สวัสดีครับ พอดีผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงมา 3 ปี เเละ เธอนอกใจผมไป 2 ครั้ง เราเลยเลิกกัน นางตัดสินใจไม่ไปต่อเพราะสงสารผมเเละสงสารตัวเอง ต่อมา ผมได้รักษาเยียวยาหัวใจตัวเองเป็นเวลา 1 เดือน เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมากๆ เหงาร้องไห้เศร้า จนกระทั่งผมได้เจอผู้หญิงคนนึงที่เข้ามาในชีวิตผม เริ่มอยากรู้จักผมเเละเล่าเรื่องต่างๆให้ผมฟัง เรื่องของเขาคล้ายๆผม เขาถูกแฟนหนุ่มนอกใจ 3 ครั้ง แล้วเขาก็เลิกกัน  3 ปีเหมือนกันด้วย หลังจากนางเล่าผมก็เล่าตาม มันทำให้เราชนกัน เริ่มชอบกันขึ้นมา ความทรมานที่เคยฝังลึกในใจผมก็คอยๆหายไป เพราะรู้สึกว่าเราไปกันได้เรารักกันได้ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เล่าว่า เธอนั้นยังคุยกับแฟนหนุ่มคนเก่าของเธอ เเต่ไม่ได้คุยในเชิงรักเเละชอบ คุยเเบบรู้จักกัน เเต่ฝั่งนั้นบอกว่า ลืมผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เขาคือผู้หญิงที่ดีที่สุด เธอรู้อยู่แก่ใจเธอบอกผมเองด้วยว่า คำพูดเขาโกหก คำพูดเขาหลอกลวง เเต่ผู้หญิงคนนี้ก็ร้องไห้ บอกว่า ตนเองทำให้เขาเสียใจ และ มามีใหม่ ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว โทษตัวเองรู้สึกผิดกับตัวเอง รู้สึกผิดไปหมด ทั้งๆที่ผมบอกว่าผมโอเค ผมไม่ได้ว่าอะไร แต่เขาบอกว่า เขาไม่สามารถจัดการความรู้สึกตัวเองตอนนี้ได้ สับสน กระวนกระวายท้องเสียป่วยไข้ขึ้นสูง สับสน เขาเกือบจะคบครบ 4 ปีแล้วผู้หญิงคนนี้รักเขามาก จนผมเก็บเอามากังวลว่า ถ้าเขาเอาเเต่โทษตัวเองเเละลืมเขาเเบบนี้เขาจะใช้ชีวิตยังไง เราจะเป็นชีวิตคู่กันได้ยังไง เขาบอกว่าเขามีความสุขมากที่มีเขา เเต่ก็เจ็บปวดมากที่เขาทิ้งผู้หญิงคนนี้ไป เขาเอาเเต่โทษตัวเองว่าไม่น่าทำให้ผมเสียใจ เเละ เขาควรจะอยู่คนเดียวมากกว่ามีใคร เขาไม่อยากให้ใครเสียใจอีกแล้ว 

เพิ่มเติม

ในมุมมองผม ผมรับได้นะ ถ้าเขาจะไปคบกับคนเดิมเเล้วเขารู้สึกสบายใจหรือเป็นห่วง สำหรับผม ความรักมันสวยงามเสมอ ถ้าจะกลับไปผมก็พร้อมที่จะอยู่ข้างๆเธอจับมือเเละเป็นเพื่อนกับเธอ ไม่เป็นมากกว่าเพื่อน เป็นห่วงเท่าที่เป็นห่วงได้ ตอนนี้ผมกับเขาก็รู้จักกันไม่ถึง 2 เดือน มันคนละความหมาย กับ 3 ปี เทียบไม่ติดเลย  ผมอยากให้เขากลับไปอ่านหนังสือเล่มเดิมไม่เเน่เล่มนั้นอาจจะซ่อนเนื้ออะไรไว้ เเต่หนังสือเล่มใหม่แบบผม ผมอยากให้เขาพับมันไว้ ยังไงเขาก็กลับมาอ่านได้อยู่แล้ว เพราะความรู้สึกผมตอนนี้ มันพังจนเละแล้ว ไม่กล้ามีใครแล้วครับ