“Kindness in words creates confidence.

Kindness in thinking creates profoundness.

Kindness in giving creates love.” 

by Lao Tzu

Buongiorno สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ขอมารีวิวสตรอเบอรี่ที่คุณยายบ้านใกล้ๆปลูกไว้กินหน่อย คุณยายผู้ซึ่งอายุอานามปาเข้าไป 86 ปีแล้ว แต่ยังแข็งแรงและขยันขันแข็ง ปลูกผักปลูกดอกไม้ปลูกผลไม้กินเองอยู่ นี่คือเคล็ดลับความอายุยืนของชาวอิตาเลียน ขยับเขยื้อนตัวบ่อยๆ กินอาหารที่มีประโยชน์ และจะยิ่งดีมากขึ้นถ้ากินพืชผักที่เราปลูกเอง ^__^

คุณยายคนนี้เป็นเพื่อนของพ่อสามีดิฉันเองค่ะ เป็นญาติห่างๆกันด้วย เรารู้จักกันมานานแล้ว พ่อสามีดิฉันนั้นไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่คุณยายนั้นบอกว่า ชั้นจะอยู่ถึงร้อยปี คอยดูนะปุ๊กกี้ ว่าแล้วเราก็พร้อมใจกันหัวเราะออกมา แหม เอาละ จะรอดู  ^__^ ทุกๆปีเมื่อสตรอเบอรี่ที่ปลูกไว้ ถึงวันสุกพร้อมกิน คุณยายจะโทรหาดิฉันให้ไปเก็บมากินทันที ปกติก็เดินผ่านบ้านแกบ่อยๆนะคะ ก็เห็นแหละว่าสุก รอให้แกโทรมาเอง 555 ปีนี้ดิฉันไปเก็บมาแล้วสองรอบ แต่เก็บมานิดเดียวนะคะ แค่พอกินสำหรับสองคน ก็เกรงใจอยู่ แต่คุณยายก็ยืนเท้าสะเอว พูดว่า เอาอีกๆ นิดเดียวเก็บไปทำไม โธ่ คุณยายขา ก็เก็บไว้ให้ลูกๆหลานๆคุณยายซิคะ จะให้หนูเก็บไปเยอะๆทำไม กินไม่ทัน แล้วมันเสียง่ายมาก สองวันเน่าละ ปีนี้รสชาติไม่ดีนักเพราะจืด ถูกฝนที่ถล่มทลายลงมาตั้งแต่เดือนพฤศภา ยันเดือนนี้ก็ตกวันเว้นวัน ปกติรสชาติจะหวานมาก ปีนี้ก็กินแบบจืดๆไปก่อนละกัน

นี่แกปลูกไว้สี่ปีได้แล้วกระมัง ปีหน้าก็ไม่แน่ คุณยายอาจถอนต้นเดิมๆ ปลูกใหม่ คงจะขอวานหลานชายแกซื้อต้นเล็กๆมาและปลูกให้

ลูกที่มีรอยเจาะ เป็นรอยของหอยทาก ตัวเล็กๆ ไม่มีกระดอง ที่ปีนี้อออกลูกออกหลานกันเต็มไปหมด เพราะว่าฝนตกเยอะ พอแดดร่มลมตก คลานดึบๆ แห่ขบวนกันออกมากินผักผลไม้ที่ชาวบ้านปลูกไว้ค่ะ บ้านดิฉันนี่ ต้นผักสลัดแบบต้นผักกาดหอม ไม่เหลือ กินซะโกร๋นเหลือแต่ก้านและต้น

เก็บมาแค่นี้แหละค่ะ พอกินกันสองคน คุณยายถึงได้คะยั้นคะยอให้เก็บไปอีก