คือเรื่องของเรื่อง ไม่ได้มีอะไรหนักหนาเลย เพียงเเต่มีปากเสียงกันเรื่องลูก เพราะว่าภรรยาผมบ่นและดุด่าลูกชาย ซึ่งอายุยังไม่ถึง 3 ขวบ คือลูกเค้าเล่นตามประสาเด็ก จนไม่ฟังแม่ แต่ภรรยาผมด่าลูกด้วยคำสบถ หลายคำ คือผมได้ยินแล้ว รู้สึกว่าไม่ควรพูด คือเข้าใจนะว่าภรรยาผมเขารักลูกมาก

      แต่หลายครั้ง ที่ลูกทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ดื้อเกินไป (ลูกชาย) ภรรยา มักจะใช้อารมณ์ มากกว่าเหตุผล ด่าทอและพาลไปหมด จนครั้งนี้ ใช้คำสบถหลายคำกับลูก ผมจึงเบรก (ห้าม) และต่อว่าเขาไปด้วยเหตุด้วยผล (ไม่ได้ด่าว่าอะไรเลย) แต่เหมือนยิ่งห้ามยิ่งยุ        อารมณ์ขึ้นอีด หาว่าผมไปสอนเขาและบ่นว่าอย่ามายุ่ง เขากำลังสอนลูกอยู่ และหันมาด่าผมแทน เหมือนอารมขึ้นไม่หยุด และด่าผมว่า "ไอ่เอ้ย"  คำนี้ผมรู้สึกจุกมาก แต่ผมก็ยังพูดเตือนเขาด้วยเหตุผลนะ และเขาก็ยังโทษผมว่าต้นเหตุให้มีปากเสียงกัน ต่อหน้าลูก ** ซึ่งผมก็งงมากว่าผมไปเริ่มเรื่องตอนไหน ! แต่ไม่อยากให้เรื่องบานปลาย ผมจึงพาลูกเข้านอนในห้อง และยอมที่จะออกมา กล่าวคำขอโทษ เขา " ขอโทษครับ " แต่เขาบอกว่า กองไว้ตรงนั้นแหละ ก็ไม่รับคำขอโทษจาก" คือผมงงมาก  ผมจึงเลี่ยงการปะทะโดยการเอา ขยะลงไปทิ่ง และนั่งปรับอารมณ์สักพัก ต่อมาก็ต่างคนต่างนอน 

ปล.อยากทราบว่าผมผิดอะไร และมีใครเคยเป็นแบบนี้ไหมครับ อ๋อ ที่ผมเล่ามาข้างต้นเป็นแบบนี้จริงๆ ครับ ไม่ได้มีเรื่องอะไรมากไปกว่านี้เลย 😓😓😓😓😓