สวัสดีค่ะ แค่อยากระบายนะคะ แนะนำได้เลย
เรามีปัญหาเรื่องความรัก ไม่เชิงว่าเป็นปัญหาเพราะเราเพิ่งเลิกกันเมื่อต้นเดือน ด้วยเหตุผลที่ว่า ความรักของเรามันไม่มีอะไรให้น่าตื่นเต้นแล้ว ทุกอย่างมันเฉยชาไปหมด ต่างคนต่างอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่รู้ว่าเรียกว่า" จุดอิ่มตัวไหม" เพราะเรา ไม่ค่อยได้คุยกัน หรือเริ่มไม่ค่อยสนทนากันเหมือนเมื่อก่อน เช้าทักมอนิ่ง คือจบ ช่วงเวลาทั้งวันอาจจะต่างคนต่างงานยุ่ง พอเลิกงานก็อาจจะต้องการเวลาส่วนตัวของกันและกัน จนเราอาจจะลืมกันและกันไป จนเกิดเป็นความรู้สีกเฉยๆ และเลิกกันในที่สุด
เราแค่อยากจะบอกและระบายว่า ในตอนนี้เราคิดถึงเขา เราฝันถึงเขาอยู่ตลอด วันแรกที่บอกเลิกกัน เราบอกกับคนรอบข้างว่าเราไม่เสียใจเลย เราเฉยมาก แต่พอเราได้มาอยู่คนเดียว อยู่กับตัวเองเรากลับคิดถึงเขา เราร้องไห้ เราพยายามหาอะไรทำ หายูทูปดู เพื่อไม่ให้คิดเรื่องเขา แต่เราก็เข้าวนลูปเดิม วนอยู่แบบนี้
เขาเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ แต่มีความเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากไปหน่อย เรากับเขานิสัยคล้ายๆกัน ชอบอะไรๆเหมือนกัน ความคิดอาจจะไม่เหมือนกันบ้างในบางเรื่อง แต่ก็มีบางอย่างที่เราเข้ากันไม่ได้ แต่เราพยายามปรับแล้ว ซึ่งมันก็เป็นปัญหาทุกครั้ง และครั้งนี้ไม่มีใครผิด เราสองคนมีความเฉยชาที่เหมือนกันเราเลยตัดสินใจจบกันแค่นี้ แต่ในใจลึกๆเรายังรักเขาอยู่ ตอนนี้เราคิดว่าเราอาจจะดีขึ้นด้วยตัวเราเอง รักมากเราก็เจ็บมากใช่ไหม
ทุกคนคิดว่า จุดอิ่มตัวของตัวเองคืออะไรคะ แชร์กันได้นะ เราชอบอ่าน ชอบความคิดของทุกคน
ขอบคุณค่ะ
ระบายเรื่องปัญหาความรัก ที่เลิกกันไปแล้ว
เรามีปัญหาเรื่องความรัก ไม่เชิงว่าเป็นปัญหาเพราะเราเพิ่งเลิกกันเมื่อต้นเดือน ด้วยเหตุผลที่ว่า ความรักของเรามันไม่มีอะไรให้น่าตื่นเต้นแล้ว ทุกอย่างมันเฉยชาไปหมด ต่างคนต่างอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่รู้ว่าเรียกว่า" จุดอิ่มตัวไหม" เพราะเรา ไม่ค่อยได้คุยกัน หรือเริ่มไม่ค่อยสนทนากันเหมือนเมื่อก่อน เช้าทักมอนิ่ง คือจบ ช่วงเวลาทั้งวันอาจจะต่างคนต่างงานยุ่ง พอเลิกงานก็อาจจะต้องการเวลาส่วนตัวของกันและกัน จนเราอาจจะลืมกันและกันไป จนเกิดเป็นความรู้สีกเฉยๆ และเลิกกันในที่สุด
เราแค่อยากจะบอกและระบายว่า ในตอนนี้เราคิดถึงเขา เราฝันถึงเขาอยู่ตลอด วันแรกที่บอกเลิกกัน เราบอกกับคนรอบข้างว่าเราไม่เสียใจเลย เราเฉยมาก แต่พอเราได้มาอยู่คนเดียว อยู่กับตัวเองเรากลับคิดถึงเขา เราร้องไห้ เราพยายามหาอะไรทำ หายูทูปดู เพื่อไม่ให้คิดเรื่องเขา แต่เราก็เข้าวนลูปเดิม วนอยู่แบบนี้
เขาเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้ แต่มีความเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากไปหน่อย เรากับเขานิสัยคล้ายๆกัน ชอบอะไรๆเหมือนกัน ความคิดอาจจะไม่เหมือนกันบ้างในบางเรื่อง แต่ก็มีบางอย่างที่เราเข้ากันไม่ได้ แต่เราพยายามปรับแล้ว ซึ่งมันก็เป็นปัญหาทุกครั้ง และครั้งนี้ไม่มีใครผิด เราสองคนมีความเฉยชาที่เหมือนกันเราเลยตัดสินใจจบกันแค่นี้ แต่ในใจลึกๆเรายังรักเขาอยู่ ตอนนี้เราคิดว่าเราอาจจะดีขึ้นด้วยตัวเราเอง รักมากเราก็เจ็บมากใช่ไหม
ทุกคนคิดว่า จุดอิ่มตัวของตัวเองคืออะไรคะ แชร์กันได้นะ เราชอบอ่าน ชอบความคิดของทุกคน
ขอบคุณค่ะ