เลือกแม่หรือเมียดีครับ แม่แก่อยู่ตามลำพังแต่อยู่กับเมียผมไม่ได้

ตอนแรกที่แต่งงานก็ให้เมียมาอยู่บ้านผมซึ่งมีแค่แม่อายุ 70 ทีแรกก็ดีๆกันแต่อยู่ไปอยู่มาปัญหาจุกจิกเขาทะเลาะกันเลยพาเมียออกมาเช่าบ้าน แต่ซักพักแม่เริ่มป่วยเป็นนั่นเป็นนี่ เดี๋ยวก็ต้องไปโรงบาลผมเลยขอเมียว่าให้กลับไปอยู่ที่บ้านแม่ด้วยกันเหมือนเดิมเถอะ ผมก็พูดดีๆนะบอกว่าไม่ต้องไปอะไรกับท่านมาก เขาก็บ่นตามประสาคนแก่ พยายามเกลี้ยกล่อมพูดจนเมียเครียดร้องไห้
 
 จนตอนนี้ผมก็ลำบากใจเพราะแม่ก็เจ็บออดๆแอดๆไม่มีญาติที่ไหนแล้วเขามีแค่ผม มันจะไม่อะไรเลยถ้าเมียไม่พูดคำนึงออกมาว่า จะกลับไปทำหน้าที่ลูกก็ได้นะ ลองห่างกันดูมั้ย ตรงนี้ผมเจ็บเลย

  ...ผมจะทำอย่างไรดี
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
น่าเห็นใจเจ้าของกระทู้ครับ

คนแก่ที่ป่วย สมองถูกทำลาย มักพูดทำอะไรลงไปขาดความยั้งคิด
จู้จี้ขี้บ่น ต้องการลูกหลานมาเอาใจ โมโหก็ด่าออกไปโดยขาดความยับยั้งช่างใจ

การที่จะเอาเมียซึ่งก็คือคนอื่นไม่ใช่สายเลือด ความผูกพันธ์ย่อมไม่มี
มาอยู่กับแม่ดูแลแม่ เท่ากับเอาน้ำมันมาผสมกับน้ำ
มีแต่จะสร้างเวรสร้างกรรมต่อกัน เป็นบาปทั้งสองฝ่าย

แม่เราเหลือเวลาไม่มาก ที่จะให้เราทำความดีเพื่อเขา การที่เราจะให้ความรักปรณนิบัติ
ทำกับคนอื่นมันไม่สนิทใจเท่ากับแม่ของเรา ส่วนเมียเมื่อหมดรักหมดเสน่หา เขาจะไปจากเราเมื่อไหร่ไม่รู้
คุณต้องยอมเสียสละความสุขส่วนตัวเะื่อชีวิตบั้นปลายของใครคนหนึ่งซึ่งคุณหาใหม่ไม่ได้เลยทั้งชีวิต

ไปดูแลท่านให้ดีที่สุดครับ

ทำไมหนังเรื่อง "หลานม่า" จึงชนะใจคนทั่วเอเซีย ทุกคนต่างเสียดายเวลาที่ไม่ได้กลับไปดูแลคนแก่ที่บ้าน

ถ้าคุณไม่เสียสละไปดูแลชีวิตใครคนหนึ่ง
หลังจากท่านจากไป คุณจะเสียใจตลอดชีวิตที่ไม่ได้ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
ความคิดเห็นที่ 10
เท่าที่อ่านกระทู้ลูกสะใภ้มาระบายความเจ็บช้ำน้ำใจจากการอยู่กับแม่ผัว
คนตอบร้อยทั้งร้อยจะยุเมียว่าให้แยกออกมาเลย สามีปกป้องไม่ได้ก็ย้ายออกมา
ถ้าสามีไม่ตามออกมาก็เลิกแยกกันอยู่ไปเลย ฯลฯ

แต่พอสามีเป็นคนมาตั้ง เจอคำตอบให้เลือกแม่

เราซึ่งคิดเหมือนคห. 7 ว่าเราไม่รู้จักนิสัยใจคอใคร ตอบไม่ถูกหรอก
ลองหาทางที่ไม่ต้องเลิกกับเมีย และได้ทำหน้าที่ลูกด้วย
ความคิดเห็นที่ 29
ขอตอบในฐานะเมียนะคะถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้เราจะตัดสินใจให้สามีไปอยู่กับแม่ค่ะ แต่เราคงไม่เข้าไปอยู่ร่วมชายคากับแม่สามีเด็ดขาด ส่วนเรื่องความสัมพันธ์กับสามีก็แล้วแต่อนาคตค่ะ ไม่ไหวก็แยกย้าย
ความคิดเห็นที่ 28
___” จนตอนนี้ผมก็ลำบากใจเพราะแม่ก็เจ็บออดๆแอดๆไม่มีญาติที่ไหนแล้วเขามีแค่ผม มันจะไม่อะไรเลยถ้าเมียไม่พูดคำนึงออกมาว่า จะกลับไปทำหน้าที่ลูกก็ได้นะ ลองห่างกันดูมั้ย ตรงนี้ผมเจ็บเลย”___

ในมุมของเมียคุณ  คือ เธอรับสาสน์ว่า คุณเลือกแม่ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ
ยังไงคุณก็ต้องกลับไปอยู่กับแม่  และเธอ ขยาดกับความทุกข์ตรงนั้น  จนไม่ยอมกลับไปด้วย

เธอจึงพูดแบบนั้นออกมา
คือ ต้องบอกตัวเอง ให้พร้อมยอมตัดใจจากคุณนั่นเองค่ะ

ทางแก้ …
คือ ดูแลแม่ให้ดี  และ ง้อเมียให้เต็มที่ค่ะ

มีคู่รักมากมาย  ที่ยามจำเป็น ก็ต้องห่างไกลกันบ้าง
ไม่ใช่ว่า พอห่างกันปุ๊บ ต้องเลิกกันปั๊บ

คำที่เธอพูด เพราะความน้อยใจ  / ใจคุณก็เจ็บที่ได้ยิน
เพราะฉะนั้น  ต้องเอาใจใส่เธอเพิ่มขึ้นค่ะ “ชดเชย” ที่ต้องแยกกันอยู่  ทำให้เธอรู้ ว่า คุณแคร์เธอมาก
แต่เรื่องแม่ ก็จำเป็น ต้องไปดูแล  

คนดีๆ ทั่วไป ทราบดีค่ะ
ว่า คนเราต้องดูแลแม่ ที่เจ็บป่วย  เมียคุณ ก็ทราบตรงจุดนี้

ถ้าคุณดีกับเธอทุกเรื่อง  มีจุดพร่องแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว (ซึ่งก็ไม่ใช่ความผิดคุณซะทีเดียว)
เธอจะไม่ยอมเสียคุณไปหรอกค่ะ

เรื่องรายละเอียดที่จะดูแลเธอเพิ่มยังไง  ต่อรองกันยังไงให้เธอ ไม่รู้สึกว่า “ขาดความสำคัญ” ในใจคุณ
ตรงนี้ คุณต้องช่างสังเกต  ทำในสิ่งที่เธอชอบบ่อยๆ  เมื่อไหร่ที่เธอน้อยใจให้รีบขอโทษ

เมื่อมีเวลา แม่สบายดีแล้ว  ก็รีบหาเวลามาอยู่กับเธอให้มากที่สุด เท่าที่คุณจะทำได้

เวลา และ การปรับตัว จะช่วยให้คุณแก้ปัญหา และประคับประคองกันไปได้ค่ะ

เทียน
ความคิดเห็นที่ 7
เราไม่รู้จักแม่และเมียคุณเราเลยขอให้แค่คำแนะนำ
คิดดี ๆ คิดเยอะ ๆ หาข้อดีข้อเสียของกันและกันดูค่ะ
เผื่อจะเจอทางออกที่ดีโดยมีคนเจ็บน้อยลง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่