้เงินเก่ง หมดกี่รอบจนไม่มีข้าวกิน ผมก็เป็นคนให้ทุกครั้ง แต่ อ่ะไรดลให้น้องเราออกมาเป็นแบบนี้ครับ -ชอบดูถูกผม -ขโมยเงินผมลับหลัง -ไม่เคยเคารพผมเลย -ยักยอกเงินที่แม่โอนมาให้ใช้ด้วยกันไปใช้คนเดียว  ชอบพูดจาประชดประชันเชิงปั่นประสาทครับ ล่าสุด เขาเอาเงินที่แม่โอนมาให้ใช้ด้วยกันไปใช้คนเดียวโดยไม่บอก (แม่โอนมาที่น้อง) ผมเกือบไม่มีเงินมาเรียน. ผมถามน้องว่าทำไมทำแบบนี้ เขาพูดลอยๆว่า "ก็เงินอยู่ที่กู กูก็ใช้สิ." น้องทำร้ายจิตใจเราเสมอเลยครับ แต่เราก็ใจอ่อนให้อภัยทุกครั้ง เป็นแบบนี้มาตลอดจนเราร้องไห้เพราะเรื่องนี้ครั้งแรก (เราเป็นคนที่ร้องไห้ยาก) เราห่วงสภาพจิตใจตัวเองครับ ว่าทำไมถึงต้องให้อภัยคนแบบนี้ ด้วยความที่อยู่ด้วยกันแต่เด็กแล้วเรารักมันมาก อีกทั้งต้องอยู่ด้วยกัน เราจึงให้อภัยมันตลอด แล้วก็เสียใจตลอด ไม่คิดเลยครับว่าคนที่คิดว่าเป็นเนื้อส่วนที่ดีสำหรับผมจะเป็นเนื้อร้ายส้ะเอง อยากได้วิธีเลิกใจอ่อนกับคนแบบนี้ครับ