สวัสดีวันนี้มีเรื่องอยากระบายความในใจปัญหาความรักที่มีครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้อง
เราคบกันกับแฟนมาเข้าปีที่ 3 ซึ่งเราเป็นคนอีสานแฟนเรามีเชื้อจีน ก่อนคบกันจริงจังเคยถามเค้าว่าครอบครัวรับได้ใช่ไหมที่มีแฟนเป็นคนอีสาน
คำตอบคือรับได้ เรายอมรับว่าความสัมพันธ์เมื่อก่อนเรากับบ้านแฟนคือดีมาก พ่อแม่ของเค้าดีกับเรามากๆ เราจะไปช่วยงานบ้านเค้าทุกวันหยุด มีอะไรพ่อแม่เขาชอบเล่าให้เราจนเรารู้สึกเราเหมือนลูกเขาคนนึงเราสัมผัสได้เลยว่าครอบครัวนี้อบอุ่นจริงๆ
เแต่แล้วเมื่อปีที่ผ่านมาเรากับก็เริ่มห่างกันอันนี้เราเข้าใจ เพราะต้องทำหน้าที่ลูกที่ดีดูแลพ่อที่ล้มป่วย แต่เราก็ยังไปเยี่ยมพ่อเขาทุกวันหยุดจนถึงนาทีสุดท้าย
เรื่องมันกำลังจะเริ่ม หลังจากเหตุการณ์ที่พ่อของเสียไป  ครอบครัวเขาเหลือแค่แม่ น้อง และแฟนเรา  เราก็เริ่มสัมผัสได้เลยแม่เขาเริ่มผลักเขาออกจากเรา
ทำทุกอย่างไม่ให้เขาว่างมามีเวลาให้เรา กว่าจะได้คุยกับเราทีคือเราหลับไปแล้ว เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆเราก็เริ่มทะเลาะเพราะก็น้อยใจว่าเขาไม่มีเวลาให้เราเลยแม่แต่นิด  อยู่มาวันนึงเราเลยถามแฟนเราไปว่าเราพอกันแค่นี้เรารู้สึกว่าเขาไม่มีเวลาให้เราเลย เขาทุ่มให้ครอบครัวเขาหมด 
เหมือนแฟนเราเขาก็กลับไปคิดทบทวน เขาก็ตัดสินใจว่าเราพอกันแค่นี้  แต่เราเองเป็นฝ่ายที่ไม่ยอมไปเองและสุดท้ายเราสองคนได้เปิดใจคุยกันถึงเหตุผลจริงๆ คือแม่เขาไม่ชอบเรา ไม่อยากให้คบกับเรา ทำให้แฟนเราไม่มีเวลา ไม่ให้มาหาแม้กระทั่งวันที่ป่วยหนัก 
เราอยากถามเพื่อนๆว่าตอนที่พ่อเขาอยู่แม่เขาไม่ได้เป็นแบบนี้ หลังจากพ่อเสีย อาการออกไม่คุยกับเรา ทำไรก็ผิด ไปไหนไม่ให้แฟนเราชวนเราไปด้วยเหมือนเดิม ให้แฟนเราโกหกเพื่อที่จะไม่ให้มาเจอกัน แบบนี้เราควรทำยังไงดีคะ  เราอยากถามเพื่อนๆแต่ลึกๆเรารู้คำตอบอยู่แล้วว่าสุดท้ายมันจะจบยังไง