คือเรื่องมีอยู่ว่าเรารุ้สึกกับเพื่อนอึดอัดกับเพื่อนสนิทคนนี้ค่ะเค้าค่ะคือคนนี่เขาคือเพื่อนเก่าตอนม.ต้น ตอนม.ต้นเรามีเพื่อนสนิทอยู่9คนค่ะ แต่พอม.4แยกกันไปเรียนคนละสายค่ะโรงเรียนเดิมตอนม.ต้น ซึ่งเราอยู่กับคนที่เราจะค่อนข้างอึดอัดค่ะ เราอาจจะคิดไปเองว่าเขาชอบมาตีสนิทกับเพื่อนที่เราอยู่ด้วยสบายใจทุกคนเ คือในกลุ่มใหญ่มันก็จะมีกลุ่มย่อยๆค่ะ แล้วเราก็สนิทกับคนนั้นมันก็เหมือนจะมาสนิทค่ะ เราไม่อยากหวงเพื่อนค่ะ แต่เราสังเกตมาหลายๆรอบแล้ว เราไม่ได้อิจฉานะคะมันแบบเเอบมีน้อยใจนิดหน่อยว่าบับทำไมเพื่อนที่เราสบายใจถึงไปสนิทกับคนนั้นแล้วก็เริ่มเฟดออกจากเรา เป็นแบบนี้ตลอดเลยค่ะ ล่าสุดก็ทำเหมือนเดิมค่ะ พอเราจะไปไหนก็ตามเราตลอด พอเราบอกจะไปสอบที่อื่น มันก็พูดเหมือนว่าจะไปด้วย คือเพื่อนคนนี้เรียนเก่งกว่าเราค่ะ แต่เราไม่ได่อะไรนะคะ เพื่อนๆก็ชอบเขาเพราะเราเป็นคนที่ดึงเขาเข้ากลุ่มใหม่ปัจจุบัน เขากลายเป็นคนที่เพื่อนๆในกลุ่มชอบค่ะ เราเหมือนเป็นเศษเกินตลอดเลยค่ะ ตั้งแต่ม.ต้นถึงปลาย พอตอนเช้าเราต้องมานั่งคิดว่าพรุ่งนี้เพื่อนๆจะคุยสนุกเหมือนเดิมมั้ย จะยิ้มให้มั้ย จะตึงมั้ย มันคิดตลอดดลยค่ะ แถมเพื่อนๆทุกคนเรียนเก่งกันมากแล้วเราคือไม่ค่อยเก่งค่ะ  เราเลยแบบอึดอัดกับเพื่อนคนนี้  มันเป็นความรุ้สึกที่ไม่อยากจะอยู่ด้วย ไม่อยากทำอะไรกับเพื่อนคนนี้เลย แต่กลับคนอื่นเราไม่เป็นนะคะ กลับคนอื่นเราปกติแต่จะเป็นแค่คนนั้นคนเดียว