เมื่อจิตใจท่านทั้งหลายหรือ เรา ขุ่นมัว ปัญญาที่จะมองเห็นสิ่งต่างๆเป็นจริงตามที่เป็นจริงก็ลดน้อยลง 
ท่านทั้งหลายมีแง่คิด และทรรศนะใด เกี่ยวกับหัวข้อนี้อย่างไรบ้าง โปรดนำมาแบ่งปันแก่ข้าพเจ้า (ขอท่านทั้งหลายอธิบายธรรมอย่างสำรวม อย่านำพานัยยะที่พาตนและส่วนรวมไปยังความขัดแย้งเด้อ) สุดท้ายอย่างไรก็ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญในธรรมนะ