เรื่องราวมีอยู่ว่า ตอนนี้อายุ 30 ปี เป็นลูกคนเดียวค่ะ ทำงานโรงงาน เงินเดือนประมาณ 30k มี OT บางเดือน แต่ไม่แน่นอน มีภาระหนี้กยศประมาณ 200k
พ่อกับแม่เกษียณแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้ทำงานอยู่กทม. แต่พ่อแม่ตั้งใจจะย้ายไปอยู่ตจว.หลังเกษียณ ไม่มีทรัพย์สินหรือเงินเก็บ

ปัญหาอยู่ที่ พ่อกับแม่ต้องการให้กู้ซื้อบ้านให้เพื่ออยู่หลังเกษียณ ราคาบ้านที่เค้าต้องการคือ 2.6m
จังหวัดที่พ่อแม่ไปอยู่ไม่ใช่จังหวัดที่เราตั้งใจจะไปลงหลักปักฐาน เราทำงานอยู่คนละภาค
ซึ่งเราได้บอกเค้าแล้วว่าบ้านราคานี้ เราไม่ไหว เกินกำลังของเรา

เราแนะนำทางเลือกให้พวกเค้า 2 วิธี คือ
1. ไปอาศัยอยู่กับญาติ ซึ่งทางญาติเต็มใจให้อยู่ ไม่มีปัญหาอะไร
2. ซื้อบ้านที่ราคาถูกลง มีบ้านที่ดูไว้ เพิ่งรีโนเวท ดูดีเลย น่าจะอยู่ได้ 2 คนพ่อแม่ไม่ลำบาก

แต่คุยยังไงก็ไม่ยอมเลือกซักทางที่เราแนะนำ ไม่ยอมท่าเดียว บอกว่าตอนเด็กๆหามาให้เราทุกอย่าง
ทำไมตอนนี้ให้พ่อแม่บ้างไม่ได้ แก่แล้วก็อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง คุยจนทะเลาะกันไปข้างนึง ด่าว่าเรา
เค้าไปเล่าให้พวกญาติฟัง ญาติก็มารุมว่าเราทำไมแค่นี้ไม่ซื้อให้ เราก็จนปัญญาจะพูด

เค้าบอกว่า ให้เรากู้มา 3m เดี๋ยวจะใช้ส่วนต่างค่าบ้านผ่อนธนาคารไปก่อนช่วงแรก ซัก 3-4 ปี
เพื่อให้เวลาเราได้ตั้งตัว แล้วค่อยมารับช่วงผ่อนต่อ (ยังต้องดูแลค่าใช้จ่าย ค่ากินให้ด้วย)
เรายืนยันไปแล้วว่า เรากู้ไม่ได้ ผ่อนไม่ไหว แต่เค้าไม่ฟังกันเลย ยังแอบไปจองบ้านมาแล้วด้วย

หนักใจมากค่ะ ไม่รู้ว่าจะต้องคุยต้องอธิบายยังไงแล้ว ตอนนี้ทั้งพ่อแม่ ทั้งญาติก็ว่าเราเป็นคนผิด
เราก็ตัวคนเดียว ตอนมาทำงานโรงงานต่างจังหวัด งานก็เหนื่อยกาย ครอบครัวก็เหนื่อยใจ
จะให้ทิ้งพ่อกับแม่เลยก็ทำใจไม่ได้ ตัวเราดูไม่มีอนาคตอะไรเลย