หนูอายุ15ปีค่ะ แต่หนูต้องห่างกับพ่อแม่มาเรียนต่างจังหวัด อยากมาระบายค่ะ หนูกังวลใจอยู่ตลอดเวลาด้วยเพราะหนูรู้ว่าครอบครัวหนูไม่ได้รวยแค่พอมีพอกิน แต่พวกท่านก็ให้หนูเหมือนกับคนอื่นไม่ให้แตกต่างใครให้มีสังคมที่ดี และอาชีพที่พ่อแม่หนูทำคือเกษตรกร หนูเคยได้ไปช่วยพ่อแม่ทำ ขนาดหนูเป็นเด็กยังรู้สึกเหนื่อย ร้อนง่าย และลำบากมากๆจริงค่ะ ต้องทนแดดทนฝนทำงานท่ามกลางความไม่สบายตัวแบบนั้น พ่อกับแม่ก็มีอายุเยอะแล้ว แต่พวกท่านก็ทำกันมาตลอด ไม่เคยบ่นกับหนูว่าเหนื่อยเลย หรือเรื่องสุขภาพ ที่หนูกังวลมากๆ พวกท่านไม่เคยบอกอะไรเลย หนูรู้สึกผิดที่เมื่อก่อนเอาแต่กวนพ่อกับแม่ว่าอยากไปนู่นไปนี่อยากกินนู่นนี่เหมือนคนอื่น แต่พ่อแม่ก็ให้เท่าที่มี
ได้ และพวกท่านทำงานแบบนี้ตั้งแต่หนูเกิด มาก่อน15ปีด้วยซ้ำ หนูมาเผลอคิดได้ว่า แล้วหากวันนึงพ่อแม่หนูไม่ไหวล่ะ หากพ่อหรือแม่ป่วยอยู่ล่ะ แล้วใครจะอยู่ยังไง ถึงครอบครัวจะไม่ได้หวือหวาเหมือนคนอื่น พ่อแม่ไม่ได้แสดงความรักกัน แต่เชื่อว่าพวกท่านรักกันมาก หากพวกท่านสักคนเสียไปล่ะ หนูจะอยู่ยังไง พ่อหรือแม่อีกคนจะอยู่ยังไง หนูไม่ทันได้ตอบแทนพ่อแม่เลย อยากพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวจริงๆด้วยกันสักที เห็นแต่พวกท่านทำแต่งาน อยากพาไปกินของอร่อยๆ โดยไม่ต้องกังลวเรื่องเงิน พาไปมีความสุขด้วยกันพร้อมหน้า หนูไม่อยากให้พ่อแม่เหนื่อยแล้วค่ะ อยากมีงานทำจริงๆแล้ว แต่กว่าจะได้ทำงานไม่รู้พ่อแม่จะอยู่รอหนูรึเปล่า หนูภาวนาทุกครั้งให้ท่านได้อยู่กับหนูไปนานๆไปตลอด ตอนนี้ทำได้แค่ตั้งใจเรียนแค่นี้เองค่ะ