นึกถึงตอนที่ผมดูรายการทีวีวาที ซึ่งมีอยู่เทปนึงได้นำเสนอการโต้วาทีในญัตติ ‘เป็นผู้ใหญ่กลุ้มใจกว่าวัยเด็ก’ ฝั่งของวัยเด็กพูดได้โดนใจผมมากครับ เธอพูดว่า
“เด็กเนี่ยนะคะ ไม่มีเสรีภาพเลยค่ะ เช่น การรับประทานอาหารนะคะ อย่างจะทานทอฟฟี่ บอกคุณแม่คะ ลูกจะทานทอฟฟี่ด้วยนะคะ คุณแม่บอกว๊าย ตายแล้ว เดี๋ยวฟันผุนะจ๊ะ ห้ามทานนะจ๊ะ (จับใจความไม่ได้) การทานนะคะ ห้ามไปแล้ว และก็ อย่างนี้นะคะ กับข้าวนะคะ มีผัดผักหมูบะช่อ เวลาจะกิน เอ่อ คุณลูกคะ คุณลูกกินผักนะคะ หมูเนี่ย ไม่มีประโยชน์นะคะ กินผักนะคะ คุณแม่ๆ กินหมูเองนะคะ เดี๋ยวคุณลูกจะกินผักเลยนะคะ”
SO DEPRESSING.
นึกถึงตอนที่ผมดูรายการทีวีวาที ซึ่งมีอยู่เทปนึงได้นำเสนอการโต้วาทีในญัตติ ‘เป็นผู้ใหญ่กลุ้มใจกว่าวัยเด็ก’ ฝั่งของวัยเด็กพูดได้โดนใจผมมากครับ เธอพูดว่า
“เด็กเนี่ยนะคะ ไม่มีเสรีภาพเลยค่ะ เช่น การรับประทานอาหารนะคะ อย่างจะทานทอฟฟี่ บอกคุณแม่คะ ลูกจะทานทอฟฟี่ด้วยนะคะ คุณแม่บอกว๊าย ตายแล้ว เดี๋ยวฟันผุนะจ๊ะ ห้ามทานนะจ๊ะ (จับใจความไม่ได้) การทานนะคะ ห้ามไปแล้ว และก็ อย่างนี้นะคะ กับข้าวนะคะ มีผัดผักหมูบะช่อ เวลาจะกิน เอ่อ คุณลูกคะ คุณลูกกินผักนะคะ หมูเนี่ย ไม่มีประโยชน์นะคะ กินผักนะคะ คุณแม่ๆ กินหมูเองนะคะ เดี๋ยวคุณลูกจะกินผักเลยนะคะ”