คือเราเหมือนมีปมเรื่องเพื่อนนะเอาจริงคือตอนเรียนม.3มีเพื่อน3-4คนพอเรียนใกล้จะจบม.3เหมือนเพื่อนห่างเหิตทำเหมือนเราเป็นส่วนเกินจนเราทนอยู่ต่อไปไม่ได้เลยไปอยู่กับเพื่อนอีกคนละตอนเรียนปวช.ก็สเต็ปเดิมพอเข้าปวชปี3เราคบกับเพื่อนอยู่2คนซึ่งเพื่อน2คนนี้เข้าเรียนที่เดียวกันมาก่อนเเล้วเราเข้าไปอยกับเขาตั้งเเต่ปวช1-2เขาก็ดีมาตลอดนะคะสองคนนี้พอพักหลังๆๆขึ้นปวชปี3อยู่ดีๆๆๆเขา2คนก็ไม่คุยกับเราคืออยู่ดีๆๆก็ไม่คุยไปดื้อๆๆเลยทั้งๆๆที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่เคยทำอะไรให้เขาไม่พอใจละเราก็ไปอยู่กับเพื่อนอีกคนซึ่งเขานิสัยดีมากเป็นคนตรงๆๆจริงใจจนตอนนี้ก็คบกับเพื่อนคนนี้อยู่เราก็ไม่เข้าใจเราไปทำอะไรให้พวกเขากันทำไมเขาถึงเลิกคุยกับเราคือเรากลายเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนสนิทไปเลยมีเพื่อนนะคะเเต่คบเเค่พลิวเพินไม่ได้สนิทขนาดนั้นเวลาเราคบเพื่อนเราจริงใจกับเพื่อนตลอดไม่เคยนินทาลับหลังมีอะไรเราพูดตรงๆๆเวลามีเพื่อนเราเเบบรักเพื่อนมากกกเเต่เพื่อนที่เราคบเเต่ละคนคือเเบบเหลี่ยมทุกคนเลยไม่มีใครจริงใจกับเราสักคนยิ่งโตเพื่อนยิ่งน้อยลงจริงๆๆเเต่ดีที่เรามีเเฟนเเฟนเป็นทั้งเพื่อนคือเป็นทุกอย่างให้เราเลยถ้าเราไม่มีเเฟนเราคงจะเหงามากเเน่ๆๆเราก็อิจฉาคนอื่นนะคะที่มีเพื่อสนิทไปไหนมาไหนด้วยกันเเต่คิดไปคิดมาการที่ทำไรคนเดียวมันสบายใจกว่าจริงๆๆ