สวัสดีค่ะ เราอายุ20+ มีแฟนที่อายุห่างกัน8ปีคบกันมา ปีกว่าๆ ตอนคบกันเป็นช่วงแฟนขาหักพอดีเราทำงานกลางคืน กลางวันเราไปเฝ้า กลางคืนแม่แฟนมาเฝ้า ก็จะมีช่วงเวลาที่ป๊ะกับแม่แฟนประมาณ3-4ชม. ช่วงนั้นรับรู้ได้เลยว่าแม่แฟนไม่ชอบเราเพราะสังเกตจากการแสดงออก โยนของ ทำเสียงดังตึงตัง กระแทกเสียงใส่ เวลาคุยกับลูกชายเขาจะคอยพูดแซะมาทางเรา(แม่เขาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว หย่ากับสามีตอนที่แฟนยังเด็กๆ) แต่ตอนนั้นเราก็อดทนเพราะเป็นห่วงแฟนมากกว่า และเหนื่อยจากการทำงานเลยไม่อยากคิดมาก เราก็ทนมาประมาณ3เดือน พอแฟนออกจากรพ.ก็ยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้เพราะกระดูกขาแตกละเอียดส้นเท้าเกือบขาดเลยต้องพักฟื้นนานมาก ตอนแรกเราก็ไปๆมาๆ ช่วงนั้นทะเลาะกับแฟนบ่อยมากเพราะพึ่งคบกันแล้วด้วยวัยที่ต่างกันเลยทะเลาะกันบ่อย แล้วไม่นานแม่เขาก็ขอให้เรามาอยู่บ้านด้วยเพราะไม่มีคนดูแลแฟนเต็มที่ เพราะเราเข้ามาอยู่บ้านเราก็ดูแลเรื่องงานบ้านทุกอย่างจนแม่แฟนเริ่มเปิดใจให้กับเรา ช่วงนั้นก็เริ่มดีขึ้นเยอะจนสองเดือนล่าสุด แม่แฟนมีอารมณ์ของคนที่เป็นวัยทอง เวลาที่ไปกินข้าวไม่ชวนเค้าแม่แฟนก็จะมีอาการน้อยใจ หรือตอนที่ไปกินข้าวแล้วมีเค้า เราคุยกับแฟนว่าอันนี้อร่อยไหมเป็นยังไง แม่แฟนก็น้อยใจร้องไห้ตอนนั่นเลยหาว่าเราไม่สนใจเขา เวลาเขาโมโหจากที่ทำงานมาก็มาลงเรากับแฟน ตอนไปเที่ยวตจว.ก็จะนอนห้องเดียวกับเราเพราะให้เหตุผลว่ากลัวผี(พร้อมกับบอกจะออกค่าห้องให้) เราก็ไม่ได้ว่าอะไรตั้งแต่แรก ตอนที่เรารู้สึกอึดอัดแล้วคุยปัญหานี้กับแฟนแรกๆ แฟนก็พยายามทำตัวเป็นคนกลางที่ดีขึ้น จนกลางเดือนนี้เรารู้สึกถึงสิ่งผิดปกติในตัวแฟน เราเลยพาแฟนไปตรวจผลปรากฏว่าแฟนเป็นโรคซึมเศร้า แม่แฟนก็หาว่าเราเป็นคนสปอยล์ลูกเค้าจนลูกเค้าเป็นโรคซึมเศร้า ส่วนตัวมองว่าเค้าไม่ได้เลี้ยงให้ลูกเค้าโต เค้าเลี้ยงให้ลูกเค้าต้องอยู่กับเขาตลอดเวลาเรากับแฟนรู้สึกอึดอัดเลยอยากจะออกมาจากบ้านแต่ก็ติดตรงที่เป็นห่วงเขาเพราะวัยนี้เค้าเริ่มเจ็บป่วยง่ายแล้วบ่อยขึ้นทุกวัน แต่ก็มีปัญหาเดิมๆคือเรื่องอารมณ์ของเขา เปิดใจคุยก็แล้วขอร้องก็แล้ว มีใครเคยเจอกับเราบ้างคะ แล้วหาทางออกยังไงเพราะตอนนี้สงสารแฟนมากและสงสารตัวเองด้วย🥹