อาหารท้องถิ่นคืออาหารที่เกิดขึ้นในแต่ละถิ่นนั้นๆ นิยมกินกันในกลุ่มคนตามท้องถิ่น ปัจจุบันอาหารท้องถิ่นของไทยก็ยังคงเหลือให้รับประทานอย่างหลากหลาย บางอย่างเองก็หารับประทานได้ยาก เนื่องจากปัจจุบันปัจจัยหลายอย่าง วัตถุดิบ เครื่องปรุง ซึ่งจะทำให้อาหารถิ่นของตัแต่ละพื้นที่นั้นแตกต่างกันไปและมีเอกษลักษณ์ที่แตกต่าง อาหารถิ่นบางอย่างก็ไม่ถูกยกเป็นที่นิยม เนื่องจากวัตถุดิบหรือองค์ประกอบบ่างอย่างที่พิศดารเกินไป แต่นั่นก็อาจจะถูกปากใครหลายคน

ปัจจุบันอาหารที่รสชาติจัดจ้านมักเป็นที่นิยมในทุกช่วงวัย หาทานได้ง่ายตามท้องตลาด เช่น ส้มตำ ปุดอง ของดองหลากประเภท ซึ่งอาหารถิ่นเองก็มีอาหารดิบเป็นส่วนประกอบหลายอย่าง ไม่ว่าจะภาคกลาง เหนือ ใต้ อีสาน และขึ้นชื่อว่าอาหารถิ่นก้มักจะถูกคิดค้นมานานแล้ว ก็จะเชื่อมโยงได้ว่าผู้คนในสมัยก่อนนั้นไม่ได้มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับวัตถุดิบหรือองค์ประกอบนั้นๆของอาหารเหล่านั้นที่จะรับประทาน ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นสัตว์น้ำจืด ที่น่าตกใจคือสัตว์น้ำจืดนี่แหละคือสิ่งที่มีพยาธิเยอะมากและมีความอันตรายสุดๆ

ภาคกลาง 
-เช่น หมึกช็อต เป็นอาหารเปิบพิศดารยอดฮิตอยู่ในขณะนี้ หากกินเข้าไปเสี่ยงติดหลอดอาหาร และหลอดลม อาจจะถึงแก่ชีวิตได้ หรืออาจจะเสี่ยงพยาธิตืดปลา อหิวาห์เทีย

ภาคอีสาน
-เช่น ก้อยปลาดิบ ปลาส้ม ปลาแจ่วบอง ปลาจ่อม  เป็นอาหารพื้นบ้านจากภาคอีสาน ซึ่งเป็นสาเหตุของโรคพยาธิใบไม้ในตับ ซึ่งเจอในคนไทย 6-8 ล้านคนและติดอันดับ 1 ของโลก ซึ่งพยาธิใบไม้ในตับจะอยู่ตามท่อน้ำดี ถึง 10-25 ปี ส่งผลให้คนอีสายเป็นมะเร็งท่อน้ำดีเยอะที่สุดในโลก เป็นอัตราส่วน 118 ราย ต่อประชากร 1 แสนราย
กุ้งเต้น กุ้งแช่น้ำปลา เป็นอาหารที่เสี่ยงพยาธิปอดหนูขึ้นตา จะทำให้ตามัวเฉียบพลัน โดยไม่ปวดและเคืองตา แต่เข้าเยื่อบุตา ส่งผลให้ฉีกขาด ทำให้ตาบอดได้ 

ภาคใต้
-เช่น ปลา  เป็นอาหารพื้นบ้านของชาวใต้ ซึ่งมีทั้ง พยาธิAnisakis พยาธิตืดปลา ทำให้เกิด โรคอหิวาห์เทียม เป็นการติดเชื้อในระบบทางเดินอาหารอย่างเฉียบพลัน ทำให้ท้องเสียรุนแรง อาจจะถึงขั้นชีวิตได้

ภาคเหนือ
-เช่น หลู้เลือด เป็นอาหารพื้นเมืองของชาวภาคเหนือ ที่ทำมาจากเลือดหมูคล้ายๆกับลาบเลือด ซึ่งมีพยาธิ และแบคทีเรียทีแฝงอยู่ในหมู ทำให้ติดเชื้อในกระแสเลือดและไข้หูดับได้ บางรายถึงขั้นเสียชีวิต และบางรายหูนวกไปตลอดชีวิต