เมื่อก่อนผมทำงานเกี่ยวกับการผลิตในโรงงานแห่งหนึ่งยอมรับว่างานดีมากๆเจ้านายดีมากๆงานนี้เงินดีมากๆอีกด้วยเพราะผมควบหลายตำแหน่งในการผลิตและดูแลในแผนกอื่นๆเรียกได้ว่าผมเป็นบุคคลสำคัญของบริษัทเลยก็ว่าได้ ผมเป็นคนที่ไม่เกี่ยงเรื่องการทำงานทำการแต่ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเป็นอิสระต้องอยู่ในกรอบร่วมกันกับคนหมู่มากและต้องเสียสุขภาพ ด้วยความที่ผมต้องดูแลภายในโรงงานประจำตลอดเลยไม่มีวันหยุดให้กับตัวเองผมเป็นคนไม่มีลูกไม่มีเมียไม่เที่ยวไม่กินไม่เล่นเลยมีเงินเก็บพอสมควรวันหนึ่งผมตัดสินใจลาออกจากงานที่ดีมากๆเงินเดือนดีมากๆเจ้านายดีมากๆเป็นงานที่สร้างฐานะได้ดีพอสมควรเลย แต่ผมออกจากงานแล้วไปช่วยแม่ขายก๋วยเตี๋ยวอยู่พักใหญ่ๆด้วยความที่ผมเองก็มีเงินเก็บอยู่เยอะมากๆเลยอยากจะ เปิดบริษัทรับเหมาเล็กๆเป็นของตัวเองผมเอาเพื่อนๆที่โรงงานเก่าผมมาร่วมด้วยกันมีกันอยู่6-7คนแรกๆก็มีงานให้ทำค่อนข้างเยอะจนกระทั่งโควิดมางานไม่เข้าเกือบปีเงินทุนก็เริ่มหมดสุดท้ายก็วงแตกล้มละลายกันไป ผมกลับไปขายก๋วยเตี๋ยวเหมือนเดิมแต่

โควิดก็ไม่หมดสักทีขายไม่ค่อยดีทุกอย่างเริ่มแย่ขึ้นเรื่อยๆผมนอนคิดกับตัวเองว่าจะเอายังไงดีจะกลับไปทำงานเก่าของตัวเองมั้ยกลัวเจ้านายเขาจะมองเรายังไงกลัวเพื่อนร่วมงานเก่าๆเราจะมองยังไงเขาจะว่าเราไปไหนไม่รอดหรือป่าวหรือจะอะไรยังไงเพราะก็ไม่ใช่มีแค่เราที่หางานทำในตอนนี้เพราะโควิดก็มีแต่คนดิ้นรนหางานหาเงินกัน ในคืนนั้นผมคิดหนักมากๆสุดท้ายผมไปทำงานเดิม ซึ่งเจ้านายก็ใจดีและมอบโอกาสให้อีกครั้ง แต่ในครั้งนี้ไม่ใช่ตำแหน่งที่ตัวเองเคยทำเป็นแต่ตำแหน่งผลิตสุดแสนจะธรรมดา แต่ก็เอาเถอะดีกว่าไม่มีอะไรกิน (ปัจจุบันตอนนี้ผมก็ยังทำที่เดิมและก็มีความคิดว่าจะลาออกอีกครั้งแต่ก็ไม่อยากทำให้เจ้านายเสียใจและไม่อยากหักหลังงานที่สร้างชีวิตในช่วงที่ยังลำบาก)