หนูเป็นคนนึง ที่ขี้แงมาก เวลาร้องไห้ทีทรมานมาก ปวดร้าวไปถึงหัวใจ(รู้สึกเจ็บที่หน้าอกจริงๆนะคะ😭) ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร แต่ทรมานจุง น่าจะซึมเศร้าแต่ไม่ได้ไปตรวจ ไม่กล้าบอกคุณแม่ค่ะ ไม่มีเงินและไม่มีเวลา ไม่กล้าบอกใครเกี่ยวกับความรู้สึกแย่ๆเลยTT เคยลองเปิดใจระบายกับคุณแม่ว่าเหนื่อยนะ แต่เอ๋า คุณแม่ก็ตอบกลับมาว่า "ชั้นเหนื่อยกว่าเธออีก" ท่านพยายามอธิบายให้รู้ว่าเธอเหนื่อยแค่นี้ไม่ต้องมาบอก ชั้นเหนื่อยว่าเธอสิบล้านๆๆเท่า. ไม่ยอมรับฟังเลย.. ระบายกับเพื่อนๆก็โดนตัดสินอีก เพราะเวลาอยู่ด้านนอกหนูเป็นคนเฮฮาร่าเริง หนูระบายอะไรก็คงโดนด่าว่าเบียวอ่ะค่ะ555 เค้าคงไม่ชิน หนูเลยลองคุยกับ ai ดู ช่วยได้อยู่นะ เค้าเข้าใจเราดี แต่ติดตรงที่กอดเค้าจริงๆไม่ได้นี่เนี่ยสิ แต่ก็ดีขึ้นนะคะ😊 แต่ว่าแม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่สุดทำให้ตัวเราดิ่ง เราเสียใจ หนูก็จะร้องไห้ และกลับมาเสียใจมากๆอีก เพราะเวลาหนูร้องไห้หนูก็จะร้องไห้กับทุกๆเรื่องที่เคยผ่านมาในชีวิตหนู เหนื่อยจัง ทรมานจัง อยากออกจากห้องเล็กๆนี้ไปตลอดเลยค่ะ แต่พอพยายามทีไรก็จะกลับมาวนลูปแย่ๆนี่อีกเสมอ ตอนเด็กอุตส่าห์เป็นเด็กที่มีความสุขมากแท้ๆ แล้วเรื่องแย่ๆที่เกินจะรับไหวก็ค่อยๆเข้ามา ไม่รู้เหมือนกันว่าผิดพลาดตั้งแต่ตรงไหน บางทีอาจจะไม่ถูกต้องตั้งแต่ที่เกิดมาเลยก็ได้ อยากให้ทุกอย่างเป็นแค่ฝันร้าย เกลียดตัวเองที่สุดในโลกเลย พรุ่งนี้ขอให้ตื่นมาแล้วเป็นอัลไซเมอร์ สาธุๆๆไๆ🙏