สวัสดีค่ะ วันนี้รู้สึกตันๆ กับชีวิตเลยอยากมาระบายและหาเพื่อนคุยในนี้สักหน่อยค่ะ เมื่อ 2 เดือนก่อน เราไปหาจิตแพทย์มาซึ่งเราก็ได้บทสรุปว่าเป็น "โรคซึมเศร้าเรื้อรัง" ซึ่งก็ไม่ค่อยผิดคาดสักเท่าไรค่ะ จริงๆ เพราะรู้ตัวว่ามีอาการมาหลายปีแล้วแหละแต่แค่ไม่ยอมรับและไม่ยอมไปหาหมอสักที ซึ่งซึมเศร้าประเภทนี้ต้องมีอาการมากกว่า 2 ปีขึ้นไป ซึ่งเราก็เก่งนะทนมาได้ตั้งหลายปี 555 เพราะจริงๆ รู้สึกว่ามีอาการหลายปีมากๆ แล้ว จนวันนึงมันกระทบกับการใช้ชีวิตเรามากเกินไปแล้วเลยตัดสินใจไปพบแพทย์จริงจัง แต่ก็นั่นแหละสิ่งนี้จึงเป็นเรื่องราวเริ่มต้นที่เราอยากมาตั้งกระทู้ในวันนี้ เรากินยามาประมาน 2 เดือนได้แล้ว ถามว่าอาการดีขึ้นไหม ? แรกๆ ก็เหมือนจะดีแต่หลังๆ มาอาการเริ่มกลับมาอีกแล้ว เศร้าจัง TT รู้สึกอยากนอนไม่อยากทำอะไรเลย ถามตัวเองซ้ำๆ ทำไมทุกคนดูมีเป้าหมายในชีวิต ทำไมทุกคนต้องพยายามด้วย เพราะสุดท้ายทุกคนต้องตายอยู่ดี เราไม่พยายามได้ไหม เราตายเลยได้ไหม ทุกคนช่วยบอกเราหน่อยได้ไหมว่าเป้าหมายการมีชีวิตอยู่ของทุกคนคืออะไรกันบ้างหรอคะ เผื่อเราจะคิดออกบ้างว่าเป้าหมายของการมีชีวิตอยู่ของเราคืออะไร มันอึดอัด มันทรมานในการมีชีวิตอยู่จังเลยค่ะ ทำยังไงให้เราหลุดพ้นจากความทรมานนี้ได้บ้างหรอคะ ร้องไห้ไม่มีสาเหตุ เศร้าตลอดเลย แต่เวลาอยู่กับสังคมคนข้างนอกในยามจำเป็นก็ต้องคอยยิ้มดูมีความสุขเพื่อปกปิดความเศร้าของตัวเองมันช่างน่าเบื่อและทรมานจัง จริงๆ แล้วเรามีชีวิตกันไปเพื่ออะไรหรอคะถ้ามันต้องรู้สึกทรมานขนาดนี้ เราไม่อยากเป็นคนเก่งแล้ว ไม่อยากพยายามแล้วได้ไหม อยากจบทุกอย่างด้วยการนอนหลับเพื่อไม่ต้องคิดอะไรแล้วไม่ต้องตื่นมาเลยได้ไหมคะ ทุกคนช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะ เป้าหมายในการมีชีวิตอยู่ของทุกคนเป็นยังไงบ้างหรอคะ 😢