จะรักเขามากแค่ไหน แต่ถ้าเข้าไม่ได้รู้สึกกับเราเหมือนเดิมแล้ว ปล่อยเถอะครับ ถ้าคุณรักเขาจริงคุณก็ควรปล่อยให้เขามีความสุข

เรื่องราวของผมคือการรักคนคนนึ่งเอาเขาไปเป็นโลกทั้งใบ และตั้งอนาคตด้วยกัน แต่การที่ผมทำแบบนี้ตอนเลิกกันผมจะเป็นฝ่ายที่เจ็บที่สุด ผมมีเหตุผลอยู่ที่ทำใหเผมเอาเขาไปเป็นโลกทั้งใบ เขาเป็นคนเดียวที่เข้าใจในทุกอย่างที่ผมเป็น ไม่บอกว่าผมแปลกและมอบในสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถให้ได้เสมอ ถึงแม้เธอจะสำคัญขนาดไหน ผมก็ต้องปล่อย

**ถ้าคุณรักเขาจริงคุณก็ควรปล่อย ถึงแม้ในขณะที่คุณไม่เหลือคนที่เข้าใจคุณแล้วก็ตาม... ในตอนสุดท้ายแล้วถ้าคุณรักเขาคุณก็ควรยิ่งต้องปล่อย ถ้าคุณอยากให้เขามีความสุข **

ผมเคยช่วยเหลือเขาไว้มากมาย สิ่งที่ผมช่วยเขามากที่สุดคือ ช่วยบำบัดเขาให้หายดีขึ้นจากโรคซึมเศร้า และค่อยอยู่เคียงข้างเขาในยามที่เขาไม่เหลือใคร "ขอบคุณนะที่คอยบำบัดแล้วช่วยเหลือเราจนดีขึ้น ขอบคุณมากนะ" แต่ในตอนนี้ผมได้ส่งเขาจนสุดทางแล้ว เขาไม่โดดเดียวแล้ว และหน้าที่ของผมคือช่วยเหลือผู้คนที่ทุกข์ทรมาณ โดยการเอามาแบกไว้เอง นั้นคือความสุขของผม

ถ้าเขาได้เห็นกระทู้อยากบอกว่า "ขอบคุณสำหรับที่รักษาจิตใจเราช่วงนึ่งนะ"