ตั้งแต่โควิดพ่อติดเหล้ามาก ช่วงปี 66 พ่อติดเหล้า จนมีอาการชัก ล้มเหลือออกปากออกจมูก ดีที่แม่กลับมาจากส่งไปโรงเรียน เลยมาเจอพอดี แม่ชวนพ่อไปหาหมอ พ่อไม่ยอมไปบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร  ช่วงปี 67 ต้นปี พ่อมีอาการชักอีกครั้ง รอบนี้มีอาการท้องแข็ง เลือดออกปากออกจมูก ดีที่มีคนเห็น เลยเข้าช่วยไว้ทัน ครั้งนี้พ่อไม่ยอมไปหาหมออีก จนต้องเรียกรถโรงพยาบาล คุณหมอจับขึ้นรถ ไปนอนโรงบาล 6 วัน มีอาการหลอน หลังจากออกจากโรงบาล พ่อก็ไม่กินเหล้า ประมาณ 1 อาทิตย์(เพราะร่างกายไม่ไหว)  หลังจาก 1 อาทิตย์นั้นก็หลับมากินเหล้าเหมือนเดิม เรากับแม่ชวนไปหาหมอ ชวนไปเลิกเหล้าก็ไม่ไป เราเลยไปหายาเลิกเหล้ามาให้ทาน ทานได้ 1 อาทิตย์ พ่อกินเหล้าน้อยลง แต่สภาพร่างกายแย่มาก เหมือนคนเดินไม่ได้ พูดลิ้นจุกปาก อาการหูแว่วหายไป ไม่พูดว่าร้ายให้คนอื่น เหมือนตอนกินเหล้า (อาการดีขึ้น แต่สภาพร่างกายแย่มาก) เราเลยให้หยุดกินยา ผ่านไปประมาณ 1-2 อาทิตย์ พ่อกลับมากินเหล้าอีก และกินหนักกว่าเดิม นิสัยเดิมๆก็กลับมา ชอบหาว่าเรากับแม่นินทาพ่อ  ช่วงโควิดแรกๆ พ่อเราขับรถตกน้ำเพราะเมา เรากับแม่คิดว่า รอบนี้คงเลอกกินเหล้าแล้ว เพราะรอดแบบหวุดหวิด แต่ไม่เลย กลับมากินหนักกว่าเดิม  เรากับแม่ยึดกุญแจรถทุกคันที่มี พ่อก็โวยวาย รื้อบ้านหา ให้เรากับแม่ช่วยหา หาไปด่าไป555 เรากับแม่ชวนพ่อไปเลิกเหล้าที่สุรินทร์ แต่พ่อบอกว่า เลิกเหล้ามันอยู่ที่ใจ555555  เรากับแม่เหนื่อยมาก เราพึ่งเรียนจบ ทำงานเงินเดือนหมื่นต้นๆ ต้องส่งน้องเรียนมหาลัยในกรุงเทพ ค่าใช้จ่ายสูงมาก ทั้งค่าหอค่ากิน ค่าใช้จ่ายในบ้านต่างๆ พ่อชอบไปพูดกับคนอื่น ว่าลูกชอบขอตังเติมน้ำมันไปทำงาน ชอบพูดเอาดีเข้าตัวเอง เราได้ยินก็แอบเสียใจบ้าง พ่อจะภูมิใจในตัวหนูกี่โมงเอ่ยยย   ปัจจุบันพ่อไม่ได้ทำงาน ทำธุระกิจส่วนตัวแล้วเจ๊ง  ขายมาซื้อเหล้าหมดแย้ว5555555555 เหนื่อย!!!