ตอนนี้ผมกลับมาอยู่บ้าน6-7เดือนเเล้วครับก่อนกลับมาอยู่บ้านเคยไปทำงานอยู่ต่างจังหวัดมา4-5ปีครับไม่เคยกลับบ้านเลยผมเริ่มทำงานอายุ15ตอนนี้20เเล้วครับสาเหตุที่กลับมาอยู่บ้านเพราะปัญหาเเละการเป็นอยู่เลยกลับมาอยู่บ้านทำสวนที่บ้านตั้งเเต่ผมกลับมาบ้านได้2-3เดือนผมป่วยเป็นโรคทางจิต(เเพนิค)ตอนนี้หายเเล้วครับป่วยมา3เดือนด้วยปัญหารุมเร้าที่บ้านคนรอบข้างเเล้วก็เเม่เเละพ่อเลี้ยงจนถึงตอนนี้ผมหายจากเเพนิคเเล้วความรู้สึกเหมือนท้อไปทุกอย่างคิดเเต่เรื่องว่าจะออกไปที่นี่ยังไงอยากออกไปยุคนเดียวความสุขเเต่ละวันเเทบไม่มี รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่ผ่อนคลายทึบไปหมด รู้สึกเครียดไปหมด เหมือนคนไม่รู้สึกอะไรเเล้ว มันด้านชาไปหมด บางทีก็คิดว่ามันเป็นกรรมอะไรของเราที่ต้องมาใช้ชีวิตเเบบนี้ เหมือนกักขังตัวเองตลอดเวลา เพราะทำอะไรไม่ได้ยังต้องทนอยู่ต่อไป บางทีกลางคืนผมนอนหลับตาเเล้วเเต่สมองยังคิดอยู่ทรมานมากเลยครับ ชีวิตทุกวันนี้เเทบไม่มีความรู้สึกที่จะมีอะไรที่ทำให้มีความสุขเลย ด้วยสภาพเเวดล้อมที่ย่ำเเย่เเบบนี้ อยากออกจากตรงนี้มาก เเต่ถ้าไปอยู่ข้างนอกตอนนี้น่าจะลำบากมากครับเพราะยังไม่พร้อมเลยครับ