ถ้าความรัก ความอบอุ่น รอคอยเราอยู่ที่เดิมเหมือนสถานที่ ที่เราจะไปก็คงจะดีใช่น้อย นั่นแปลว่า เมื่อคิดถึงใคร ต้องการความอบอุ่นจากใคร เค้าก็จะรอเราอยู่ที่ตรงนั้น ที่เดิมไม่ไปไหน แค่รอให้เราไปหา
จะเป็นอย่างไร ถ้าหากเราใช้ชีวิตอยู่ โดยที่ไม่มีใครคิดถึงเราเลย
การอยู่กับความจริง บ้างจะว่าง่าย มันก็ง่าย บ้างจะว่ายาก มันก็ยาก แล้วก็ต้องทนอยู่กับ ความรู้สึกอึดอัด และขุ่นมัว ถึงแม้เราเปิดใจยอมรับกับความจริงนั้นแล้ว ว่าถ้าหากบั้นปลายของชีวิต ต้องอยู่คนเดียว มันจะทำให้เราเสียใจไหม
การตามหาสิ่ง ที่มันไม่เคยมีอยู่ รึว่าเคยมี แต่มันได้หายไป คล้ายๆปรากฏการณ์
"เดจาวู" ที่เคยเห็นสิ่งเหล่านั้น รึสถานที่นี้ ทั้งที่ไม่รู้จักและไม่เคยไปมาก่อน ครั้งจะตามหาก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เหมือนเคยเห็นหน้าแต่ก็ไม่รู้ว่าเค้าคือใคร เคยพบเจอกันมาก่อนรึไม่ หรือ เค้าอาจจะมีตัวตนอยู่จริงไหม
แล้วจะเป็นอย่างไร ถ้าหากเราใช้ชีวิตอยู่ โดยที่ไม่มีใครคิดถึงเราเลย จะทำให้ชีวิตเราว่างเปล่าไหม ถ้าหาก จะให้เราคิดถึงแต่ตัวเอง ครั้งจะให้คิดถึงคนอื่น ถามย้อนกลับไป ถ้าคนนั้นไม่ได้สำคัญต่อชีวิตเรา เราจะยังคงคิดถึงอยู่ไหม
อะไรที่เรายิ่งตามหา สุดท้ายมันก็จะยิ่งหนีห่างจากเราไป
ถ้าความรัก ความอบอุ่น รอคอยเราอยู่ที่เดิมเหมือนสถานที่ ที่เราจะไปก็คงจะดีใช่น้อย นั่นแปลว่า เมื่อคิดถึงใคร ต้องการความอบอุ่นจากใคร เค้าก็จะรอเราอยู่ที่ตรงนั้น ที่เดิมไม่ไปไหน แค่รอให้เราไปหา
จะเป็นอย่างไร ถ้าหากเราใช้ชีวิตอยู่ โดยที่ไม่มีใครคิดถึงเราเลย
การอยู่กับความจริง บ้างจะว่าง่าย มันก็ง่าย บ้างจะว่ายาก มันก็ยาก แล้วก็ต้องทนอยู่กับ ความรู้สึกอึดอัด และขุ่นมัว ถึงแม้เราเปิดใจยอมรับกับความจริงนั้นแล้ว ว่าถ้าหากบั้นปลายของชีวิต ต้องอยู่คนเดียว มันจะทำให้เราเสียใจไหม
การตามหาสิ่ง ที่มันไม่เคยมีอยู่ รึว่าเคยมี แต่มันได้หายไป คล้ายๆปรากฏการณ์
"เดจาวู" ที่เคยเห็นสิ่งเหล่านั้น รึสถานที่นี้ ทั้งที่ไม่รู้จักและไม่เคยไปมาก่อน ครั้งจะตามหาก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เหมือนเคยเห็นหน้าแต่ก็ไม่รู้ว่าเค้าคือใคร เคยพบเจอกันมาก่อนรึไม่ หรือ เค้าอาจจะมีตัวตนอยู่จริงไหม
แล้วจะเป็นอย่างไร ถ้าหากเราใช้ชีวิตอยู่ โดยที่ไม่มีใครคิดถึงเราเลย จะทำให้ชีวิตเราว่างเปล่าไหม ถ้าหาก จะให้เราคิดถึงแต่ตัวเอง ครั้งจะให้คิดถึงคนอื่น ถามย้อนกลับไป ถ้าคนนั้นไม่ได้สำคัญต่อชีวิตเรา เราจะยังคงคิดถึงอยู่ไหม