เพื่อนๆ รู้สึกเหนื่อยหน่ายไหม กับข่าวสงครามที่เกิดขึ้นอยู่ทุกมุมโลก?
สงครามเด็กช่างตีกัน อิสราเอลปะทะฮามาส ข่าวเหล่านี้วนเวียนเข้ามาในหัวเราอยู่เสมอ
 ราวกับว่ามนุษย์ไม่มีวันหนีพ้นจากวัฏจักรแห่งความรุนแรงนี้
ทำไมมนุษย์ถึงชอบทำร้ายกัน? 
อะไรคือรากเหง้าของความขัดแย้งเหล่านี้?
...............................................
เพื่อนๆ คงเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า 
"มนุษย์เป็นสัตว์สังคม" แต่บางครั้ง สังคมที่เราสร้างขึ้น กลับกลายเป็นเวทีประลองความเกลียดชัง 
เต็มไปด้วยอคติและการแบ่งแยก

เราเหยียดหยามสีผิว รูปลักษณ์ ภาษา ศาสนา วัฒนธรรม...
 ราวกับว่าความแตกต่างเหล่านี้ เป็นสิ่งที่ผิด
 เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การกำจัด
ความขัดแย้งระหว่างอิสราเอลกับปาเลสไตน์  ที่ยืดเยื้อมาหลายสิบปี  เด็กๆต้องกลายเป็นเหยื่อ  สูญเสียชีวิต  สูญเสียอนาคต

ทำไมมนุษย์ถึงชอบทำร้ายกัน?  ทำไมเราถึงไม่สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติได้?

การเหยียดหยาม เกิดขึ้นได้เสมอ ไม่ว่าจะเป็น "การเหยียดเชื้อชาติ" "การเหยียดศาสนา" "การเหยียดเพศ" ความรวยจน
การเหยียดหยาม ทำให้เรารู้สึก "เหนือกว่า"

การเหยียดหยาม ทำให้เรารู้สึก "ดีกว่า"

การเหยียดหยาม ทำให้เรามอง "คนอื่น" ว่า "ด้อยค่า"

ลองนึกภาพตำนานเรื่องราวต่างๆ  ที่เล่าขานกันมา  ไม่ว่าจะเป็นตำนานในศาสนาพุทธ  ที่เล่าถึงการแบ่งแยกชนชั้น 
 การเหยียดผิว  ตำนานในศาสนาคริสต์  ที่เล่าถึงความขัดแย้งระหว่างพี่น้อง  หรือตำนานในศาสนาฮินดู  ที่เล่าถึงการต่อสู้แย่งชิงอำนาจ
ล้วนมีรากเหง้ามาจากความเกลียดชัง  ความอิจฉา  และความโลภ

  ตำนานเหล่านี้  ไม่ได้มีจุดจบที่น่าเศร้าเสมอไป
ในตำนาน  มักจะมีบทเรียนสอนใจ  แนะแนวทางให้มนุษย์อยู่ร่วมกันอย่างสันติ
ในพระพุทธศาสนา มีเรื่องราวเกี่ยวกับ "การขัดแย้งระหว่างนกกระสาและเต่า"
..................................
นกกระสาอาศัยอยู่บนต้นไม้สูง
 กินปลาเป็นอาหาร ส่วนเต่าอาศัยอยู่ในน้ำ กินสาหร่ายเป็นอาหาร
วันหนึ่ง นกกระสาบินลงมาหาเต่า 
และพูดว่า "เจ้าช่างโชคร้ายจริง ที่ได้อาศัยอยู่ในน้ำเปียกชื้น กินแต่สาหร่าย"
เต่าตอบว่า "ข้าก็คิดว่าเจ้าโชคดี ที่ได้อาศัยอยู่บนต้นไม้สูง บินไปมาได้อย่างอิสระ กินปลาสดๆ"
นกกระสาเหยียดหยามเต่าและเต่าก็อิจฉานกกระสา
แต่แล้ว นกกระสาตัวหนึ่งก็บินลงมาจับปลา แต่มันพลาดตกลงไปในบึงโคลน ปีกของมันเปื้อนโคลน 
บินไม่ได้
เต่าเห็นดังนั้น จึงว่ายน้ำไปช่วยนกกระสา นกกระสาได้สติ รู้สึกขอบคุณเต่า
นกกระสาและเต่าเรียนรู้บทเรียนสำคัญ 
..........................................
นั่นคือ 
การยอมรับความแตกต่าง
เราต้องเรียนรู้ที่จะเคารพในความแตกต่าง
และพยายามลดความแตกต่าง ความเหลื่อมล้ำในสังคม
พยายามปรับตัว
 เคารพในสิทธิเสรีภาพของผู้อื่น

 การให้อภัย
เราต้องรู้จักให้อภัย 
การให้  การเผื่อแผ่น้ำใจ
 ปล่อยวางความเกลียดชัง
นึกถึงความเหมือนกันคือความเป็นมนุษย์ ที่รักสุขเกลียดทุกข์เช่นกัน
 การสื่อสาร
เราต้องสื่อสารกันด้วยความเข้าใจ  ด้วยความเมตตา 
 ด้วยความจริงใจ

 ชีวิตที่แบ่งปันเสียสละ
 คือ  ชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุข