สวัสดีอีกรอบนะครับ รอบนี้เป็นรอบยามดึกแล้วครับ ผมขอปรึกษาพี่ๆ หน่อยนะครับ ถ้าเด็กปกติคนนึงไปหาหมอเรื่องโรคซึมเศร้ามันจะแปลกมั้ยครับ ผมอยากหาคำตอบเกี่ยวกับอาการตัวเองมากๆครับ ผมรักตัวเองมากในระดับนึงเลยครับ แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมตัวผมเองถึงได้คิดลบ คิดมากได้ตลอดเลยครับ บางคนอาจจะบอกว่ามันเป็นปกติของมนุษย์เราแต่ผมว่ามันแปลกๆครับ ผมเริ่มรู้สึกขาดสติเข้าไปเรื่อยๆแล้วครับ อารมณ์ทำอะไรไม่คิด พูดอะไรไม่คิดบ่อย ทั้งที่ผมก็บอกตัวเองว่าผมต้องต้องใจเย็นๆนะ อย่าทำแบบนั้นอีกนะ แล้วสมาธิผมก็แทบไม่ได้อยู่กับตัวเลย อาจจะเป็นเพราะโทรศัพท์มั้งครับเล่นบ่อยเลอ หรือไม่ก็อีกอันนึงคงจะเป็นเรื่องอารมณ์อ่ะครับ อารมณ์ผมสวิงมาก จนผมรู้ตัวเองว่าเห้ยแบบนี้ไม่ได้นะ ผมอึดอัดตัวเองมากๆครับ มันเหมือนรั้งผมไว้ตลอดเลย ผมชอบเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่นตลอด แทบไม่เคยมั่นใจในตัวเลยครับ บางวันผมก็รักตัวเองจนน่าตกใจ มันสวิงสลับกันตลอด ผมเลยคิดว่าจะลองไปตรวจดูครับ แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นที่โรคหรือเป็นที่ผมประสาทแดกคิดมากเองหรือป่าว ตัวผมเองค่อนข้างที่จะsensitiveสุดๆครับ มันมีทั้งความ ลังเล กระอักกระอ่วน ปวดหัวแทบจะเกือบตลอด ผมนอนก็ไม่หลับสนิท มันเป็นอะไรที่ทรมานจริงๆนะครับ ผมสามารถยิ้มแป้นคุยกับคนอื่นได้ปกตินะครับ แต่ผมคิดว่านานไป คงฝืนมันไม่ไหวครับ มันเหมือนผมระบายเลยครับ ขอโทษที่ไม่ตรงจุดด้วยนะครับ หลักๆก็แค่อยากรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมคิดไปเองหรือป่าวครับ หรือควรจะตรวจให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยครับ
ปล.ขอบคุณที่รับฟังนะครับ