คือเรารู้สึกอึดอัดมากบางครั้ง เมื่อนึกถึงเรื่องของพ่อแม่เราและเรื่องเก่าๆของเรา คือพ่อแม่เราเป็นหนี้เยอะมาก10ล้านได้ไม่รู้พ่อแม่เราไปทำอิท่าใหนให้เป็นได้ขนาดนั้นซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยทั้งรถถูกยึด บ้านติดจำนอง เป็นหนี้10ล้าน กว่าจะรู้เรื่องก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้วทุกวันนี้เราอายุ15แล้วก็ยังไม่มีห้องส่วนตัวเป็นของตัวเองเลย แม่ขับรถไปส่งโรงเรียนแต่น้ำมันหมดกลางทางก็เจอมาแล้ว แม่เคยใช้ไปซื้อของแต่ให้เราบอกคนขายว่าให้เซ็นไว้ก่อนก็เจอมาแล้วแถมแม่ให้เราไปตลอดไม่คิดว่าเราจะอายมั้ย เคยกินอดๆอยากๆข้าวคลุกน้ำปลากับไข่ต้มก็เจอมาแล้ว เคยถูกตัดไฟต้องอยู่มืดๆเพราะแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าไฟก็เจอมาแล้ว พยายามจะไม่คิดเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นน่ะแต่มันยากมากที่จะไม่คิด ช่วงที่เราอยู่ป.2-ม.1ฐานะทางการเงินครอบครัวเราแย่มาก พ่อแม่เคยทะเลาะกันในวันเกิดของเรา ถึงแม้ตอนนี้เราจะอยู่ม.4แล้ว ฐานะครอบครัวเราเริ่มฟื้น พ่อแม่เริ่มสร้างบ้านใหม่ แต่ก็ยังไม่ดีซะทีเดียว พ่อเราเป็นคนโมโหร้ายมาก ด่าเราทีเจ็บไถึงกระดูกเราต้องมาแอบร้องให้คนเดียวบ่อยครั้ง แล้วทุกครั้งที่เกิดปัญหาแบบนี้แม่เราก็จะมาบ่นว่าทำไมเราไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองสักที คือเราค่อนข้างที่จะรับไม่ได้กับปัญหามากมายที่เกิดขึ้น เวลาเราถามถึงปัญหาแม่เราก็จะคอยบ่ายเบี่ยงไไม่ยอมตอบแต่พอเวลาบ่นบ่นเราซะเราดูเป็นคนที่ชั่วร้ายมาก แม่มักจะบ่นว่าตัวเองเก็บความเครียดไว้ทุกอย่างถ้าไม่สุดจริงๆก็ไม่บ่นไม่เคยมีใครรู้ถึงความเครียดของแม่ แต่อย่างน้อยแม่ก็ได้บ่นได้ระบายมันออกมา แต่เราไม่สามารถบ่นอะไรได้ การที่เราจะขอซื้อของ หรือกระเป๋าสักใบ หรือจะออกไปเที่ยวก็ไม่ค่อยได้ไป
แม่จะไม่ค่อยจะให้หรือถ้าจะให้ก็ต้องบ่นแล้วบ่นอีกถึงจะให้ ไม่ว่าจะตอนไหนที่เราเก็บเงินแม่จะแอบแคะกระปุกเราไปตลอดทำให้เราเก็บเงินไม่เคยสำเร็จเลยแล้วแม่มักจะอ้างว่าก็เอาเงินมาซื้อข้าวให้พวกเธอกินนั่นแหละ แล้วที่ผ่านมาพูดแบบนี้ตลอดบางครั้งก็รู้สึกน้อยใจ จริงๆมีมากกว่านี้แต่คงเล่ายังใงก็เล่าไม่หมด