ดิฉันชื่อ กัณนรีภัทธ์ อยากถามว่าขอความช่วยเหลือได้ไหม ด้วยไม่รู้ว่าจะพึ่งพาใคร ได้แล้วจริงๆ และอยากขอคำแนะนำว่าควรจะทำอย่างไรได้บ้างไหมคะ
สวัสดีค่ะคุณ กรรชัย ดิฉันชื่อ กัณนรีภัทธ์ เอกเธียรรัตน์ ด้วยมีความทุกข์มายาวนาน กับคนในครอบครัว มันเป็นความทุกข์แสงที่จะทรมานจิตใจ ด้วยความเหลื่อมล้ำจึงต่ำต้อย ถูกเอารัดเอาเปรียบไม่มีความเป็นธรรม ในสังคมครอบครัว เกิดเรื่องเรื้อรังยาวนาน ดิฉันไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เพราะว่าดิฉันไม่มีวุฒิภาวะ หรือขาดความคล่องตัวในการ เงินและการดำเนินชีวิต จึงอยากขอความเมตตา ให้คุณกรรชัยช่วย ดิฉันหมดที่พึ่งแล้วจริงๆหวังว่าคุณกรรชัย ช่วยได้ จริงๆ ได้โปรดกรุณากรุณาช่วยฟังเหตุและผลที่ฉันมื เรื่องราวที่เกิดขึ้นและเหตุที่ดิฉันต้องถูกสังคมครอบครัวเหยียบย่ำ ดิฉันมีหลักฐานข้อมูลทุกเรื่องราว ด้วยชีวิตตอนเด็กถูกข่มขืนและมีลูกสาวเพจนี้ จึงถูกพ่อยึดเครดิตทั้งหมด ลงโทษว่าเป็นความผิดของฉัน ไม่เคยถามไม่เคยฟังความได้แต่ตีด่าว่า ฉันต้องทนให้ลูกเกิดมา แล้วยิ่งหนักกว่าเดิม นั่นคือการถูกยึดเครดิตทั้งชีวิตเลย โดยอ้างว่าเป็นความผิดของฉัน และให้ฉันเป็นคนออกไปทำงานทุกอย่างที่ได้เงินมาต้องเอามาให้พ่อพ่อบอกว่าจะเลี้ยงลูกให้เองแต่คุณกรรชัยคะ ดิฉันไม่เคยได้เรียนหนังสือแม้แต่ปอเดี่ยว ดิฉันจะไปทำงานอะไรได้บ้าง แม้แต่ลูกจ้างล้างจาน ก็ต้องหนึ่งเดือนผ่านไปถึงจะได้เงิน แล้วดิฉันจะเอาเงินที่ไหนไปส่งให้พ่อซื้อนมให้ลูก นี่เองมันจึงเป็นเหตุรันทดในชีวิตที่สุด ดิฉันไม่สามารถจะทำงานอะไรได้เลยเพราะไม่มีคนรับ ดิฉันต้องเดินเข้าซ่อง ท้ายร่างกายเพื่อที่จะต้องได้เงินไปซื้อนมให้ลูก และนี่นี่แหละมันคือเหตุ ที่ดิฉันต้องอยู่อย่างนั้นนาน แสนนานและส่งเงินให้พ่อซื้อนมให้ลูกมันไม่ได้หมายหมายความว่า ให้ลูกกินอย่างเดียวหรอกนะ พ่อก็ต้องเอาเงินเหล่านั้นไปซื้อทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของกิน เพื่อเลี้ยงลูกของเขาทุกคนที่เรียน หนังสือ แต่ทุกคนไม่เคยรู้เลยว่า เค้าขโมยชีวิตของดิฉันไปทั้งชีวิต เพราะพ่อไม่ยอมบอกใครเลย และทุกคนยังคิดว่าดิฉันออกนอกบ้านโดยไม่ได้มีประโยชน์สำหรับทุกคนอีก ทุกคนตราหน้าว่าดิฉัน เที่ยวไปตะลอนตะลอนมีแต่ผัว ดิฉันไม่เคยได้ทำเช่นนั้นเลย นี่คือเหตุผลที่ทุกคนเหยียบย่ำชีวิตของดิฉัน คะ > ดิฉันอยากได้ความเป็นธรรม อยากเรียกร้องสิทธิทรัพย์สินที่เป็นมรดกคืนค่ะ ได้โปรดช่วยดิฉันด้วยเถอะค่ะ ด้วยไม่มีที่พึ่งแล้ว จริงๆ เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้วที่ญาติพี่น้องและพ่อแม่ได้แบ่งให้ส่วนเท่าๆกัน ทั้งที่เขาได้เรียนมีต้นทุนไปแล้วก็ยังมีส่วนแบ่งที่เท่ากับของดิฉันที่เป็นคนที่ไม่ได้เรียนได้แต่ช่วยหาเงินส่งพ่อเพื่อจนเจือทุกคนได้เรียนกันจนจบ แต่ทุกคนเป็นลูกผู้ชาย ก็ได้เรียน จนจบและมีหน้าที่มีต้นทุนมีงานทำ แต่ดิฉันไม่เคยได้เรียนหนังสือแม้แต่ปอเดียว ก็ไม่เป็นไรค่ะเป็นส่วนที่ยินดี ที่เป็นเช่นนั้น แต่หลังจากได้มรดกที่แบ่งแค่เล็กๆน้อยๆ แต่ดิฉันก็ได้ยกให้ลูกสาว โดยที่ไม่เอามาเป็นชื่อของเราก่อน ก็เพราะว่ากลัวว่าจะต้องเสียธรรมเนียมหลายครั้ง แต่อยู่ต่อมาสักไม่นาน พอเป็นของลูกสาวเรียบร้อยแล้ว เราก็คงคิดว่าเราจะอยู่ทำมาหากินเล็กๆน้อยๆได้ แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้นเลย เค้าก็ไม่ดีกับเรา ฟังแต่คนอื่นไม่เคยฟังเราเลย แล้วไม่ถามด้วย มีแต่ญาติญาติพี่น้องใส่ร้ายก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุอะไร เค้าคงอยากได้ของของเรามั้งคะ ด้วยตอนนั้นก็ยังมีแม่ของดิฉันอยู่ ที่บ้านหลังนั้นด้วยซึ่งฉันก็เป็นคนมีสิทธิ์ในที่ตรงนั้นและบ้านที่แม่อยู่ และฉันก็ปลูกสร้างส่วนของฉันที่ฉันต้องเพิ่มออกมาเป็นส่วนเป็นสัตว์ เพราะตอนนั้นดิฉันไม่มีครอบครัวจึงอยู่กับแม่ แต่ก็ไปทำงานอีกที่ หนึ่ง > และอยู่ต่อมาจนแม่เสียชีวิต วันงานศพ ของแม่เนื่องจากการเผากระดูกยังไม่ทันเย็นเลย ลูกสาวของฉันก็มาหาก่อนที่จะเกรี้ยวกราด ได้เดินเข้ามากอดฉันแล้วก็ยัดเงินใส่มือของฉัน แล้วก็พูดกับฉันว่าถ้าอย่างสุขสบายก็ให้เงียบเงียบไว้ แล้วก็เอาเงินยัดใส่มือฉันฉันก็ไม่เอา เธอก็ยัดใส่กระเป๋า แต่ฉันก็ยังดึงดันว่าไม่เอา เพราะเขาพูดไม่ดีมันไม่สมควร ที่จะยินดีแบบนั้นเลยจริงๆ ฉันจึงไม่เอาเงินเขาเขาจึงได้โกรธมากมายแล้วด่าว่าฉัน ผู้เป็นแม่ต่อหน้าคนมากมายที่มางานศพ นี่หรือคนที่เป็นลูก ที่ให้เค้าอาศัยท้องเกิดจริงๆ แล้วเค้าเป็นลูกที่ฉันถูกข่มขืน แต่ฉันก็ยอมให้ เขาเกิดมา เป็นคน และทำความเลว ร้ายขึ้น กลับ ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ก็มีปัญหากันมาตลอด เมื่อ 8 ปีที่แล้วเคยไปขอความเป็นธรรม เพื่อที่จะทวง สิทธิ คืน ที่ศาลยุติธรรม แต่ก็ด้วยดิฉันไม่มีเงินที่จะทำเรื่องราวให้มันต่อเนื่องได้ ด้วยเค้ามีศักยภาพมากกว่า เรื่องราวของดิฉันก็ต้องถูกปิดเงียบไป แต่มันก็ไม่หยุดลงตรงที่ฉันไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย บางครั้งไปบ้านตัวเองก็เข้าไม่ได้ มีญาติญาติน้องชายเอากุญแจมาล็อก เพื่อไม่ให้ฉันเข้าบ้านของฉัน เค้าถือสิทธิ์ทำโดยลูกแกอำนาจตัวเองเป็นใหญ่ไม่ถามไม่บอกอะไรทั้งสิ้นอยากทำก็ทำและเร็วๆนี้ เมื่อวันที่ 26 มิถุนา 2567 ก็ยังทำ เช่นนั้นและในตอนนี้ดิฉันก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปในบ้านของดิฉันได้ เพราะเขาเอากุญแจของเขามาคล้องซ้อนไว้อีกฉันจึงไม่สามารถเข้าไปได้ แม้แต่ของใช้ประจำวันก็ไม่สามารถจะเอามาใช้แม้แต่ยาที่ต้องกินก็ไม่สามารถเอามาได้เพราะเขาคล้องกุญแจซ้อนไว้นี่เอง มันจึงทุกข์ทรมานใจ มาก ว่าเป็นเพราะเหตุไรเค้าถึงได้ทำกับดิฉันได้ขนาดนี้เค้าช่างไม่มีความเมตตาไม่มีความเป็นมนุษย์ที่เกิดมาร่วมครอบครัวเดียวกันจริงๆค่ะคุณกรรชัย มันเป็นอย่างนี้มามากมายซ้ำแล้วซ้ำอีก ดิฉันจึงอยากจะทราบว่าดิฉันควรจะทำอย่างไรได้บ้างขอความเมตตา ให้คุณกรรชัยช่วยปลดเรื่องความทุกข์ครั้งนี้ด้วยเถิดได้โปรดกรุณาช่วยให้ความเป็นธรรมกับดิฉันสักครั้งณตอนนี้ดิฉันก็มีอายุมากมาย ถึง 72 ปีแล้วก็ทุกข์มายาวนานตั้งแต่มีคนทำร้ายให้ มีตราบาปติดตัวมานั่นแหละค่ะ แล้ว คงไม่สามารถจะไปต่อสู้กับเขาโดยลำพัง
เรื่อง มรดก
สวัสดีค่ะคุณ กรรชัย ดิฉันชื่อ กัณนรีภัทธ์ เอกเธียรรัตน์ ด้วยมีความทุกข์มายาวนาน กับคนในครอบครัว มันเป็นความทุกข์แสงที่จะทรมานจิตใจ ด้วยความเหลื่อมล้ำจึงต่ำต้อย ถูกเอารัดเอาเปรียบไม่มีความเป็นธรรม ในสังคมครอบครัว เกิดเรื่องเรื้อรังยาวนาน ดิฉันไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เพราะว่าดิฉันไม่มีวุฒิภาวะ หรือขาดความคล่องตัวในการ เงินและการดำเนินชีวิต จึงอยากขอความเมตตา ให้คุณกรรชัยช่วย ดิฉันหมดที่พึ่งแล้วจริงๆหวังว่าคุณกรรชัย ช่วยได้ จริงๆ ได้โปรดกรุณากรุณาช่วยฟังเหตุและผลที่ฉันมื เรื่องราวที่เกิดขึ้นและเหตุที่ดิฉันต้องถูกสังคมครอบครัวเหยียบย่ำ ดิฉันมีหลักฐานข้อมูลทุกเรื่องราว ด้วยชีวิตตอนเด็กถูกข่มขืนและมีลูกสาวเพจนี้ จึงถูกพ่อยึดเครดิตทั้งหมด ลงโทษว่าเป็นความผิดของฉัน ไม่เคยถามไม่เคยฟังความได้แต่ตีด่าว่า ฉันต้องทนให้ลูกเกิดมา แล้วยิ่งหนักกว่าเดิม นั่นคือการถูกยึดเครดิตทั้งชีวิตเลย โดยอ้างว่าเป็นความผิดของฉัน และให้ฉันเป็นคนออกไปทำงานทุกอย่างที่ได้เงินมาต้องเอามาให้พ่อพ่อบอกว่าจะเลี้ยงลูกให้เองแต่คุณกรรชัยคะ ดิฉันไม่เคยได้เรียนหนังสือแม้แต่ปอเดี่ยว ดิฉันจะไปทำงานอะไรได้บ้าง แม้แต่ลูกจ้างล้างจาน ก็ต้องหนึ่งเดือนผ่านไปถึงจะได้เงิน แล้วดิฉันจะเอาเงินที่ไหนไปส่งให้พ่อซื้อนมให้ลูก นี่เองมันจึงเป็นเหตุรันทดในชีวิตที่สุด ดิฉันไม่สามารถจะทำงานอะไรได้เลยเพราะไม่มีคนรับ ดิฉันต้องเดินเข้าซ่อง ท้ายร่างกายเพื่อที่จะต้องได้เงินไปซื้อนมให้ลูก และนี่นี่แหละมันคือเหตุ ที่ดิฉันต้องอยู่อย่างนั้นนาน แสนนานและส่งเงินให้พ่อซื้อนมให้ลูกมันไม่ได้หมายหมายความว่า ให้ลูกกินอย่างเดียวหรอกนะ พ่อก็ต้องเอาเงินเหล่านั้นไปซื้อทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของกิน เพื่อเลี้ยงลูกของเขาทุกคนที่เรียน หนังสือ แต่ทุกคนไม่เคยรู้เลยว่า เค้าขโมยชีวิตของดิฉันไปทั้งชีวิต เพราะพ่อไม่ยอมบอกใครเลย และทุกคนยังคิดว่าดิฉันออกนอกบ้านโดยไม่ได้มีประโยชน์สำหรับทุกคนอีก ทุกคนตราหน้าว่าดิฉัน เที่ยวไปตะลอนตะลอนมีแต่ผัว ดิฉันไม่เคยได้ทำเช่นนั้นเลย นี่คือเหตุผลที่ทุกคนเหยียบย่ำชีวิตของดิฉัน คะ > ดิฉันอยากได้ความเป็นธรรม อยากเรียกร้องสิทธิทรัพย์สินที่เป็นมรดกคืนค่ะ ได้โปรดช่วยดิฉันด้วยเถอะค่ะ ด้วยไม่มีที่พึ่งแล้ว จริงๆ เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้วที่ญาติพี่น้องและพ่อแม่ได้แบ่งให้ส่วนเท่าๆกัน ทั้งที่เขาได้เรียนมีต้นทุนไปแล้วก็ยังมีส่วนแบ่งที่เท่ากับของดิฉันที่เป็นคนที่ไม่ได้เรียนได้แต่ช่วยหาเงินส่งพ่อเพื่อจนเจือทุกคนได้เรียนกันจนจบ แต่ทุกคนเป็นลูกผู้ชาย ก็ได้เรียน จนจบและมีหน้าที่มีต้นทุนมีงานทำ แต่ดิฉันไม่เคยได้เรียนหนังสือแม้แต่ปอเดียว ก็ไม่เป็นไรค่ะเป็นส่วนที่ยินดี ที่เป็นเช่นนั้น แต่หลังจากได้มรดกที่แบ่งแค่เล็กๆน้อยๆ แต่ดิฉันก็ได้ยกให้ลูกสาว โดยที่ไม่เอามาเป็นชื่อของเราก่อน ก็เพราะว่ากลัวว่าจะต้องเสียธรรมเนียมหลายครั้ง แต่อยู่ต่อมาสักไม่นาน พอเป็นของลูกสาวเรียบร้อยแล้ว เราก็คงคิดว่าเราจะอยู่ทำมาหากินเล็กๆน้อยๆได้ แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้นเลย เค้าก็ไม่ดีกับเรา ฟังแต่คนอื่นไม่เคยฟังเราเลย แล้วไม่ถามด้วย มีแต่ญาติญาติพี่น้องใส่ร้ายก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุอะไร เค้าคงอยากได้ของของเรามั้งคะ ด้วยตอนนั้นก็ยังมีแม่ของดิฉันอยู่ ที่บ้านหลังนั้นด้วยซึ่งฉันก็เป็นคนมีสิทธิ์ในที่ตรงนั้นและบ้านที่แม่อยู่ และฉันก็ปลูกสร้างส่วนของฉันที่ฉันต้องเพิ่มออกมาเป็นส่วนเป็นสัตว์ เพราะตอนนั้นดิฉันไม่มีครอบครัวจึงอยู่กับแม่ แต่ก็ไปทำงานอีกที่ หนึ่ง > และอยู่ต่อมาจนแม่เสียชีวิต วันงานศพ ของแม่เนื่องจากการเผากระดูกยังไม่ทันเย็นเลย ลูกสาวของฉันก็มาหาก่อนที่จะเกรี้ยวกราด ได้เดินเข้ามากอดฉันแล้วก็ยัดเงินใส่มือของฉัน แล้วก็พูดกับฉันว่าถ้าอย่างสุขสบายก็ให้เงียบเงียบไว้ แล้วก็เอาเงินยัดใส่มือฉันฉันก็ไม่เอา เธอก็ยัดใส่กระเป๋า แต่ฉันก็ยังดึงดันว่าไม่เอา เพราะเขาพูดไม่ดีมันไม่สมควร ที่จะยินดีแบบนั้นเลยจริงๆ ฉันจึงไม่เอาเงินเขาเขาจึงได้โกรธมากมายแล้วด่าว่าฉัน ผู้เป็นแม่ต่อหน้าคนมากมายที่มางานศพ นี่หรือคนที่เป็นลูก ที่ให้เค้าอาศัยท้องเกิดจริงๆ แล้วเค้าเป็นลูกที่ฉันถูกข่มขืน แต่ฉันก็ยอมให้ เขาเกิดมา เป็นคน และทำความเลว ร้ายขึ้น กลับ ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ก็มีปัญหากันมาตลอด เมื่อ 8 ปีที่แล้วเคยไปขอความเป็นธรรม เพื่อที่จะทวง สิทธิ คืน ที่ศาลยุติธรรม แต่ก็ด้วยดิฉันไม่มีเงินที่จะทำเรื่องราวให้มันต่อเนื่องได้ ด้วยเค้ามีศักยภาพมากกว่า เรื่องราวของดิฉันก็ต้องถูกปิดเงียบไป แต่มันก็ไม่หยุดลงตรงที่ฉันไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย บางครั้งไปบ้านตัวเองก็เข้าไม่ได้ มีญาติญาติน้องชายเอากุญแจมาล็อก เพื่อไม่ให้ฉันเข้าบ้านของฉัน เค้าถือสิทธิ์ทำโดยลูกแกอำนาจตัวเองเป็นใหญ่ไม่ถามไม่บอกอะไรทั้งสิ้นอยากทำก็ทำและเร็วๆนี้ เมื่อวันที่ 26 มิถุนา 2567 ก็ยังทำ เช่นนั้นและในตอนนี้ดิฉันก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปในบ้านของดิฉันได้ เพราะเขาเอากุญแจของเขามาคล้องซ้อนไว้อีกฉันจึงไม่สามารถเข้าไปได้ แม้แต่ของใช้ประจำวันก็ไม่สามารถจะเอามาใช้แม้แต่ยาที่ต้องกินก็ไม่สามารถเอามาได้เพราะเขาคล้องกุญแจซ้อนไว้นี่เอง มันจึงทุกข์ทรมานใจ มาก ว่าเป็นเพราะเหตุไรเค้าถึงได้ทำกับดิฉันได้ขนาดนี้เค้าช่างไม่มีความเมตตาไม่มีความเป็นมนุษย์ที่เกิดมาร่วมครอบครัวเดียวกันจริงๆค่ะคุณกรรชัย มันเป็นอย่างนี้มามากมายซ้ำแล้วซ้ำอีก ดิฉันจึงอยากจะทราบว่าดิฉันควรจะทำอย่างไรได้บ้างขอความเมตตา ให้คุณกรรชัยช่วยปลดเรื่องความทุกข์ครั้งนี้ด้วยเถิดได้โปรดกรุณาช่วยให้ความเป็นธรรมกับดิฉันสักครั้งณตอนนี้ดิฉันก็มีอายุมากมาย ถึง 72 ปีแล้วก็ทุกข์มายาวนานตั้งแต่มีคนทำร้ายให้ มีตราบาปติดตัวมานั่นแหละค่ะ แล้ว คงไม่สามารถจะไปต่อสู้กับเขาโดยลำพัง