ก่อนหน้านี้เราแต่งงานแล้วไม่มีลูก เราเลยกู้เงินมาทำลูก ซึ่งพ่อแม่ก็รับรู้ เราส่งเงินให้ใช้เดือนละ 3000
จนพ่อแม่รู้ว่าเรากู้เงิน เลยขอให้เราซื้อวัวให้เลี้ยง บอกว่าทำงานหนักไม่ได้แล้ว แต่เลี้ยงวัวได้ เราเลยบอกว่าถ้ากู้เพิ่ม จะไม่ได้ส่งเงินให้นะ จะเอา 3000 มาส่งใช้หนี้ พ่อแม่ก็โอเค เงินเดือนเราหักใช้หนี้จะเหลือประมาณ6000 หลังจากนั้นมา 2-3 เดือน เริ่มมีปัญหา พ่อกับแม่เริ่มโทรมาหาเรา เริ่มทะเลาะกันเอง ไม่มีเงินให้ บอกว่าเราแย่ ทำงานก็ไม่มีเงิน เราเลยตัดสินใจบอกสามีว่าเกิดปัญหานี้ขึ้น สามีเราเลยโอนเงินให้เรา ให้เราโอนให้พ่อกับแม่เดือนละ 5000 พ่อกับแม่สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องทำงาน เพราะทำงานแล้วชอบโทรมาบ่นว่าเจ็บตรงนั้นตรงนี้ เลยตัดปัญหาด้วยการให้เงินเดือนเป็นเดือนๆไป แต่ก็ยังต้องอยู่แบบประหยัด ซื้อแค่กับข้าว ส่วนข้าวทำนาเอง ค่าใช้จ่ายในการทำนาเราออกให้ทุกอย่าง ถ้าขายข้าวได้เราไม่เคยขอเงินแม้แต่บาทเดียว ให้เอาเก็บไว้ใช้ ทุกครั้งที่โทรหาเราจะมีแต่ปัญหา คุยกันแล้วทะเลาะกัน อยู่ด้วยกันบอกกันไม่ได้ เราก็คิดว่าถ้าเราอยู่ด้วยคงจะดี อย่างน้อยก็คอยห้ามได้
จนถึงเวลาย้ายกลับบ้านมาอยู่ด้วย ตอนแรกก่อนจะย้ายดูเหมือนดีใจมากว่าลูกจะย้ายกลับบ้าน พ่อแม่บอกว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆจะดูแลให้ เดี๋ยวจะซักเสื้อ รีดผ้า ล้างรถให้ ให้เราตั้งใจทำงานหาเงิน แรกๆก็ดีนะ หาข้าวให้กินตอนเช้า ทุกอาทิตย์ล้างรถให้ ส่วนเสื้อผ้าเราไม่ให้แตะ เราจัดการเองหมด
นอกจากจะให้เงินเดือนใช้แล้ว เรื่องอื่นๆ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ค่าไฟ ค่าเน็ต เราจ่ายเอง ซื้อกับข้าว ซื้อของมาใส่ไว้ในตู้เย็น
เป็นแบบนี้มาตลอด จนช่วงหลังมานี้เริ่มบ่นว่าเหนื่อย เราเลยบอกว่าไม่ต้องหาข้าวให้เรา เดี๋ยวเราหากินเอง แล้วเช้ามาก็พากันออกจากบ้านไปอยู่นา วัวที่เลี้ยงก็ไม่ได้เดินตามนะ แค่ล้อมรั่วไว้ ให้เดินกินหญ้าเองแบบอิสระ แต่ตอนเย็นกลับมา ว่าให้เราว่าเราไม่ทำงานบ้านช่วย ไม่ล้างถ้วย ไม่หากับข้าวให้กิน ทั้งๆที่งานเราเยอะมากแต่ละวัน บางวันเลิกค่ำ บางวันเลิกงานค่อยได้กินข้าวเที่ยง หิวจนทำกับข้าวไม่ไหว ต้องซื้อตามสั่งกิน เคยสงสัยว่าพากันไปทำอะไรที่นาทั้งวัน ตามไปดูทุกครั้งก็เห็นนั่งเล่นโทรศัพท์ คำพูดแต่ละคำคือหยาบๆทั้งนั้นที่พูดกับเรา เดือนนี้เราโอนเงินให้แต่ไม่ได้ส่งสลิปบอกก็ว่าเราไม่ส่งบอก ขี้เกียจไปกดตังค์ก็มาเคาะห้องขอเงินสดจากเรา
วันนี้เราเหนื่อย
ปัญหาคือ
1. แค่ทำกับข้าว ล้างถ้วย ทำไมไม่ทำเอง ทำไมต้องมาว่า ว่าเราไม่ทำให้
2. รู้สึกว่าแบกภาระ ทำไมต้องโยนภาระมาให้เราเพิ่ม แค่ทำงานหาเงินเราก็เหนื่อยจนร้องไห้แล้ว
3. อยากตาย แบบไม่ต้องรับรู้อะไรอีกเลย แต่ใครจะดูแลพ่อกับแม่ใครจะหาเงินให้ใช้
4. จะหนี้ออกจากปัญหานี้ยังไง ไม่น่าย้ายกลับมาเลย
ทุกวันนี้เราแบกค่าใช้จ่ายหนักมาก ไม่มีเงินแม้กระทั่งซื้อชุดทำงานสวยๆใส่ ครีม ลิป แชมพูหมด ต้องรอสิ้นเดือนแทบขาดใจ สงสารสามี สามีเคยพูดกับเราว่า "พี่ไม่เคยได้ส่งเงินให้พ่อกับแม่พี่เลยนะ เอาเงินให้แต่ทางพ่อแม่เรา"
ความรู้สึกตอนนี้มันแย่ไปหมดเลย กำลังใจดีๆที่เคยมี มันหายไป ไม่อยากคุย ไม่อยากเห็นหน้า จะออกไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอกก็ไม่มีเงิน จะปล่อยให้พ่อกับแม่อดตายก็ทำไม่ลง
เอาตัวเองออกไปจากตรงนี้ยังไง
จนพ่อแม่รู้ว่าเรากู้เงิน เลยขอให้เราซื้อวัวให้เลี้ยง บอกว่าทำงานหนักไม่ได้แล้ว แต่เลี้ยงวัวได้ เราเลยบอกว่าถ้ากู้เพิ่ม จะไม่ได้ส่งเงินให้นะ จะเอา 3000 มาส่งใช้หนี้ พ่อแม่ก็โอเค เงินเดือนเราหักใช้หนี้จะเหลือประมาณ6000 หลังจากนั้นมา 2-3 เดือน เริ่มมีปัญหา พ่อกับแม่เริ่มโทรมาหาเรา เริ่มทะเลาะกันเอง ไม่มีเงินให้ บอกว่าเราแย่ ทำงานก็ไม่มีเงิน เราเลยตัดสินใจบอกสามีว่าเกิดปัญหานี้ขึ้น สามีเราเลยโอนเงินให้เรา ให้เราโอนให้พ่อกับแม่เดือนละ 5000 พ่อกับแม่สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องทำงาน เพราะทำงานแล้วชอบโทรมาบ่นว่าเจ็บตรงนั้นตรงนี้ เลยตัดปัญหาด้วยการให้เงินเดือนเป็นเดือนๆไป แต่ก็ยังต้องอยู่แบบประหยัด ซื้อแค่กับข้าว ส่วนข้าวทำนาเอง ค่าใช้จ่ายในการทำนาเราออกให้ทุกอย่าง ถ้าขายข้าวได้เราไม่เคยขอเงินแม้แต่บาทเดียว ให้เอาเก็บไว้ใช้ ทุกครั้งที่โทรหาเราจะมีแต่ปัญหา คุยกันแล้วทะเลาะกัน อยู่ด้วยกันบอกกันไม่ได้ เราก็คิดว่าถ้าเราอยู่ด้วยคงจะดี อย่างน้อยก็คอยห้ามได้
จนถึงเวลาย้ายกลับบ้านมาอยู่ด้วย ตอนแรกก่อนจะย้ายดูเหมือนดีใจมากว่าลูกจะย้ายกลับบ้าน พ่อแม่บอกว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆจะดูแลให้ เดี๋ยวจะซักเสื้อ รีดผ้า ล้างรถให้ ให้เราตั้งใจทำงานหาเงิน แรกๆก็ดีนะ หาข้าวให้กินตอนเช้า ทุกอาทิตย์ล้างรถให้ ส่วนเสื้อผ้าเราไม่ให้แตะ เราจัดการเองหมด
นอกจากจะให้เงินเดือนใช้แล้ว เรื่องอื่นๆ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ค่าไฟ ค่าเน็ต เราจ่ายเอง ซื้อกับข้าว ซื้อของมาใส่ไว้ในตู้เย็น
เป็นแบบนี้มาตลอด จนช่วงหลังมานี้เริ่มบ่นว่าเหนื่อย เราเลยบอกว่าไม่ต้องหาข้าวให้เรา เดี๋ยวเราหากินเอง แล้วเช้ามาก็พากันออกจากบ้านไปอยู่นา วัวที่เลี้ยงก็ไม่ได้เดินตามนะ แค่ล้อมรั่วไว้ ให้เดินกินหญ้าเองแบบอิสระ แต่ตอนเย็นกลับมา ว่าให้เราว่าเราไม่ทำงานบ้านช่วย ไม่ล้างถ้วย ไม่หากับข้าวให้กิน ทั้งๆที่งานเราเยอะมากแต่ละวัน บางวันเลิกค่ำ บางวันเลิกงานค่อยได้กินข้าวเที่ยง หิวจนทำกับข้าวไม่ไหว ต้องซื้อตามสั่งกิน เคยสงสัยว่าพากันไปทำอะไรที่นาทั้งวัน ตามไปดูทุกครั้งก็เห็นนั่งเล่นโทรศัพท์ คำพูดแต่ละคำคือหยาบๆทั้งนั้นที่พูดกับเรา เดือนนี้เราโอนเงินให้แต่ไม่ได้ส่งสลิปบอกก็ว่าเราไม่ส่งบอก ขี้เกียจไปกดตังค์ก็มาเคาะห้องขอเงินสดจากเรา
วันนี้เราเหนื่อย
ปัญหาคือ
1. แค่ทำกับข้าว ล้างถ้วย ทำไมไม่ทำเอง ทำไมต้องมาว่า ว่าเราไม่ทำให้
2. รู้สึกว่าแบกภาระ ทำไมต้องโยนภาระมาให้เราเพิ่ม แค่ทำงานหาเงินเราก็เหนื่อยจนร้องไห้แล้ว
3. อยากตาย แบบไม่ต้องรับรู้อะไรอีกเลย แต่ใครจะดูแลพ่อกับแม่ใครจะหาเงินให้ใช้
4. จะหนี้ออกจากปัญหานี้ยังไง ไม่น่าย้ายกลับมาเลย
ทุกวันนี้เราแบกค่าใช้จ่ายหนักมาก ไม่มีเงินแม้กระทั่งซื้อชุดทำงานสวยๆใส่ ครีม ลิป แชมพูหมด ต้องรอสิ้นเดือนแทบขาดใจ สงสารสามี สามีเคยพูดกับเราว่า "พี่ไม่เคยได้ส่งเงินให้พ่อกับแม่พี่เลยนะ เอาเงินให้แต่ทางพ่อแม่เรา"
ความรู้สึกตอนนี้มันแย่ไปหมดเลย กำลังใจดีๆที่เคยมี มันหายไป ไม่อยากคุย ไม่อยากเห็นหน้า จะออกไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอกก็ไม่มีเงิน จะปล่อยให้พ่อกับแม่อดตายก็ทำไม่ลง